Παρουσιάζοντας μία εντελώς ασυνήθιστη έρευνα στον ιστότοπο bigthink.com, ο φυσικός Tομ Χάρτσφιλντ γράφει ότι «αρκετές εγκαταστάσεις στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό διατηρούν νοσηρά νεκροτομεία γεμάτα με παγωμένα ανθρώπινα κεφάλια και σώματα, περιμένοντας το μέλλον. Αποτελούν μέρος μιας ιστορίας που είναι φρικιαστική, σκοτεινά χιουμοριστική, αλλά και απίστευτα ειλικρινής. Για μια μικρή ομάδα ένθερμων μελλοντολόγων, είναι το λαχείο τους για την αθανασία. Ποιες είναι οι πιθανότητες να ”αναστηθούν” αυτά τα σώματα;»
Είναι μια ανάλυση μεταξύ μακάβριου και ”μαύρου” χιούμορ, που όμως μοιάζει να βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
«Η κρυονική — η προσπάθεια κρυοσυντήρησης του ανθρώπινου σώματος — θεωρείται ευρέως ψευδοεπιστήμη. Η κρυοσυντήρηση είναι μια θεμιτή επιστημονική προσπάθεια κατά την οποία κύτταρα, όργανα ή σε σπάνιες περιπτώσεις ολόκληροι οργανισμοί μπορούν να ψυχθούν σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες και να επανέλθουν στη ζωή, κατά κάποιο τρόπο άθικτα. Είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται στη φύση, αλλά μόνο σε περιορισμένες περιπτώσεις», γράφει ο Χάρτσφιλντ.
Και οι άνθρωποι;
«Οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διατηρηθούν λόγω της λεπτής δομής στο (μεγαλύτερο μέρος) του κεφαλιού μας. Στερούμενος οξυγόνου σε θερμοκρασία δωματίου, ο εγκέφαλος πεθαίνει μέσα σε λίγα λεπτά. Ενώ το σώμα μπορεί (θεωρητικά) να «αναζωογονηθεί», το άτομο που «ζει» είναι συχνά σε μόνιμη κατάσταση «φυτού». Η ψύξη του σώματος μπορεί να δώσει στον εγκέφαλο λίγο περισσότερο χρόνο. Κατά τη διάρκεια μίας χειρουργικής επέμβασης στον εγκέφαλο ή την καρδιά, η κυκλοφορία μπορεί να διακοπεί για έως και μία ώρα με το σώμα να ψύχεται στους -20° C. Μια διαδικασία κατάψυξης του σώματος στους -10° C χωρίς οξυγόνο για επιπλέον ώρες, βρίσκεται επί του παρόντος στο στάδιο της πειραματικής έρευνας», αναφέρει το ρεπορτάζ του bigthink.com.
«Όταν ένας κρυονικός ασθενής πεθαίνει, αρχίζει ένας αγώνας με στόχο να προετοιμαστεί και ψυχθεί το σώμα πριν αποσυντεθεί. Στη συνέχεια πρέπει να τοποθετηθεί μέσα σε μία ”κάψουλα” γεμάτη υγρό άζωτο (LN). Το εσωτερικό δοχείο περιέχει ένα σώμα, ή ορισμένα σώματα, τυλιγμένα σε πολλά στρώματα μονωτικού υλικού, προσαρτημένα σε φορείο και αιωρούμενα μέσα στο υγρό άζωτο. Το κεφάλι είναι προσανατολισμένο προς τα κάτω για να διατηρεί τον εγκέφαλο όσο γίνεται πιο κρύο και σταθερό.
Αυτό το δοχείο βρίσκεται μέσα σε ένα δεύτερο εξωτερικό δοχείο, με το οποίο χωρίζεται από κενό αέρος, ώστε να αποφευχθεί η μεταφορά θερμότητας από το εξωτερικό τοίχωμα του δοχείου στο ψυχρό εσωτερικό τοίχωμα. Η θερμότητα μεταφέρεται σταδιακά ούτως ή άλλως και βράζει το LN, το οποίο πρέπει να ξαναγεμίζεται κατά διαστήματα.
Οι φρικτές τύχες των πρώτων «κρυοναυτών» (κατά το «αστροναυτών»)
Τα πρώτα χρόνια της κρυονικής ήταν φρικτά. Όλοι εκτός από έναν από τους πρώτους παγωμένους μελλοντολόγους απέτυχαν στην αναζήτησή τους για την αθανασία.
Οι μικρές επιχειρήσεις κατάψυξης ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Ενώ η πρακτική της αποθήκευσης σωμάτων έχει γίνει πιο περίπλοκη τα τελευταία 50 χρόνια, αρχικά οι τεχνικοί έψυχαν και προετοίμαζαν τα πτώματα με βιασύνη σε ξηρό πάγο πριν τα στριμώξουν τελικά σε κάψουλες. Σε γενικές γραμμές, αυτές οι «συντηρήσεις» δεν πέτυχαν. Ήταν εφιαλτικές, φρικιαστικές αποτυχίες.
Η μεγαλύτερη «επιχείρηση» αυτού του είδους είχε στηθεί έξω από ένα νεκροταφείο στο Chatsworth της Καλιφόρνια, από έναν άνδρα ονόματι Ρόμπερτ Νέλσον. Τέσσερις από τους πρώτους «πελάτες» του δεν καταψύχθηκαν αρχικά στο υγρό άζωτο, αλλά τοποθετήθηκαν σε ένα κρεβάτι με ξηρό πάγο, σε ένα νεκροτομείο. Ένα από τα πτώματα ανήκε σε μια γυναίκα της οποίας ο γιος αποφάσισε να πάρει το σώμα της πίσω. «Φόρτωσε (τη νεκρή μητέρα του) σε ένα φορτηγό» σε ξηρό πάγο και το οδηγούσε για αρκετή ώρα πριν φτάσει στο σημείο όπου αποφάσισε να την θάψει.
Τα σώματα αποψύχθηκαν εν μέρει, μετακινήθηκαν και μετά πάγωσαν ξανά.
Ο «παγο-νεκροθάφτης» επέμενε...
Ο ιστότοπος bigthink.com καταγράφει σκηνές και εικόνες που ξεπερνούν και τα κινηματογραφικά θρίλερ, με ακραίους ερασιτεχνισμούς και σορούς ανθρώπων που πάγωναν και ξεπάγωναν...
«Ο Νέλσον πάγωσε ένα εξάχρονο αγόρι το 1974. Η ίδια η κάψουλα συντηρήθηκε καλά από τον πατέρα του αγοριού, αλλά όταν άνοιξε, διαπιστώθηκε ότι το σώμα του αγοριού ήταν ραγισμένο. Το ράγισμα θα μπορούσε να είχε συμβεί εάν το σώμα είχε παγώσει πολύ γρήγορα από το υγρό άζωοτο. Το αγόρι στη συνέχεια ξεπαγώθηκε, ταριχεύτηκε και θάφτηκε. Αφού βρέθηκε έτσι μια κενή θέση, τοποθετήθηκε ένας άνδρας στην κάψουλα που είχε απομείνει, όμως είχαν ήδη περάσει δέκα μήνες μεταξύ του θανάτου του και της κατάψυξης. Το αποτέλεσμα ήταν απόλυτο φιάσκο...
Κάθε απόπειρα κατάψυξης στο Chatsworth τελικά απέτυχε. Τα σώματα μέσα στις κάψουλες απλώς αφέθηκαν και κατέληξαν σε σύψη. Οι δημοσιογράφοι επισκέφτηκαν την κρύπτη όπου είχαν λάβει χώρα αυτές οι αποτυχημένες επιχειρήσεις και ανέφεραν μια φρικτή δυσοσμία. Ο ιδιοκτήτης παραδέχτηκε την αποτυχία, τις κακές αποφάσεις και το τραγικό αποτέλεσμα.
Κάτι ακόμα χειρότερο συνέβη σε ένα παρόμοιο υπόγειο «καταψυκτήριο» που αποθήκευε πτώματα σε νεκροταφείο στο Μπάτλερ του Νιου Τζέρσεϊ. Η εγκατάσταση αποθήκευσης ήταν κακοσχεδιασμένη, με μη μονωμένους σωλήνες. Αυτό οδήγησε σε μια σειρά από περιστατικά. Τα σώματα αποψύχθηκαν εν μέρει, μετακινήθηκαν και μετά πάγωσαν ξανά — και κόλλησαν τελικά μέσα στην κάψουλα. Χρειάστηκε να αποψυχθούν εντελώς για να ξεκολλήσουν, μετά να ξαναπαγώσουν και να ξαναμπούν στην κάψουλα. Ένα χρόνο αργότερα, αποσυντέθηκαν.»
Τρελές ιδέες από συγγενείς
Το bigthink.com επισημαίνει ότι «οι σύγχρονες πρακτικές κρυονικής μπορούν να αποτρέψουν τις φρικτές αποτυχίες του παρελθόντος. Και δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τελείως το ενδεχόμενο μελλοντικής ιατρικής να βρει με κάποιο τρόπο λύσεις για την τρομερή βλάβη που προκαλείται στο σώμα κατά την κατάψυξη και μέχρι την απόψυξη. Αλλά υπάρχει ένα ακόμη εμπόδιο για τη μελλοντική «ανάσταση» μέσω της κρυογονικής: οι τρελοί συγγενείς σας».
Η οικογένεια ενός άνδρα που είχε καταψυχθεί το 1978 τελικά βαρέθηκε να πληρώνει...
Δύο ακόμη άνδρες αποθηκεύτηκαν από τους γιους τους, ένας από τους οποίους έβαλε τον πατέρα του να ξεπαγώσει και επέλεξε εκ των υστέρων να τον θάψει. Ο άλλος γιος τελικά έθαψε ολόκληρη την κάψουλα με το νεκρό πατέρα του.
Οι συγγενείς μπορούν επίσης να πάνε στο δικαστήριο και να συγκρουστούν εκεί για το τι θα συμβεί με ένα πτώμα. Η οικογένεια του Ρίτσαρντ Όρβιλ τον έθαψε παρά τις επιθυμίες του και τελικά αναγκάστηκε από το δικαστήριο της Αϊόβα να σκάψει για να ανασύρει το σώμα του ώστε να το διατηρήσει (παγωμένο).
Αυτές και άλλες ιστορίες ακούγονται σχεδόν σαν σενάρια ταινιών θρίλερ ή επιστημονικής φαντασίας. Το πρόβλημα είναι ότι συνέβησαν και γεννούν σοβαρά ερωτήματα για τον σεβασμό στους νεκρούς και για την δήθεν επιστημονική θεωρία που πουλάνε οι «έμποροι» της κρυογονικής σε αφελείς, δυστυχισμένες οικογένειες.
πηγή: bigthink.com