Ο Κρίστοφερ Ράιτ, έγκριτος ιστορικός τέχνης, έχει ανακαλύψει εδώ και πέντε δεκαετίες αρκετά έργα τέχνης των Old Masters «κρυμμένα» σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Η τελευταία ανακάλυψη του ωστόσο, αφορά ένα αντίγραφο έργου του Φλαμανδού ζωγράφου Άντονι βαν Ντάικ (1599 - 1641), το οποίο είχε αγοράσει ο ίδιος για την οικία του, έναντι 65 λιρών (με την τρέχουσα ισοτιμία, 78 ευρώ), το 1970. Και επί της ουσίας, δεν πρόκειται καν για δική του ανακάλυψη.
Η ιστορία αφορά πορτραίτο της Ισαβέλλας Κλάρας Ευγενίας (1566 - 1633), Ινφάντα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, κόρης του Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας, το οποίο κοσμούσε επί δεκαετίες το σαλόνι του Ράιτ και τράβηξε την προσοχή ενός επισκέπτη του, του Κόλιν Χάρισον, επικεφαλής επιμελητή Ευρωπαϊκής Τέχνης στο Μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης. Ο οποίος μετά από προσεκτική εξέταση σημείωσε ότι υπάρχουν αποδείξεις των trademark του μεγάλου Φλαμανδού, ειδικά όσον αφορά την απεικόνιση των χεριών.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το έργο φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 1628 και 1632, περίοδο κατά την οποία ο βαν Ντάικ απέκτησε τεράστια φήμη σε Ισπανία και Βρετανία ως πορτραιτίστας της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας. Το 1632 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου ο φιλότεχνος βασιλιάς Κάρολος Α′ της Αγγλίας τον διόρισε επίσημο ζωγράφο της Αυλής και τον έχρισε ιππότη. Η φήμη του στην Ευρώπη εκτοξεύθηκε, όπως και οι παραγγελίες για πορτραίτα. Επειδή ο βαν Ντάικ και το εργαστήριο του παρήγαγαν πολλά τέτοια πορτραίτα, θεωρείται «πολύ δύσκολο» να προσδιοριστεί ο βαθμός στον οποίο συμμετείχαν οι βοηθοί του ζωγράφου. Ως αποτέλεσμα, η συζήτηση σχετικά με την απόδοση αυτών των έργων συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Η Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία απεικονίζεται με ένδυμα μοναχής κατά την περίοδο πένθους που ακολούθησε τον θάνατο του συζύγου της Αλβέρτου, Αρχιδούκα της Αυστρίας, το 1621, οπότε η Ισαβέλλα διορίστηκε Διοικητής των Κάτω Χωρών εξ ονόματος του βασιλιά της Ισπανίας. Η βασιλεία του Αλβέρτου και της Ισαβέλλας Κλάρας Ευγενίας είναι μια σημαντική περίοδος στην ιστορία της Ισπανίας, καθώς μετά από τέσσερις δεκαετίες πολέμου, έφερε ειρήνη και σταθερότητα στην οικονομία, εξού και θεωρείται η Χρυσή Εποχή των Ισπανικών Κάτω Χωρών.
Όπως είπε ο Κρίστοφερ Ράιτ στον Guardian σχετικά με το αντίγραφο, για το οποίο πίστευε τότε ότι είναι ένα από τα πολυάριθμα αντίγραφα του έργου, «το αγόρασα από έναν έμπορο τέχνης στο δυτικό Λονδίνο. Το αγόραζα ως αντίγραφο, με την ιδιότητα του ιστορικού τέχνης. Κατά ένα περίεργο τρόπο, δεν το πρόσεξα. Όπως λένε, τα παιδιά του τσαγκάρη έχουν τα χειρότερα παπούτσια. Κατ’ αναλογία, η συλλογή τού ιστορικού τέχνης είναι η λιγότερο προσεγμένη».
Ο Ράιτ υπολόγισε ότι η αξία του πίνακα μπορεί να αγγίζει τις 40.000 λίρες (48.000 ευρώ), αν και κάποιοι Βαν Ντάικ πωλούνται σε επταψήφια ποσά.
Μετά τη διαπίστωση ότι πρόκειται για αυθεντικό έργο, ο Ράιτ αποφάσισε να το δώσει υπό τη μορφή μόνιμου δανεισμού στο Μουσείο Cannon Hall του Μπάρνσλεϊ, το οποίο διαθέτει συλλογή Ολλανδών και Φλαμανδών ζωγράφων του 17ου αιώνα.
Με πληροφορίες από artnews.com