Έψαξα λοιπόν να βρω σχόλια και αναφορές γιατί αυτό το τόσο γλυκό,τρυφερό και κλασικό τραγούδι, έπρεπε να μπει στη λίστα με τα απαγορευμένα. Ένα τραγούδι μάλιστα από εκείνη την εποχή όπου οι καλλιτέχνες έφτιαχναν πραγματική μουσική, βγαλμένη από το βίωμά τους και όχι από μουσικά λογισμικά όπως συμβαίνει σήμερα.
Δεν είχα προσέξει ποτέ τους στίχους και η διαπίστωση που έκανα ομολογώ πως με σόκαρε. Όχι οι στίχοι. Ο λόγος που απαγορεύτηκε.
Το τραγούδι επί της ουσίας περιγράφει τα βάσανα ενός νεαρού από μια «Συννεφούλα». Η άτακτη κοπέλα τον βασανίζει, παίζει με τον έρωτά του, τον διαψεύδει, η αμφιθυμία της τον προδίδει, τον πληγώνει. Η Συννεφούλα είναι ένα σύννεφο που πετάει από την μία αγάπη στην άλλη. Τίποτε δεν μπορεί να τη συγκρατήσει και να την κρατήσει στη γη κοντά του. Η Συννεφούλα αγαπάει πολλούς... Είναι ατίθαση. Είναι άπιαστη... Στο τέλος ο νεαρός υποκύπτει. Είναι Άνοιξη και νιώθει μοναξιά. Η Άνοιξη δεν μπορεί να είναι Άνοιξη χωρίς την αγάπη της Συννεφούλας. Την θέλει τόσο πολύ που αποφάσισε να την αφήσει ελεύθερη. Να τον αγαπάει όπως εκείνη επιθυμεί.
Για ποιο λόγο η Συννεφούλα αγαπάει και άλλους και γιατί επιστρέφει στο αγόρι και γιατί το αγόρι συνεχίζει να την επιθυμεί παρά την προδοσία, θα μπορούσε να προσφέρει πάρα μα πάρα πολλά ερεθίσματα για συζήτηση μέσα στην τάξη. Η δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις είναι ενα σύγχρονο φαινόμενο για το οποίο τα παιδιά έχουν πλήρη συνείδηση ότι συμβαίνει στη κοινωνία μας. Και τα απασχολεί. Από τις πιο μικρές ηλικίες τα απασχολεί. Η προδοσία της παιδικής Αγάπης και του παιδικού Έρωτα είναι κάτι που το ξέρουν και προσπαθούν να το διαχειριστούν. Γιατί να μην μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη Συννεφούλα και το φίλο της ως ερέθισμα για να συζητήσουμε με έναν τρυφερό τρόπο αυτά τα θέματα μέσα στην τάξη;
Δεν έχει σημασία τελικά ποιος αποφάσισε να εξαιρεθεί το συγκεκριμένο τραγούδι. Η Εκκλησία, το ΙΕΠ ή το Υπουργείο. Είναι προβληματικό από τη βάση του ως στάση έτσι κι αλλιώς. Ο δάσκαλος θα έπρεπε να είναι ελεύθερος να επιλέγει τα εργαλεία που ταιριάζουν στις ανάγκες και στην κουλτούρα της τάξης. Είναι ένα συνεχές αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας που δεν έχει ικανοποιηθεί ακόμα.
Επίσης είναι προβληματικό γιατί προωθεί μια ηθικολογία αναχρονιστική. Η επιλογή της απαγόρευσης αυτού του τραγουδιού δείχνει μια παθογένεια και ένα συντηρητισμό που υπάρχει στην κοινωνία μας και ακόμα μας ταλαιπωρεί. Συννεφούλες και προδομένοι έρωτες υπάρχουν εκεί έξω και οι μαθητές μας τους βιώνουν ή θα τους βιώσουν. Το προξενιό και η απαίτηση για παρθενία, ευτυχώς έχουν καταργηθεί.
Κι ύστερα από αυτό νομίζω είναι κατανοητό πως δεν απέχουμε και πολύ από τις μπούργκες και τις μαντίλες. Μια νοητή μαντίλα μόλις φορέθηκε στο είδος της γυναίκας που στη ζωή της θα αγαπήσει πολλούς άνδρες.
Επιπλέον για άλλη μια φορά καταδείχθηκε πως οι Συννεφούλες της χώρας αυτής δεν έχουν καταφέρει να βρουν τη θέση που τους αξίζει. Για τους άντρες ακόμα και για τα αγόρια είναι δεδομένη η ελευθερία να αγαπήσουν όσες θέλουν, γιατί «Έτσι είναι οι άντρες!». Η ελευθερία της ερωτικής επιλογής και έκφρασης δεν είναι δεδομένη όμως για τη γυναίκα. Συνεχίζει, παρά τα σπουδαία επιτεύγματά της να παραμένει το υπό προστασία του άνδρα ασθενές, επιπόλαιο, επιρρεπές, πλάσμα. Όσες αρνούνται αυτό το στερεότυπο είναι Συννεφούλες. Δεν έχουν ρόλο στα σχολεία μας, στα βιβλία της Αγάπης, δηλαδή των θρησκευτικών, κατά συνέπεια δεν έχουμε χώρο για αυτές ούτε στην κοινωνία. Ενα μιαρό είδος που θέλει να μολύνει τα ηθικά κορίτσια και να πληγώσει τα αγόρια. Δεν υπάρχει ούτε ως ενδεχόμενο διαλόγου το ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότερες από μια αποδεκτά ερωτικές συμπεριφορές και επιλογές. Όχι. Σε αντίθεση με τον άντρα που είχε, έχει και θα έχει το ελεύθερο να αγαπάει όσες θέλει, για τη γυναίκα υπάρχει μόνο μια θέση αποδεκτή. Εκείνη της υποταγμένης κάτω από το σώμα ενός άντρα. Ακόμα και αν αυτός την κακοποιήσει, ή εμποδίσει την εξέλιξη της ζωής της. Η Γυναίκα που δεν ανήκει σε Έναν, δεν είναι επιθυμητή. Ή θα ξαναγίνει επιθυμητή εάν αποκηρύξει τα Σύννεφα. Τότε και Οσία θα την κάνουμε. Θα πάρει και φωτοστέφανο ως η Γυναίκα που έφτασε στην Θέωση επειδή έπαυσε την επιθυμία της.
Κι ύστερα από αυτό νομίζω είναι κατανοητό πως δεν απέχουμε και πολύ από τις μπούργκες και τις μαντίλες. Μια νοητή μαντίλα μόλις φορέθηκε στο είδος της γυναίκας που στη ζωή της θα αγαπήσει πολλούς άνδρες.
Δεν ξέρω για εσάς.
Εγώ πάντως θέλω να είμαι μια Συννεφούλα.
Μεγάλη!