Παρακολούθησα με προσοχή τα παρασκήνια από το σόου της κοπής πίτας του Άδωνι. Η αλήθεια είναι πως ήταν όλοι τους εκεί. Ο οικοδεσπότης (τα λιγουρεύεστε;), ο Άρης ο Πορτοσάλτε (με ποια ιδιότητα άραγε;), ο Πέτρος ο Τατσόπουλος ασφαλώς. Ο μόνος που δεν κατάφερα να διακρίνω ήταν ο Μάρκος ο Σεφερλής, πιθανότητα λόγω υποχρεώσεων καθώς δεν θα μπορούσα να φανταστώ ιδανικότερο καλεσμένο ώστε να πλαισιώσει τη γενικότερη αισθητική. Δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει ο Κωνσταντίνος ο Μπογδάνος που λίγες μέρες νωρίτερα φαντασιωνόταν τανκς ή έστω εκσκαφείς στο προαύλιο της ΕΡΤ.
Η τελευταία τοποθέτηση του βέβαια μικρή εντύπωση προκαλεί. Έχουν προηγηθεί πληθώρα άλλες αντίστοιχης αμετροέπειας- για να χρησιμοποιήσω την πιο επιεική λέξη- διανθισμένες με πρακτοριλίκια, θεωρίες συνομωσίας, κάτι από Σόρος και γενικότερα οτιδήποτε κρίνει ο συμπαθής Κωνσταντίνος ότι μπορεί να προκαλέσει το κοινό αίσθημα. Γιατί στο ζήτημα της ουσίας συναγωνίζονται μόνο τα πρωτοσέλιδα της Ελεύθερης Ώρας. Η παραπομπή δεν είναι τυχαία. Πρόσφατα γνωστό δημοσιογραφικό πορτάλ έβαλε ένα κουίζ το οποίο σου έδινε διάφορα παραθέματα και σε καλούσε να μαντέψεις αν ειπώθηκαν από τον πρώτο ή γράφτηκαν στη δεύτερη. Ομολογώ ότι με δυσκολία έπιασα τη βάση. Καθώς τα όρια της σύγχρονης και ολίγον χίπστερ συντήρησης από την πιο οπισθοδρομική και κατιτίς ψεκασμένη καθίστανται πλέον δυσδιάκριτα. Είμαι σίγουρος ότι ο Κυριάκος νιώθει περήφανος στην τοποθεσία Πειραιώς για την μετάλλαξη της παράταξης του…
Η δε ομιλία του οικοδεσπότη ήταν εφάμιλλη του πολιτικού αναστήματος του. Είπε ότι δεν θέλουν να τον χειροκροτούν οι Συριζαίοι (με αφορμή την πρόσφατη ομιλία του Δένδια στο κοινοβούλιο) αλλά μόνο τα μέλη και οι παρατρεχάμενοι της δικής του παράταξης. Κοντολογίς έδωσε ένα ακόμα σεμινάριο πολιτικού πολιτισμού ενθυμούμενος ίσως τα πρώτα του αθώα βήματα στο πλευρό του Καρατζαφέρη. Όπως λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, «μπορείς βγάλεις ένα παιδί από το γκέτο αλλά ποτέ το γκέτο μέσα απ’ το παιδί»…
Κατά διαβολική σύμπτωση όλη αυτή η σεμνή τελετή συνέπεσε χρονικά με τα καμώματα του Πολάκη και το viral βαρύ του ζειμπέκικο. Το οποίο εν αντιθέσει, με τις οργισμένες αιτιάσεις των κάθε λογής φερέφωνων της γαλάζιας γαλέρας περί έλλειψης ευπρέπειας, το βρήκα περισσότερο αυθεντικό και ολίγον τι καλτ. Και εκεί ακριβώς θέλω να καταλήξω, στην ευπρέπεια. Ακούς ευπρέπεια από δω, ευπρέπεια από κει αλλά τελικά δεν τη βρίσκεις πουθενά. Στο κάτω-κάτω της γραφής κανείς δεν τη χρειάζεται. Οι επιθεωρήσεις παραδοσιακά δεν χαρακτηρίζονταν από ευπρέπεια αλλά το κέντρισμα του θυμικού μέσα από χοντροκομμένα και εύπεπτα σκετς. Από αυτή την άποψη ο περιπλανώμενος θίασος του Κυριάκου παίρνει άριστα. Έστω και αν εξακολουθεί να ενοχλεί κάποιους η παρουσία του ψηλού, του άντρα, του Κρητίκαρου στην αντίπερα όχθη…