Άνθρωποι-θύματα, βορρά στο άπληστο στόμα ανθρώπων-λύκων, έτσι μας έχουν μάθει να βλέπουμε τους συνανθρώπους μας και τον ίδιο μας τον εαυτό. Αξιολογούμαστε ως «θύματα», με όλες τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή η αξιολόγηση: πόνος, φόβος, τρόμος, κατάθλιψη, ανταγωνισμός, υποχρεώσεις, χρέη, πνευματικοί και κοινωνικοί πόλεμοι, αντάρα. Τι απομένει; Μια επίπλαστη προσφορά χαράς με αγορές ειδών (όχι οπωσδήποτε πρώτης ανάγκης), πωλήσεις κάθε είδους υποκρισίας και ηθικολογίας, τηλεοπτικές εκπομπές χαμηλωτάτου επιπέδου, χρήση ηλεκτρονικών μέσων για να μπορεί ο καθείς να επιβιώνει. Επιβίωση…
Όμως εγώ δεν θέλω να επιβιώσω. Θέλω να ζήσω. Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν να με θρέψουν. Αντίθετα, με κάνουν βουτιά μέσα σε ένα ορυμαγδό προβλημάτων ανείπωτα σύνθετων, τόσο, που αναρωτιέμαι, αν μπορεί ο ίδιος ο Θεός να με βγάλει απ’ αυτή τη μαυρίλα. Μόνο ένας Θεός. Που είναι; Και γρήγορα παίρνω μιαν απάντηση, τώρα, τη μέρα των Χριστουγέννων, που πληγωμένοι γιορτάζουμε: Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αυτό δεν σε καλύπτει; Πως; Τι έγινε; Διαβάζω από κείμενο του επισκόπου Anthony Bloom: «Κατά την Ενσάρκωση και τη Γέννηση, βλέπουμε ότι ο Θεός, εν Χριστώ, παραδίδει τον εαυτό Του στους ανθρώπους με τη μορφή ενός ανυπεράσπιστου παιδιού. Παραδίδεται. Μπορούμε να τον κάνουμε ό,τι θέλουμε…Βλέπουμε πως είναι η αγάπη και, τελικά, πως πρέπει να είναι η τέλεια ανθρώπινη αγάπη: μια ολοκληρωτική αυτοπροσφορά του εαυτού, ανυπεράσπιστη, ολότελα ευάλωτη, που καλεί σε ανταπόκριση. Αυτό είναι ουσιαστικό, διότι η ανθρώπινη αξιοπρέπειά μας, και η ανθρώπινη ικανότητά μας να κατανοήσουμε τον Θεό και να επικοινωνήσουμε με Αυτόν θα μετρηθεί από τον τρόπο με τον οποίον μπορούμε να σχετιστούμε με έναν ανυπεράπιστο και ευάλωτο Θεό».
Μα, αυτό είναι ανατροπή. Ένας ανυπεράσπιστος και ευάλωτος Θεός γίνεται για μένα άνθρωπος, γίνεται ο φίλος μου και δίνει τη δυνατότητα να γίνουν όλοι οι άνθρωποι φίλοι μου κι αδελφοί μου. Δεν υπάρχει φόβος, μίσος, άγχος, ανταγωνισμός, πόλεμος. Υπάρχει αγάπη. Είναι καινούρια τροφή «καινή τροφή», ελπίδα κι όχι θάνατος. Τόσο εύκολο να το κατανοήσω και τόσο δύσκολο να το γευτώ. Επειδή οι ιδεοληψίες μου, ο ορθολογισμός μου, οι μικρότητές μου με καθηλώνουν και συνεχώς τά θέτω όλα υπό κρίσιν. Από την άλλη πλευρά σκέφτομαι, ότι ο Θεός δεν μου έστειλε ένα υποκατάστατό Του, αλλά τον ίδιο τον Γιό του να γίνει άνθρωπος να σταθεί δίπλα μου, να δεχτεί να τον σκοτώσω, αλλά αυτόματα να γίνει τροφή μου. «Καινή τροφή».
Λαχτάρησα αυτή την τροφή. Λαχτάρησα την Αγάπη. Αυτή η τροφή, αυτή η Αγάπη με έμαθε ν’ αγαπώ όλους: τους συνανθρώπους μου κάθε φυλής και γλώσσας, και τους εχθρούς μου, τα φυτά και τα ζώα. Ουράνια τροφή…
Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα!