Λέγεται ότι όταν η πολιτική μπλέκει με τη Δικαιοσύνη υποφέρει πάντοτε η Δικαιοσύνη. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την τρέχουσα περίπτωση της κα Τουλουπάκη, η οποία δεν είναι μια ατομική περιπέτεια, αλλά μια παράπλευρη απώλεια στη σκληρή μάχη για την κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, που ενεργούν με όσα μέσα διαθέτουν στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Η για «πρώτη φορά Αριστερά» με συγκαλυμμένο ανορθόδοξο πόλεμο, χρησιμοποίησε τη Δικαιοσύνη ως εργαλειοθήκη για να πετύχει πολιτικά οφέλη.
Όλες οι κυβερνήσεις θέλουν να έχουν φιλική προς αυτές Δικαιοσύνη και έχουν διάφορες μεθόδους προσεγγίσεως, όπως και την κυριότερη που έχουν διαφυλάξει για αυτές και δεν είναι άλλη από την αρμοδιότητα να επιλέγουν την ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων.
Τις περισσότερες φορές η επιλογή αυτή γίνεται βάσει κομματικών κριτηρίων ή υποσχέσεων, ακόμα και εγγράφως, ή με τη διαμεσολάβηση εγγυητή. Φυσικά ο δικαστής που καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους για να ανελιχθεί χάνει τη δικαστική του ανεξαρτησία και καταντά κυβερνητικό όργανο σε κρίσιμες δικαστικές υποθέσεις, όπως άλλωστε συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν σε πολλές κρίσιμες πολιτικά περιπτώσεις.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η ελληνική Δικαιοσύνη να χάσει κάθε αξιοπιστία και να καταταγεί 83η μπροστά από το Μπουρούντι στην έκθεση για την δικαστική ανεξαρτησία, που δημοσιεύτηκε στο παγκόσμιο οικονομικό Forum.
Οι ανώτατοι δικαστές μετέχουν στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο με αποφάσεις του οποίου διάφοροι επιλεγμένοι δικαστές τοποθετούνται σε θέσεις κλειδιά, όπως της εισαγγελέως διαφθοράς, η οποία έχει μεγάλη πρωτογενή εξουσία και ελέγχεται μόνο από τον Αντ/λεα Διαφθοράς του Αρείου Πάγου. Αξίζει να σημειωθεί πως και αυτός διορίζεται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο. Με αυτό τον τρόπο είναι δομημένο ένα αυτόνομο εισαγγελικό όργανο μεγάλης εξουσίας, που όπως απεδείχθη οι πράξεις του έχουν πολιτικές προεκτάσεις.
Είναι γεγονός, ότι μια φιλική ηγεσία των ανωτάτων δικαστηρίων προς τη εκάστοτε Κυβέρνηση, εάν δεν επιδείξει πλήρη αμεροληψία, κάνει με τη τοποθέτηση προθύμων δικαστών και με διάφορες παρεμβάσεις ορισμένες πολύτιμες εκδουλεύσεις στη κυβέρνηση και σε παράγοντές της, κυρίως στην αναζήτηση ποινικών ευθυνών.
Ο Δικαστής, σύμφωνα με τον Ιούλιο Καίσαρα, πρέπει όχι μόνο να είναι τίμιος, αλλά και να φαίνεται τίμιος. Ωστόσο προβλέπεται ρητά από το άρθρο 23 Κ. Ποιν.Δ. ότι ο δικαστής πρέπει να απέχει των καθηκόντων του, όταν συντρέχουν λόγοι ευπρεπείας.
Δεν είμαι ούτε αρμόδιος, ούτε έχω πλήρη εικόνα του φακέλου της δικογραφίας ώστε να πάρω θέση, εάν η κα Τουλουπάκη τέλεσε ή όχι τα αποδιδόμενα σε αυτή με την παραγγελία του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου ποινικά αδικήματα. Ωστόσο μου κάνει κατάπληξη γιατί, ενώ για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα γράφονται στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο διάφορα σε βάρος της, όπως οι αβάσιμες ποινικές διώξεις που άσκησε εναντίον πρώην πρωθυπουργών και που η ίδια στη συνέχεια τις έθεσε στο αρχείο, μολονότι δημιουργούν δυσμενείς εντυπώσεις σε βάρος της Δικαιοσύνης και της ιδίας, δεν δήλωσε αποχή από τα καθήκοντα της.
Οι σε βάρος της εντυπώσεις ενισχύοντι με την εμμονή της να παραμείνει στη θέση της και με τις διάφορες δηλώσεις της, αλλά και τις δικαστικές της ενέργειες. Και μάλιστα, κατόπιν της σθεναρής υπερασπίσεως της από συγκεκριμένα ΜΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, κινδυνεύει να αποκτήσει κομματικό πρόσημο.
Αντιλαμβάνομαι ότι υπερασπίζεται τον εαυτό της και την εντιμότητα της, αλλά ταυτόχρονα ασκεί και τα καθήκοντα της, με κίνδυνο οι δικαστικές ενέργειες της να αμφισβητηθούν και να πληγεί το κύρος της Δικαιοσύνης. Αμφιβάλλω όμως εάν, λόγω των ειδικών συνθηκών που συντρέχουν, έχει χρόνο και διάθεση να ασκήσει ευπρεπώς τα δικαστικά της καθήκοντα. Άλλωστε από δημοσιοποιηθέντα αποτελέσματα η Εισαγγελία Διαφθοράς δεν φαίνεται να έχει παράξει σημαντικά αποτελέσματα, σε αντίθεση με την κα Ραΐκου, που είχε προσφέρει σημαντικό έργο, ίσως γιατί είχε επικεντρωθεί στον έλεγχο της Novartis.
Προέκυψε κατόπιν παραγγελίας του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης πόρισμα, που εμπεριέχει δύο επί μέρους πορίσματα των Αντ/λεων Α.Π. κ.κ. Ζαχαρή και Σοφουλάκη και με το πρώτο διαπιστώθηκε η διάπραξη εκ μέρους της κα Τουλουπάκη ενός κακουργήματος και πέντε πλημμελημάτων και παραγγέλθηκε η ποινική δίωξη εναντίον της, ενώ με το δεύτερο δεν διαπιστώθηκε η διάπραξη ποινικών αδικημάτων εκ μέρους της. Η αρχειοθέτηση όμως πορίσματος προκαταρκτικής εξέτασης του κ.Σοφουλάκη δεν επέχει θέση αρνητικού δεδικασμένου και ως εκ τούτου η προσφυγή της κα Τουλουπάκη στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών για ακύρωση της ποινικής διώξεως δεν θα ευδοκιμήσει.
Για τον απλό πολίτη η έκδοση δύο αντιθέτων απόψεων στο ίδιο πόρισμα δεν είναι κατανοητή και προσπαθεί να καταλάβει τη σκέψη του κ.Σοφουλάκη, διότι κάποιες επιλήψιμες πράξεις της κα Τολουπάκη είναι αυταπόδεικτες, όπως η κατηγορία κατά του κ. Πικραμένου, ο οποίος ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός δεν έλαβε καμιά απόφαση προμήθειας φαρμάκων ή για παράδειγμα η δωροδοκία του κ. Σαμαρά με τη γεμάτη με λεφτά βαλίτσα στου Μαξίμου. Πρόκειται για ένα γεγονός, που δεν είναι δυνατόν να συμβεί, αυτό αποδεικνύεται και από την απόφαση της ίδιας να βάλει τις συγκεκριμένες δικογραφίες στο αρχείο ως αβάσιμες. Αυτά από μόνα τους δημιουργούν θέμα συζητήσεως για τη πράξη του κ. Σοφουλάκη, αλλά η θέση της υποθέσεως στο αρχείο ανάγεται στην εκτίμηση των αποδείξεων.
Έχω μια απορία: Η κα Τολουπάκη λογικά δεν έδρασε μόνη της, αλλά θα είχε και κάποιους συνεργούς - όχι μόνο τους δύο βοηθούς εισαγγελείς, που ο κ. Ζαχαρής δεν τους καταλογίζει ευθύνη, αλλά κάποιους κυβερνητικούς παράγοντες και κάποιες φαιές εξοχότητες, που δρούσαν από το παρασκήνιο και όλοι μαζί δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν οι καταστάσεις για τις οποίες η κα Τουλουπάκη κατηγορείται. Δεν αντιλήφθηκα όμως, εάν με το πόρισμα διαπιστώθηκε η ύπαρξη συμμετόχων και εάν ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά αυτών.
Φυσικά η όλη υπόθεση θα εξετασθεί χωριστά μεν, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία από την υπόθεση του κ. Παπαγγελόπουλου, ενώ από την πορεία της δίκης μπορεί να προκύψουν στοιχεία για την άσκηση ποινικής δίωξης και κατά άλλων συμμέτοχων...
Μια είδηση επί του πιεστηρίου, όπως λέγαμε παλιά, είναι ότι ο κ. Υπουργός Δικαιοσύνης θα ζητήσει με ερώτημα από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο την αντικατάσταση της κα Τολουπάκη ως εισαγγελέα διαφθοράς. Μήπως είναι μια ευκαιρία για την ίδια, να προλάβει τη κίνηση και να ζητήσει η ίδια την αντικατάσταση της;
Λέανδρος Τ.Ρακιντζής
Αρεοπαγίτης ε.τ.