Σε αυτές τις δύσκολες ημέρες, όπου η λέξη καραντίνα έχει ενσωματωθεί στο λεξιλόγιό και τη ζωή μας, δραπετεύουμε με αναμνήσεις και προσδοκίες. Άλλωστε το ταξίδι ξεκινάει πάντα από μέσα μας, τη φαντασία μας. Αισιοδοξία για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν.
Διαβάστε επίσης: Καστός: Το μικρότερο κατοικημένο νησi του Ιονίου
Η συνέχεια…
Μπαίνουμε στο καραβάκι και αφήνουμε πίσω μας τον ήσυχο Καστό με τις όμορφες και ξέγνοιαστες ημέρες που περάσαμε με μια μικρή νοσταλγία στην καρδιά. Ο Κάλαμος ξεπροβάλει μπροστά μας αμέσως μόλις περνάμε το βόρειο άκρο του Καστού και μοιάζει αλλιώτικός, ψηλός, μακρύτερος και σαφώς μεγαλύτερος, αλλά με τις ίδιες ακριβώς προδιαγραφές, οπότε απλά αναμένουμε τη συνέχεια του ταξιδιού μας και ευχόμαστε να είναι όλα όσο όμορφα ήταν μέχρι στιγμής. Και δεν θα κάνουμε λάθος…
Το λιμάνι του Καλάμου «βράζει» από την έντονη ηλιοφάνεια για την ώρα και εμείς αποβιβαζόμαστε στον ντόκο μαζί με λιγοστούς τουρίστες και με αμέτρητες προμήθειες, οι οποίες προορίζονται για τα καφενεία και τα ταβερνάκια του νησιού. Χρωματιστά καφάσια με μπύρες και αναψυκτικά μπερδεμένα με διάφορες συσκευασίες με χαρτικά είδη και σνακ φαντάζουν στον γκρίζο ντόκο με πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα φωτάκια στα μάτια ενός μικρού παιδιού και μας φέρνουν ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη.
Το όχημά μας βρίσκεται στην άκρη του ντόκου και δεν αργούμε καθόλου να το αναγνωρίσουμε. Άλλωστε είμαστε και οι μόνοι «εξωσχολικοί» τουρίστες μιας και οι αγκαλιές και τα φιλιά είναι διάχυτα μεταξύ των υπολοίπων τουριστών και των ντόπιων που τους περιμένουν εκεί. Το αγροτικό της κοινότητας είναι όλο δικό μας και ο οδηγός μας, ένας χαμογελαστός κύριος, μας περιμένει για να μας ανεβάσει στην καρότσα του μαζί με τις αποσκευές μας και να μας πάει στο κατάλυμά μας. Η απότομες ανηφοριές μαρτυρούν τη διαφορετικότητα του νησιού με το υψόμετρο του να φτάνει στα 745 μέτρα και την φαντασία μας να λαχανιάζει και μόνο στην ιδέα. Ευκαιρία για άσκηση…
Αφήνουμε τα πράγματά μας και ξεκινάμε παρέα με τον οδηγό - ξεναγό μας για μια βόλτα στην Επισκοπή, τον δεύτερο οικισμό του νησιού μετά τον Κάλαμο που βρισκόμαστε, μιας και ο ίδιος θέλει να αφήσει εκεί μερικά από τα πράγματα που φόρτωσε στο λιμάνι και προτίθεται να μας πάει. Η θέα μας αποζημιώνει. Το λιμανάκι αρχίζει να χάνεται από τα μάτια μας και η μυρωδιά του πεύκου γεμίζει τα ρουθούνια μας. Βρισκόμαστε σε ένα καταπράσινο πευκοδάσος με την ματιά μας να αγγίζει το απόλυτο μπλε του Ιονίου. Ναι! Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από όλο αυτό και βέβαια ευτυχισμένοι και τυχεροί.
Λίγη ώρα πριν φτάσουμε, ένα σχεδόν ερειπωμένο κάστρο με μερικά τμήματα ψηλών πέτρινων τοίχων εμφανίζεται μπροστά μας, το κάστρο του Καλάμου ή αλλιώς Καστρομονάστηρο όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι.
Στο κάστρο αυτό αναφέρεται ότι θάφτηκε η μητέρα του ήρωα της Επανάστασης του 1821 Καραϊσκάκη ενώ η κύρια αποστολή του ήταν ο έλεγχος της ναυσιπλοΐας στο θαλάσσιο στενό Καλάμου - Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας, μας ενημερώνει ο οδηγός μας και το μάτι μας πέφτει στις όμορφες καμάρες του που μοιάζουν με πολεμίστρες .
Από το λιμάνι χρειάζεται κανείς μιάμιση ώρα περπάτημα ως εδώ, τον ακούμε να μας λέει και σκεφτόμαστε πόσο τυχεροί είμαστε που ο ίδιος μας πρότεινε αυτή τη βόλτα. Και ακριβώς δίπλα του, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, το οποίο χρονολογείται από το 1854, συνεχίζει απτόητος. Όσο για μπάνιο, θα σας αφήσω να δροσιστείτε στην παραλία του Αγίου Κωνσταντίνου. Εκεί θα βρείτε το ξωκλήσι του Αγίου Δονάτου, ένα ακόμα αξιοθέατο του νησιού…
Και με τέλεια πεντακάθαρα ακύμαντα νερά, σε μια βοτσαλωτή παραλία που τα πεύκα δροσίζονταν στην κυριολεξία μαζί μας στη θάλασσα», θα πρόσθετα εγώ αργά το βράδυ λίγο πριν κλείσουν τα μάτια μου μετά από μια τόσο γεμάτη ημέρα!! Όσο για την Επισκοπή, ένας λιλιπούτιος οικισμός με θέα τα απέναντι Ακαρνανικά βουνά, μια ταβερνούλα και ένα μικρό καφέ όλα κι όλα, αλλά με τόση ομορφιά όση ένας πραγματικός επίγειος παράδεισος.
Και οι γεύσεις της πρώτης μας ημέρας καθώς και όλων των υπολοίπων, αλμυρές από το αλάτι της θάλασσας και συνάμα μυρωδάτες όπως ακριβώς ολόκληρο το νησί…
Το επόμενο πρωινό μάς βρίσκει χαλαρούς στο λιμανάκι του Καλάμου να αναζητάμε: τι άλλο βέβαια; Μια μικρή βαρκούλα για να μπορέσουμε να σιμώσουμε όλες αυτές τις πανέμορφες γαλαζοπράσινες παραλίες που περιβάλουν το νησί. Και η καλύτερη ώρα γι αυτές τις βόλτες είναι μέχρι το απόγευμα, μέχρις ότου ο μαΐστρος ασπρίσει τα ακύμαντα νερά, κάτι που μάθαμε καλά από όλες τις φορές που έχουμε επισκεφτεί τα Ιόνια νησιά, και που κρατά πολλές φορές αρκετή ώρα μετά και τη δύση του ηλίου.
Έτσι λοιπόν, με το νέο μας μεταφορικό μέσο ξεκινάμε από την παραλία Μυρτιά κοντά στο λιμάνι που σε άλλες περιπτώσεις θα χρειαζόμασταν κοντά στα σαράντα λεπτά περπάτημα, για μια δροσερή βουτιά. Τα ολόλευκα βότσαλα λαμπύριζαν στον πρωινό ήλιο σαν πολύτιμα πετράδια, ενώ το χρώμα της θάλασσας είχε κάτι από τη μαγεία των δέντρων που σιγόπιναν το αλμυρό νερό της στην υγειά του καλού καιρού και της καινούργιας ημέρας.
Στη συνέχεια, πλέοντας βορειοανατολικά φτάνουμε στην παραλία Ασπρογυάλι για μια ακόμα βουτιά και ακολουθούν πολλές ακόμα που για εμάς δεν θα μπορούσαν να έχουν όνομα, αλλά μονάχα χρώμα... αυτό το υπέροχο γαλαζοπράσινο, σμαραγδί, τιρκουάζ … που σε προκαλεί να βρεθείς εντός του και να δροσίσεις το σώμα αλλά και το πνεύμα σου και να αποτυπώσεις στα κύτταρά σου την αλμυρή του γεύση…
Με σύμμαχο τον καλό καιρό, περάσαμε από όλη τη βόρεια πλευρά του νησιού στο νότιο άκρο του, σε μια απότομη πετρώδη πλαγιά- σπηλιά κοντά στην παραλία Κεφάλι, με τον ομώνυμο εγκαταλελειμμένο οικισμό με τους μισογκρεμισμένους ανεμόμυλους και τα παλιά ελαιοτριβεία να μαρτυρούν μια άλλη εποχή, μια εποχή που ο χρόνος έχει σταματήσει ξαφνικά θέλοντας να αιχμαλωτίσει τις στιγμές ώστε να διαλαλήσουν στο σήμερα την ιστορία τους.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας μάς βρίσκει στην προκυμαία να απολαμβάνουμε το ουζάκι μας και να αξιολογούμε την ομορφιά του τόπου, ο οποίος έχει κατά πολύ ξεπεράσει τις προσδοκίες μας, ενώ αργά το βράδυ, περπατώντας άσκοπα εδώ και εκεί, ανάμεσα σε πανέμορφες παραδοσιακές αυλές με έντονες μυρωδιές λουλουδιών και αυθεντικά γέρικα χαμόγελα, παρακολουθούμε τον αφέγγαρο νυχτερινό ουρανό να γεμίζει αμέτρητα φωτεινά αστέρια που μας κάνουν συντροφιά αυτή την πανέμορφη καλοκαιρινή νύχτα.
Οι τρεις ακόμα ημέρες που έχουμε μπροστά μας γεμίζουν με βουτιές, θάλασσα, χαμόγελα και ξεγνοιασιά, ενώ τα βράδια μας με βόλτες στο λιμανάκι, μεζέδες κάτω από τον μεγάλο πλάτανο, και συζητήσεις με τους καλοκάγαθους ντόπιους, οι οποίοι δεν χάνουν την ευκαιρία να παινέψουν τον τόπο τους και να θυμούνται ιστορίες από την συμβολή του νησιού σε μεγάλα ιστορικά γεγονότα ανά τους αιώνες… όλοι μαζί μια μεγάλη παρέα!!!
Και οι μέρες περνούν γρήγορα και φτάνει η ημέρα του γυρισμού…
Ο απολογισμός μας… δύο πανέμορφα μικρά νησιά με ωραία τοπία, πεντακάθαρες παραλίες και ακόμα ομορφότερους ανθρώπους … να έχουν ριζώσει βαθιά στην καρδιά μας και να μας ακολουθούν στις σκούρες χειμωνιάτικες ημέρες… μέχρι βέβαια τις επόμενες διακοπές μας με μια υπόσχεση επίσκεψης για το μέλλον…