Αψηφούν τον κίνδυνο, ρίχνονται στη μάχη και παλεύουν ανάμεσα στις φλόγες για να σώσουν ό,τι είναι δυνατόν. Πρόκειται για τους δεκάδες πυροσβέστες που και αυτή τη φορά έδωσαν αγώνα με ψυχή και σώμα για να διασώσουν τους ανθρώπους που έπεσαν θύματα της φονικής πυρκαγιάς στην ανατολική Αττική.
Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο Νίκος Ρουκούδης, η ανάρτηση του οποίου έγινε viral από τη στιγμή που έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο. Μέχρι αυτή την ώρα έχει ξεπεράσει τα 66.000 like.
- Πάνω από 80 οι νεκροί
- Απροσδιόριστος παραμένει ο αριθμός των αγνοουμένων
- Συνεχίζεται το θρίλερ με τις 9χρονες δίδυμες
- Ξεκίνησε η διαδικασία αναγνώρισης των θυμάτων. «Πολλά παιδιά» λέει ο ο ιατροδικαστής Ηλ.Μπογιόκας. Πώς γίνεται η ταυτοποίηση μέσω DNA
- Αναλυτικά τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για την στήριξη των πληγέντων
- Πρώτες καταγραφές ζημιών σε Κινέτα και ανατ.Αττική.
- Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας. Και ο ειδικός λογαριασμός της Τράπεζας της Ελλάδος
- Κόντρα κυβέρνησης-ΣΚΑΪ με αφορμή την «στοχοποίηση» Πυροσβεστικής και ΕΛΑΣ για τις φωτιές που «είδε» η κυβέρνηση
- Οι πυρκαγιές της Αττικής ήταν οι δεύτερες πιο φονικές στον κόσμο τον 21ο αιώνα
- Ο Λίντον Πρόντο, ειδικός ερευνητής για το κλίμα και τις πυρκαγιές εξηγεί τους λόγους των καταστροφικών πυρκαγιών σε Κινέτα και Αν.Αττική
Ο Νίκος Ρουκούδης την Τετάρτη έκανε την εξής ανάρτηση:
«Μάτι Αττικής 23-25 Ιουλίου 2018.
Αυτήν την ώρα είμαι στο υπηρεσιακό λεωφορείο και επιστρέφω στην οικογένεια και το σπίτι μου. Θα δω ξανά την κόρη και την γυναίκα μου. Θα τους αγκαλιάσω όπως ποτέ ξανά. Θα κάνω ένα μπάνιο και θα προσποιηθώ πως επιστρέφω σιγά σιγά στην ρουτίνα μου....
Δεν είναι τίποτα όμως ίδιο...
Δεν το εξηγείς ούτε με λόγια ούτε με φωτογραφίες...
Άλλωστε πως να εξηγήσεις κάτι που, ούτε εσύ το εχεις χωνέψει???
Πόση λύπη κ τραγωδία να χωρέσει σε λιγα στρέμματα...?
Ποσες ψυχούλες χαμένες ...Άδικα και γρήγορα...
Πόσες περιουσίες στάχτη...
-Ειστε όλοι καλά? ρωτούσα ανθρώπους που έβρισκα στο δρόμο να μαζεύουν οτι τους εχει απομείνει...
-Πώς να είμαστε καλά αγόρι μου? η πιο συνηθισμένη απάντηση...
Πώς να είναι οι άνθρωποι καλά ρε μαλακα, οταν έχασαν συγγενείς, φίλους, γείτονες, περιουσία κ ελπίδα???
-Τουλάχιστον είστε ζωντανοί.... προσπαθούσα να τους ηρεμήσω... Μάταια πολλες φορές...
Δεν ξερω πως να το περιγράψω ολο αυτό, δεν μπορω να το περιγραψω και δεν ξερω εαν χρειάζεται...
Να μην ξεχάσω....
Δεν γίνεται να μετρήσεις πόσοι άνθρωποι ήρθαν για βοήθεια. Πόσοι μας ρωτησαν αν θελουμε νερό και φαγητό... Αν χρειαζόμαστε το οτιδήποτε... Και ακόμα πηγαίνουν. Και θα συνεχίσουν. Υπέροχοι, απλοι άνθρωποι, χωρις όνομα, χωρις αντάλλαγμα δίνουν ελπιδα και βοήθεια, απλόχερα. Μια ομορφιά μέσα στη φρίκη και την μαυρίλα...Σεβασμός κ συγκίνηση...
Κανένας πυροσβέστης δν θεωρεί τον εαυτό του ήρωα. Δεν θέλει να γίνει ήρωας... Θέλει να βοηθήσει, να σωσει, δηλαδή να κάνει την δουλειά του σωστά και με το παραπάνω, και να επιστρέψει σπίτι του...Κι αν ειναι ήρωες οι πυροσβέστες, σουπερ-ήρωες είναι οι εθελοντές, οι πολίτες που έδωσαν το παρόν, τα σπίτια, τα ρούχα, τα χρήματα και τον χρόνο τους να βοηθήσουν... Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι διασώστες, οι αστυνομικοί...Υπέροχοι κ υπερανθρωποι συνεργάτες..
Την πρώτη μέρα, μετα το πρώτο σοκ κ την κούραση της διαδρομης, αφου ξεκινήσαμε να δουλεύουμε, καθησα να βγαλω μερικες φωτογραφίες...Δεν αφηνα μεχρι τοτε τον εαυτό μου να επηρεαστεί, ηθελα να κανω την δουλειά μου με καθαρό μυαλό.. Ανοίγοντας την, η κάμερα ηταν γυρισμένη και με αντικρυσα...Οχι μονο ειχα επηρεαστεί, ειχε αλλάξει το βλέμμα μου μια για πάντα...
Καλο παράδεισο ψυχουλες μου... Μακάρι η απώλεια σας να διδάξει και να αποτρέψει μελλοντικές καταστροφές...
Μακάρι...........».