Καλοκαίρι με τη φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι

Να ζήσουμε ερωτικά, δηλαδή ευχαριστιακά, υπερβατικά, αναστάσιμα.
A close-up of a girl on the beach biting on a watermelon looking at the camera squinting
Vuk Saric via Getty Images
A close-up of a girl on the beach biting on a watermelon looking at the camera squinting

Τον Αύγουστο δε χρειαζόμαστε ειδήσεις, δε χρειαζόμαστε αγωνίες. Τον Αύγουστο χρειαζόμαστε όλα να ηρεμούν, ό,τι λείπει να αναπληρωθεί, να πάρουμε μια αναπνοή και να αφήσουμε το καλοκαίρι να είναι καλοκαίρι, όπως διάβασα σε ένα post από τη Σέριφο.

Να πάμε όπου μας πάει η καρδία και να μην κοιτάξουμε πίσω όπως λέει ο σκηνοθέτης Ρομπέρτο Μπενίνι. Να ζήσουμε ερωτικά, δηλαδή ευχαριστιακά, υπερβατικά, αναστάσιμα, δηλαδή να μην οριζόμαστε από τη φθορά και το μοιραίο, να αξιοποιούμε/απολαμβάνουμε κάθε στιγμή όπως προτρέπει ο παιδοψυχίατρος Δημήτρης Καραγιάννης. Σύμφωνα με αυτόν ερωτικότητα είναι η επεξεργασμένη απλότητα που έχει αποβάλει κάθε περιττό. Τι καλύτερη εποχή να το εφαρμόσουμε.

Η ζωή είναι μικρή για να ανησυχούμε πολύ. Ευτυχία είναι μια καρδιά που νοιώθει όμορφα πράγματα, όμορφα συναισθήματα κατά τον σεναριογράφο Γιώργο Καπουτζίδη. Ας την ανοίξουμε διάπλατα τώρα που δεν έχουμε πολλές ασχολίες.

Τον Δεκαπενταύγουστο είναι και η μεγάλη γιορτή της Παναγίας. Ας εκμεταλλευτούμε και αυτή την ευκαιρία. Να συνειδητοποιήσουμε ότι η μόνη σοφία που μπορούμε να αποκτήσουμε είναι η ταπεινοφροσύνη κατά τον Έλιοτ και τότε θα έχουμε και τη χάρη του Θεού σύμφωνα τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο. Και ότι ο άνθρωπος δεν είναι μεγάλος γιατί μπορεί να καταφέρει πολλά, αλλά γιατί μπορούν να του συμβούν και να του αποκαλυφθούν μεγάλα σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο. Κι αν αυτά μας φαίνονται δύσκολα, να μη ξεχνάμε ότι η αισιοδοξία δεν είναι αμαρτία, αλλά ότι η απαισιοδοξία ίσως είναι, σύμφωνα με τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Κουγιουμτζόγλου.

Ας απολαύσουμε τους στίχους του Σαββόπουλου ή τουλάχιστον όποιους αγαπάμε πιο πολύ:

Καλοκαίρι

Η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει

Καλοκαίρι

Καρεκλάκια πετονιές μέσ′ το πανέρι

Μεσ’ τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει

Καλοκαίρι

Με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει

Την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι

Καλοκαίρι

Μ′ ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

Καλοκαίρι

Με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι

Καλοκαίρι

Με τον κούκο μέσ′ τα πεύκα και στ′ αμπέλι

Καλοκαίρι

Του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη

Καλοκαίρι

Όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι

Καλοκαίρι

Μεσ’ τα κόκκινα τησ δύσης το, ανατέλλει


Και ας ακούσουμε τις προτροπές των Mary Theresa Schmich και Baz Luhrmann:

Wear sunscreen

If I could offer you only one tip for the future, sunscreen would be it

A long-term benefits of sunscreen have been proved by scientists

Whereas the rest of my advice has no basis more reliable

Enjoy the power and beauty of your youth, oh, never mind

You will not understand the power and beauty of your youth

Until they’ve faded, but trust me, in 20 years, you’ll look back

At photos of yourself and recall in a way you can’t grasp now

How much possibility lay before you and how fabulous you really looked

You are not as fat as you imagine

Don’t worry about the future

Or worry, but know that worrying

Is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing Bubble gum

Don’t waste your time on jealousy

Sometimes you’re ahead, sometimes you’re behind

The race is long and in the end, it’s only with yourself

Remember compliments you receive, forget the insults

If you succeed in doing this, tell me how

Don’t feel guilty if you don’t know what you want to do with your life

The most interesting people I know

Didn’t know at 22 what they wanted to do with their lives

Some of the most interesting 40-year-olds I know still don’t

Dance, even if you have nowhere to do it but your own living room

Be careful whose advice you buy but be patient with those who supply it

Advice is a form of nostalgia, dispensing it is a way of fishing the past

From the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts

And recycling it for more than it’s worth

But trust me on the sunscreen

Δε χρειαζόμαστε βαθυστόχαστα κείμενα τον Αύγουστο, μόνο να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε στα πανηγύρια του Ελληνικού καλοκαιριού.