Ήταν εξ αρχής ένας δύσκολος πολιτικός γάμος. Από τη μία ένα κόμμα με συνιστώσες που έφταναν μέχρι αναρχικές συλλογικότητες και από την άλλη ένα νεότευκτο καιροσκοπικό μόρφωμα με ακροδεξιούς προσανατολισμούς και μέλη ανάμεσα στα οποία μπορούσες να διακρίνεις μέχρι και νοσταλγούς των κρεματόριων. Τους ένωναν ελάχιστα, ίσως μόνο ένας κρίκος συγκυριακής συνοχής που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την ιστορική ευκαιρία της ανέλιξης στην εξουσία.
Έτσι έγινε η ανάγκη φιλανθρωπία και γεννήθηκαν οι Σύριζανελ που στην πορεία απέβαλλαν κάθε ενοχλητικό ιδεολογικό βαρίδι και λίμαραν τις γωνίες παρουσιάζοντας ένα πασοκικό κακέκτυπο που μέχρι και ο αρχηγός του άρχισε να μιμείται τον μακαρίτη Ανδρέα καλύτερα και από τον Μητσικώστα. Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης οι τριγμοί ήταν ελάχιστοι. Λειτουργώντας κάτω από την μπότα των δανειστών η σουρεαλιστική συνοχή διατηρούνταν με τη συνταγή ενός διττού πολιτικού λόγου που έτριζε εκ του ασφαλούς τα δόντια στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης και στα παρασκήνια έτρωγε τα συγκαταβατικά χαστουκάκια τους χαμηλώνοντας το κεφάλι. Μια τακτική που βόλευε τόσο τους εταίρους όσο και τους κυβερνώντες μέχρι η δουλειά να ολοκληρωθεί.
Η ιλαροτραγική φιέστα στο Ζάππειο σήμανε την έξοδο από τα μνημόνια έστω και αν ελάχιστοι συγκινήθηκαν από τις στομφώδεις εξαγγελίες. Το «νέο» είχε ήδη γίνει παλιό με την δημοτικότητα του στα τάρταρα και η συζυγική μουρμούρα άρχισε να να ξεπερνάει τα στενά όρια της κρεβατοκάμαρας. Το Μακεδονικό αποτέλεσε το ιδανικό πάτημα της αίτησης διαζυγίου, οι κωλοτούμπες εξαντλήθηκαν όχι λόγω της κόπωσης αλλά για να διασωθούν τα προσχήματα. Ο Καμένος θυμήθηκε έστω και αργά το ακρώνυμο του κόμματος του αναγνωρίζοντας ότι το χαρτί του πατριωτισμού, τώρα που όλα τα υπόλοιπα πετάχθηκαν στην τσόχα, είναι το μοναδικό που του έχει απομείνει. Δεν είναι και λίγο να καταψηφίζεις την επάρατη συμφωνία ρίχνοντας την κυβέρνηση σαν άλλος Σαμουήλ στο Κούγκι. Υποπτεύομαι ωστόσο ότι η συλλογική συνείδηση και οι ιστορικοί του μέλλοντος με άλλον ήρωα θα τον ταυτίσουν, ίσως κάποιον από τους γνωστούς πρωταγωνιστές του Θεάτρου Σκιών. Μέχρι τότε τα ευτράπελα θα μεταφερθούν, επ’αόριστο, στις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου με τους διαλόγους να θυμίζουν κάτι από την ταινία της Κόπολα υπό τον παραφρασμένο τίτλο: Καμένοι στη μετάφραση…