Όσο η στεγαστική κρίση διογκώνεται και οι οικονομικές δυσκολίες οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στο περιθώριο, καταλήγοντας άστεγοι να κοιμούνται σε παγκάκια, τόσο η εξεύρεση βιώσιμης λύσης γίνεται επιτακτική.
Οι περισσότερες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και η ελληνική, αναζητούν τρόπους για να αντιμετωπίσουν το «πρόβλημα της δεκαετίες» όπως το χαρακτηρίζουν, χωρίς όμως πάντα ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Η συνήθης πολιτική που ακολουθείται κατά των αστέγων είναι η βίαιή απομάκρυνσή τους και η στέγασή τους σε καταφύγια, όπου αυτά υπάρχουν και μέχρι να γεμίσουν, κάτι που συμβαίνει καθημερινά.
Αυτό οδήγησε τις αρχές στο Χάλιφαξ του Καναδά, να κάνουν ένα πείραμα υιοθετώντας μια διαφορετική προσέγγιση.
Αντί να απαγορεύει στους άστεγους να στήνουν αυτοσχέδια καταφύγια, δημιούργησε 8 υπαίθριους καταυλισμούς όπου συγκεκριμένος αριθμός αστέγων μπορεί να στήσει την σκηνή του και να μένει στον ελεγχόμενο αυτό χώρο.
Πολλές φορές είναι σημεία μέσα στα πάρκα, ένα κομμάτι γρασίδι σε μια απόμερη περιοχή της πόλης και όπου αλλού μπορεί να μείνει άνθρωπος, σε ένα σχετικά προστατευμένο περιβάλλον.
Η κρίση της δεκαετίας
Σύμφωνα με την εθνική βάση δεδομένων του Καναδά πάνω από 235.000 άνθρωποι είναι άστεγοι στη χώρα, αν και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος. Ακόμη κι έτσι όμως, είναι πολλοί περισσότεροι από το ποσοστό αστέγων σε ΗΠΑ και Αγγλία.
Μετά την πανδημία οι άστεγοι σε παγκόσμιο επίπεδο αυξήθηκαν δραματικά καθώς η έλλειψη στέγης έχει αυξηθεί μετά την πανδημία. .
Το 2018, το Χάλιφαξ - η μεγαλύτερη πόλη στην ακτή του Ατλαντικού του Καναδά με πληθυσμό περίπου 518.000 - είχε μόνο 18 αστέγους.
Σήμερα, σύμφωνα με τον Max Chauvin, διευθυντή στέγασης και αστέγων στο Χάλιφαξ, είναι πάνω από 200.
Τα ακριβά ενοίκια οδηγούν ανθρώπους στο δρόμο, ενώ οι κυβερνήσεις δυσκολεύονται να καλύψουν τις όλο και μεγαλύτερες ανάγκες για καταφύγια αστέγων ή επιχορηγούμενές κατοικίες. Στο Χαλιφαξ η αρμόδια επιτροπή για την δημόσια στέγαση, η Nova Scotia δεν έχει κατασκευάσει νέες δημόσιες κατοικίες από το 1995.
Έτσι η τοπική κυβέρνηση του Χάλιφαξ ενέκρινε αυτούς τους καταυλισμούς εκ των οποίων μόνο πέντε λειτουργούν, μετά τις έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων των ευρύτερων περιοχών.
Ο κάθε καταυλισμός έχει φορητές τουαλέτες, ενώ παρέχεται νερό και βοήθεια σε όσους διαμένουν εκεί.
Διαφορετική αντίληψη
Οι τοποθεσίες εγκρίθηκαν αυτό το καλοκαίρι ως μια προσωρινή λύση, ενώ άλλη μια μεγάλη πόλη του Καναδά έχει δημιουργήσει αντίστοιχους καταυλισμούς,.
Όσοι αντιτίθενται στη δημιουργία τέτοιων καταυλισμών κατηγορούν την πολιτεία ότι ρίχνει το πρόβλημα στις δικές τους πλάτες αντί να χρηματοδότηση την κατασκευή σπιτιών με πολύ προσιτά ενοίκια.
Παρότι οι ενστάσεις είναι δίκαιες και λογικές σε πολλές περιπτώσεις, δικαστήρια στη Βρετανική Κολομβία και το Οντάριο αποφάνθηκαν ότι οι άστεγοι έχουν δικαιώματα και μπορούν να κατασκηνώσουν σε εξωτερικούς χώρους εάν δεν έχουν τη δυνατότητα να μείνουν σε εσωτερικά καταφύγια.
Αντίθετα, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε τον Ιούνιο ότι οι πόλεις μπορούν να επιβάλουν πρόστιμα και να συλλάβουν άστεγους, ακόμη και αν δεν υπάρχει καταφύγιο για να πάνε, ανοίγοντας το δρόμο για τις άμεσες απαγορεύσεις στους καταυλισμούς στην Καλιφόρνια και το Όρεγκον.