«Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ηττηθεί στρατηγικά… Να μην διατηρήσει ούτε ως ηττημένος υπολογίσιμη ισχύ… Για να μην μπορεί να υπονομεύσει την εθνική προσπάθεια… Να πάει από κει που ήρθε…» Πρόκειται για την επίσημη γραμμή του ΚΙΝΑΛ, όπως εκφράστηκε, ολοκληρωμένη πλέον, από την Πρόεδρό του στην ΔΕΘ.
Το πρώτο σκέλος της γραμμής, η περί «στρατηγικής ήττας» ανήκει στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Εκείνος την εμπνεύστηκε και την πρωτοδιατύπωσε. Η Φώφη Γεννηματά, με πολύ μεγάλη καθυστέρηση είναι αλήθεια, την υιοθέτησε. Το τελευταίο σκέλος, η ευχή να επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στο 4%, είναι κατάδικό της. Απ’ όσα ξέρουμε τουλάχιστον.
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με την πιο σκληρή, την ακραία μετωπική πλέον αντι-ΣΥΡΙΖΑ έκφραση της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ. Που κατ’ ουσίαν σφραγίζει τελεσίδικα το τέλος της γραμμής των «ίσων αποστάσεων». Γραμμή ξεπερασμένη πάντως, έτσι κι αλλιώς, από την πραγματικότητα. Μιας και το ΚΙΝΑΛ ταυτίζεται πλέον, εφ’ όλης της ύλης, από καιρό, με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ταυτίζεται σ’ επίπεδο συνθηματολογίας αλλά και σ’ επίπεδο επιλογών. Ακόμη και προκειμένου για επιλογές που πραγματικά ξαφνιάζουν όταν ανήκουν σε κόμμα της κεντροαριστεράς. Από την Συμφωνία των Πρεσπών ως την Novartis. Κι από την υιοθέτηση του αιτήματος Μητσοτάκη για εκλογές εδώ και τώρα, ως την άρνηση της απλής αναλογικής. Και, απ’ ό, τι δείχνουν τα πράγματα, η επιλογή συμπόρευσης του ΚΙΝΑΛ με τη Δεξιά είναι η οριστική. Πολύ περισσότερο που, κατά την ομιλία της στην ΔΕΘ, η Πρόεδρός του μας διαβεβαίωσε ότι «δεν πρόκειται ν’ αφήσει τη Χώρα ακυβέρνητη». Προσδοκώντας, προφανώς πρωτιά της ΝΔ στις εκλογές, προκειμένου να συγκυβερνήσει μαζί της. Εγκαταλείποντας την ως τώρα γραμμή περί «συμμετοχής όλων σε μετεκλογική κυβέρνηση», ως όρο για να δεχτεί να μετάσχει κι εκείνη.
Αλλεπάλληλες λοιπόν και διαρκείς οι αλλαγές τακτικής αλλά και στρατηγικής της Φώφης Γεννηματά. Όλο και περισσότερο αντι-ΣΥΡΙΖΑ, όλο και περισσότερο φιλονεοδημοκρατικά.
Δεν ξέρω αν έχουν βάση οι εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες το ΚΙΝΑΛ «υπακούει» απλώς σε υποδείξεις ισχυρών εκδοτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων, όπως λέγεται και γράφεται τελευταία. Το βέβαιο είναι πως αισθάνεται «συγγενικά» προς τη ΝΔ, πρώτα-πρώτα στη βάση των κοινών ευθυνών για σκάνδαλα «παρελθούσης χρήσεως». Και το ακόμη πιο βέβαιο ότι θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος εχθρός. Μιας και είναι εκείνος που, στην κυριολεξία, λεηλάτησε εκλογικά «το έχει του». Οδηγώντας το στην σημερινή δραματική συρρίκνωση. Θα λεγε λοιπόν κανείς πως είναι απολύτως φυσική και αναμενόμενη η μονομέτωπη αντι-ΣΥΡΙΖΑ επιθετικότητα. Δεδομένου ότι από κει θεωρεί πως έχει, κατά κύριο λόγο, λαμβάνειν. Αυτό ακριβώς εννοεί η Φώφη Γεννηματά όταν λέει «να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ από κει που ήρθε».
Πρόκειται, θα πρέπει να πούμε, για λογική εκτίμηση, σε πρώτο τουλάχιστον επίπεδο. Μόνο που παραείναι «γραμμικός» και, ως εκ τούτου, αφόρητα ρηχός ο συγκεκριμένος συλλογισμός. Και τούτο επειδή όσοι έφυγαν απ από το ΠΑΣΟΚ με προορισμό τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν το έκαναν ασφαλώς για τα μαύρα μάτια του Τσίπρα. Έφυγαν αποδοκιμάζοντας ακριβώς την δεξιά του στροφή. Αποδοκιμάζοντας, προπάντων, την συγκυβέρνηση με τη ΝΔ. Πρόκειται, μ’ άλλα λόγια για το αριστερότερο τμήμα των ψηφοφόρων του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ. Και πάντως για το πιο ριζοσπαστικοποιημένο. Οπότε το τελευταίο που θα τους ενέπνεε σήμερα, προκειμένου να επιστρέψουν, είναι η όλο και δεξιότερη στροφή της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ. Και η εξόφθαλμη συμπόρευσή του με τη ΝΔ.
Κάπου τα χει μπερδέψει λοιπόν τα πράγματα η Φώφη Γεννηματά. Δεν το αντιλαμβάνεται άραγε; Ή μήπως δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, ως εκ των πολλαπλών δεσμεύσεων τις οποίες φέρει; Όπως και να ναι, κάποια στιγμή θα το αντιληφθεί. Κατόπιν εορτής όμως και κατά τρόπο οδυνηρό. Δεδομένου ότι είναι η κάλπη που θα της το δείξει…