Τα αποτελέσματα των εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο μας απασχόλησαν και συνεχίζουν να μας απασχολούν κυρίως για την διαφορά ανάμεσα στην Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ και τις πολιτικές εξελίξεις που η διαφορά αυτή προκάλεσε.
Ένα από τα ζητήματα όμως που δεν έλαβαν την δημοσιότητα που έπρεπε είναι η εκλογική επέλαση του μειονοτικού κόμματος της “ισότητας, ειρήνης και φιλίας’’ που προάγει τα συμφέροντα της ‘’Τουρκικής Μειονότητας’’ της Θράκης, όπως αυτό αναφέρει στο πρόγραμμα του και στις διακηρύξεις του.
Η πάντα κατόπιν εορτής, σοκαρισμένη Ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι δεν ήθελε ή δεν είχε ενημερωθεί από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους ότι το πολιτικό αυτό κόμμα δεν προέκυψε από παρθενογένεση στις τελευταίες εκλογές αλλά αποτελεί βασικό μηχανισμό προαγωγής των συμφερόντων της ‘’Τουρκικής Μειονότητας’’ εδώ και πολλά χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κόμμα της ‘’Ισότητας , Ειρήνης και Φιλίας’’ είχε δηλώσει δημοσίως την πρόθεση του να κατέλθει στις Ευρωεκλογές από τον περασμένο Μάρτιο, την περίοδο εκείνη κατά την οποία η κυβέρνηση επιδιδόταν σε ένα ακόμη κυνήγι μαγισσών. Όπως τόνιζαν στην ανακοίνωση τους η πρόθεση τους παραμένει σαφής:
‘’Όπως και στις προηγούμενες Ευρωεκλογές, πιστεύουμε ότι είναι πολύ σημαντικό να συμμετάσχουμε και στις φετινές Ευρωεκλογές ώστε να ακουστεί η φωνή της Μειονότητας μας και όσων έχουν υποστεί οποιαδήποτε μορφή διάκρισης ή αδικίας στη χώρα μας.
Προκειμένου να συνεχίσουμε τα επιτεύγματα που έχουμε κερδίσει από τα αποτέλεσμα στις Ευρωεκλογές του 2014 και να προχωρήσουμε περαιτέρω.
Προκειμένου να δοθεί έμφαση στα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, ως μία από τις φτωχότερες περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως η φτωχότερη περιοχή της χώρας μας της Ελλάδας’’.
Eίναι φανερό ότι με αφορμή την οικονομική δυσπραγία και την βαθύτατη κρίση απασχόλησης που πληγεί συνολικά την χώρα μας και την περιοχή το Κόμμα της ‘‘Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας’’ κατάφερε να διεισδύσει στην Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως την μοναδική πολιτική δύναμη που μπορεί να μεταφέρει τις αγωνίες των μελών της μειονότητας στην κεντρική πολιτική σκηνή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Η διαχρονική στάση των Ελληνικών Κυβερνήσεων να μην αντιμετωπίζουν τα ζητήματα της Μουσουλμανικής Μειονότητας με παρρησία και ανοιχτή διάθεση, να μην προσπαθούν να εφαρμόσουν πολιτικές οικονομικής κυρίως ένταξης στην παραγωγική διαδικασία άφησε χώρο σε πολιτικούς σχηματισμούς και συλλόγους που καλύπτουν, ενάντια στα συμφέροντα της Ελλάδος, το κενό που άφησε η Ελληνική Πολιτεία εφαρμόζοντας σε ένα ζήτημα ζωτικής εθνικής σημασίας την πολιτική του ωχαδερφισμού και της αέναης ομφαλοσκόπησης. Το αν το κενό καλύφθηκε μονίμως, θα το δείξει η ιστορία, η οποία όπως γνωρίζουμε καταγράφει μόνο νικητές και ηττημένους.