Η πραγματικότητα συχνά μας φέρνει αντιμέτωπους με αλήθειες τις οποίες όσο και εάν τις αποφεύγουμε κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα τις εμπεδώσουμε με σκληρό τρόπο.
Αυτό ισχύει είτε πρόκειται για συμπεριφορές μεταξύ ατόμων, είτε μεταξύ κρατικών οντοτήτων. Επίσης, όπως αποδεικνύει η ζωή οι συμπεριφορές δύσκολα αλλάζουν, αντιθέτως επαναλαμβάνονται ή επιμελώς διαμορφώνονται ιδίως όταν υπάρχει κάποια “ατζέντα” ή άλλες στοχεύσεις.
Τυπική απόδειξη της πραγματικότητας αυτής αποτελεί και η στάση της Άγκυρας απέναντι όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει γενικότερα την σχέση της με το διεθνές δίκαιο και τις αρχές της καλής γειτονίας.
Οι τελευταίες κινήσεις του Τούρκου Προέδρου στο Κυπριακό και κυρίως η συμβολική διάσταση που εμπεριείχε η επίσκεψη του στα Βαρώσια και η απαξίωση όχι μόνο στο διεθνές δίκαιο, αλλά και στον ανθρώπινο πόνο με τον οποίο είναι ποτισμένη η περιοχή αυτή, θα πρέπει να λειτουργεί ως το πιο τρανταχτό παράδειγμα για το πως αντιμετωπίζει η Άγκυρα τις διεθνείς σχέσεις.
Η Άγκυρα στην Κύπρο επιδεικνύει, με απροκάλυπτο τρόπο την αναθεωρητική πολιτική της και τα νεο-οθωμανικά οράματά της.
Η ξεδιάντροπη επίσκεψη στα Κατεχόμενα θα πρέπει να μας ανησυχεί διότι η γειτονική μας χώρα με τις πράξεις της καθιστά σαφές ότι δεν έχει σκοπό την επίλυση του Κυπριακού. Αντίθετα επιθυμεί εάν όχι τη διχοτόμηση, τον έλεγχο όλου του νησιού.
Ο κυνισμός του Ερντογάν και η αδιαφορία του για τον διεθνή παράγοντα δείχνει ότι έχει σκοπό να επιβάλλει τη δική του ατζέντα η οποία είναι εξαιρετικά καλά μελετημένη. Για τους λόγους αυτούς και επειδή όχι μόνο κινδυνεύει ο ελληνισμός της Κύπρου, αλλά και γιατί το νησί γεωστρατηγικά έχει μεγάλη σημασία, είναι καιρός να αφυπνιστούν οι ηγεσίες σε Ελλάδα και Κύπρο και να αναδιαμορφώσουν την εξωτερική τους πολιτική χωρίς ψευδαισθήσεις αλλά με ρεαλισμό, αφήνοντας κατά μέρους την μέχρι σήμερα κατευναστική πολιτική η οποία αποδειχθηκε πως όχι μόνο δεν λειτουργεί αλλά μας οδηγεί σε αδιέξοδα.