Για πολύ καιρό τεκμηριώνουμε ότι Κύπρος και Ελλάδα είμαστε ενώπιον της ευνοϊκότερης, εδώ και δεκαετίες, συγκυρίας έναντι της Τουρκίας. Αλλά, μέχρι πριν μερικές εβδομάδες, την συμμαχία με την Γαλλία άλλοι την απέρριπταν επειδή ο «ιμπεριαλιστής Μακρόν θέλει να πωλεί όπλα», ενώ άλλοι στον αντίποδα προσεταιρίζονταν την Γερμανία λόγω … κομματικής συγγένειας. Από τον γεωπολιτικό ανταγωνισμό συμφερόντων σε εξέλιξη στην περιοχή μας, θα προκύψουν κερδισμένοι και χαμένοι. Τα δικά μας συμφέροντα ευθυγραμμίζονται με τις μακροπρόθεσμες επιδιώξεις της Γαλλίας η οποία επιχειρεί να εξισορροπήσει την γερμανική ηγεμονία στην ΕΕ μέσω της ευρωζώνης, με συγκρότηση δομημένης άμυνας για προάσπιση της «ευρωπαϊκής κυριαρχίας», πράγμα που αντιστρατεύεται το ΝΑΤΟ (Βρετανία, ΗΠΑ, Γερμανία κ.ά.). Τα περί «ιμπεριαλιστή Μακρόν» και περί «γερμανικής ιδεολογικής στήριξης» μπορεί να πείθουν τους αφελείς και κομματικούς υποτακτικούς, αλλά δεν επηρεάζουν το «μεγάλο παιγνίδι» που θα καθορίσει το μέλλον της Μεσογείου. Ευτυχώς, οι νοήμονες πολίτες αντιλαμβάνονται τις πραγματικότητες. Όσοι δε, εντός και εκτός, μας θέλουν αποδυναμωμένους, για να παραδοθούμε στην «όποια τουρκολύση» επιδιώκει ο ισλαμοφασίστας της Άγκυρας, θα πρέπει να εξηγήσουν πώς, ενώ δηλώνουν αντιφασίστες, επιδιώκουν συνεργασία με έναν ισλαμοφασίστα.
Μια άλλη γενικότερη διαπίστωση είναι ότι εντός ΕΕ έχουμε τις καλύτερες δυνατότητες για αντιμετώπιση της τουρκικής επεκτατικότητας, αλλά απαιτείται ειλικρίνεια. Εφόσον δεν μπορούμε να αλλάξουμε την γεωγραφία της περιοχής, θα έχουμε τόσα δικαιώματα όσα μπορούμε να προστατεύσουμε και είμαστε αποφασισμένοι να προασπιστούμε. Άλλωστε, η αποτυχία της ΕΕ να επιβάλει αυστηρές κυρώσεις κατά της Τουρκίας –ούτε καν συζήτηση για απαγόρευση πώλησης όπλων– είναι αποτυχία και των δύο κρατών-μελών, Κύπρου και Ελλάδας. Η σθεναρή στήριξη του Μακρόν, που σήμερα «ενθουσιάζει» κι όσους… «αλληθώριζαν» για χρόνια, ήρθε ουσιαστικά και μας «βρήκε», πράγμα που εμμέσως φανερώνει την αναποτελεσματικότητα της πολιτικής μας.
Κι επειδή οι αποφάσεις για κυρώσεις λαμβάνονται με ομοφωνία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Κυβερνήσεις των κρατών-μελών) και όχι στο Ευρωκοινοβούλιο όπου έχουμε πλεονέκτημα, η εισήγησή μας είναι συγκεκριμένη: πέραν των κυρώσεων στο Συμβούλιο, να εργαστούμε Ευρωβουλευτές και Κυβερνήσεις Κύπρου-Ελλάδας για την αναστολή της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας, που επηρεάζει τον τεράστιο τομέα των τουρκικών εξαγωγών προς την ΕΕ. Mόνο η ανακίνηση του θέματος θα προκαλέσει … τριγμούς.
Παρεμπιπτόντως, το μεγάλο «παράπονο» του Τσαβούσογλου τις προάλλες στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, ήταν η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν από τους Ελληνοκύπριους το 2004, που κατέστησε την Κυπριακή Δημοκρατία πλήρες μέλος της ΕΕ. Διάφοροι πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και άλλοι σε Κύπρο και Ελλάδα, το παρέκαμψαν, αφού δεν τους συμφέρει.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο