Βλέποντας το πώς έχει διαμορφωθεί το σκηνικό στον απόηχο του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών, καταγράφεται ως σημαντικό το γεγονός ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης τερμάτισε πρώτος, έστω και με μικρή διαφορά από τον δεύτερο, Ανδρέα Μαυρογιάννη.
Ο ΔΗΣΥ για πρώτη φορά μένει εκτός του δεύτερου γύρου και έχει πλέον το ρόλο του ρυθμιστή καθώς έχει μπροστά του θεωρητικά, τρεις επιλογές:
Πρώτον, την ανοικτή στήριξη στον Νίκο Χριστοδουλίδη (τον οποίο κάποια κομματικά στελέχη χαρακτηρίζουν ως «αποστάτη», ενώ άλλα υποστηρίζουν ότι είναι «σάρκα από τη σάρκα» του Συναγερμού και επομένως ανοικτά θα τον στηρίξουν).
Δεύτερον, την ανοικτή στήριξη στον Ανδρέα Μαυρογιάννη (το πιο δύσκολο θεωρώ).
Τρίτον, την κατά συνείδηση ψήφο για τη διατήρηση της συνοχής του κόμματος, απόφαση η οποία θα δώσει την ευκαιρία στα κομματικά στελέχη του ΔΗΣΥ να εργαστούν είτε φανερά, είτε υπογείως υπέρ των δύο υποψηφίων.
Προσωπικά βλέπω ροπή του Νίκου Αναστασιάδη προς στήριξη του Νίκου Χριστοδουλίδη, κάτι που δεν βλέπω τώρα από τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Και σημειώνω τώρα, λόγω των πρώτων ωρών οι οποίες είναι συναισθηματικά φορτισμένες και αυτό που επικρατεί είναι η πικρία. Ενδεχομένως, αυτό να αλλάξει τις επόμενες μέρες, όπου εσωκομματικά ο Συναγερμός θα κληθεί να εξετάσει την κατάσταση και να λάβει αποφάσεις με ψυχραιμία.
Όσον αφορά στους λόγους, για τους οποίους ο Αβέρωφ Νεοφύτου έμεινε εκτός δεύτερου γύρου, πιστεύω ότι δύο ήταν οι βασικοί. Ο πρώτος, η φθορά της εξουσίας καθώς η δεκαετής διακυβέρνηση Αναστασιάδη είχε αντίκτυπο και στον ΔΗΣΥ ως κυβερνών κόμμα και ο δεύτερος, η διάσπαση που υπήρξε στον Συναγερμό.
Πάντως, παρά τη μικρή διαφορά των δύο πρώτων, εξακολουθώ να πιστεύω πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει προβάδισμα, αλλά όπως γνωρίζουμε, οι εκλογές της δεύτερης Κυριακής, είναι μια άλλη, ξεχωριστή εκλογική διαδικασία.
Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι και η επόμενη μέρα, μετά την ερχόμενη Κυριακή. Κι αυτό για δύο σημαντικούς λόγους.
Ο πρώτος, το ότι όποιος κι αν εκλεγεί Πρόεδρος θα έχει ενώπιον του τόσες πολλές προκλήσεις, διλήμματα αλλά και καυτά θέματα που θα κληθεί να διαχειριστεί. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς τη μεγάλη σημασία που θα έχει η στήριξη του από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων αλλά και μια αντιπολίτευση, η οποία δεν πρέπει να λειτουργεί μηδενιστικά αλλά εποικοδομητικά.
Ο δεύτερος, το ότι ο νέος Πρόεδρος δεν θα έχει την ανοχή του λαού, όπως αυτή εκδηλωνόταν μέχρι σήμερα. Πιστεύω ότι οι πολίτες δεν θα δώσουν τόση πίστωση χρόνου στο νέο Πρόεδρο και δεν θα επιδεικνύουν τόση ανοχή.
Ο νέος Πρόεδρος πρέπει να εργαστεί σκληρά με εντιμότητα και σεμνότητα ούτως ώστε να επαναβεβαιώσει την εμπιστοσύνη αυτών που θα τον τιμήσουν με την ψήφο τους και να κερδίσει τον σεβασμό όσων θα επιλέξουν την άλλη υποψηφιότητα.
***
*Πρόεδρος του Κυπριακού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων και του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Διακυβέρνησης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας
Πρώτη δημοσίευση στον Φιλελεύθερο Κύπρου