Αυτές τις μέρες το Ηνωμένο Βασίλειο γιορτάζει το Πλατινένιο Ιωβηλαίο της Βασίλισσας Ελισάβετ Β′ καθώς συμπληρώνει 70 χρόνια στον θρόνο.
Ανέβηκε στο θρόνο το 1952 σε ηλικία 25 ετών μετά το θάνατο του πατέρα της, Βασιλιά Γεωργίου ΣΤ′ και έγινε η «μακροβιότερη μονάρχης στην ιστορία της Βρετανίας και της Κοινοπολιτείας», όπως αναφέρει η Κάρολιιν Χάρις ιστορικός και συγγραφέας του Raising Royalty: 1000 Years of Royal Parenting.
Έτσι ”έσπασε” το ρεκόρ της προγιαγιάς της Βασίλισσας Βικτωρίας που κυβέρνησε για περίπου 64 χρόνια, από το 1837 έως το 1901 και το όνομά της έγινε συνώνυμο μια ολόκληρης εποχής επηρεάζοντας από την μόδα της εποχής έως την αρχιτεκτονική, τα ήθη, την λογοτεχνία.
Οι μακροβιότεροι μονάρχες στον κόσμο
Το Πλατινένιο Ιωβηλαίο αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, λαμβάνοντας υπόψη τη θέση της βασίλισσας Ελισάβετ των μακροβιότερων μοναρχών διαχρονικά και παγκοσμίως.
Η βασίλισσα Ελισάβετ είναι η τρίτη μακροβιότερη βασιλεύουσα μονάρχης στον κόσμο, τουλάχιστον στη σύγχρονη ιστορία ενώ χρειάζεται δύο ακόμη χρόνια στην εξουσία για να γίνει η μακροβιότερη μονάρχης στην ιστορία της Ευρώπη, όπως αναφέρει το περιοδικό Τime.
Ο μακροβιότερος μονάρχης κυρίαρχου κράτους στην ιστορία είναι ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ′ (γνωστός και ως Βασιλιάς Ήλιος) ο οποίος κυβέρνησε ως απόλυτος μονάρχης για περίπου 72 χρόνια και 100 ημέρες από το 1643-1715 και ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών. Χάρη σε αυτόν χτίστηκε το παλάτι των Βερσαλλιών, που έγινε έδρα του και σύμβολο της εξουσίας του. Κατά την βασιλεία του η Γαλλία πήρε μέρος σε τρεις πολέμους. Υπήρξε ένθερμος προστάτης των τεχνών, υποστηρίζοντας συγγραφείς όπως ο Μολιέρος κατά τη διάρκεια μιας περιόδου με το παρατσούκλι «Le Grand Siècle» «ο Μεγάλος Αιώνας».
Μετά τον Λουδοβίκο ΙΔ‘, ο επόμενος μακροβιότερος μονάρχης είναι ο βασιλιάς της Ταϊλάνδης Μπουμπιμπόλ Αντουλγιαντέζ (Ραμα Θ’), ο οποίος διατήρησε τον θρόνο του για 70, από το 1946 έως το θάνατό του το 2016. «Η δύναμή μας βρίσκεται στο εθνικιστικό μας συναίσθημα», είχε πει ο βασιλιάς στο TIME σε ένα εξώφυλλο στις 27 Μαΐου 1966, στο οποίο το περιοδικό ανέφερε ότι «Οι άνδρες που διοικούν την Ταϊλάνδη γνωρίζουν καλά ότι ο νεαρός Βασιλιάς τους είναι το μεγαλύτερο ζωντανό περιουσιακό στοιχείο τους—και του έθνους». Ήταν επίσης πολυδισεκατομμυριούχος και ένας από τους πλουσιότερους βασιλείς στον κόσμο. Το «μεγαλύτερο επίτευγμα» του εκτιμάται πως ήταν ότι έθεσε την μοναρχία «στο επίκεντρο της πολιτικής και του πολιτισμού της Ταϊλάνδης» καταφέρνοντας να καταστήσει τον θρόνο έναν «σημαντικό μεσολαβητή πολιτικών διαφορών».
Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α′ (πολλοί ίσως τον θυμούνται με την ιδιότητα του συζύγου της βασίλισσας Ελισάβετ, γνωστή ως ”πριγκίπισσα Σίσσυ) Σίσυ) ήταν ένας ακόμη μονάρχης με μακρά παραμονή στην εξουσία αλλά απέχει από τα χρόνια της Ελισάβετ. Κυβέρνησε την Αυστρία για περίπου 68 χρόνια από το 1848 έως το 1916 πεθαίνοντας πέθανε ενώ μέσω του Α′ Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Αυστρία και η Ουγγαρία έγιναν μία αυτοκρατορία και υπηρέτησε ως αυτοκράτορας της Αυστρίας και βασιλιάς της Ουγγαρίας. Το 1914, απηύθυνε τελεσίγραφο στη Σερβία που επηρέασε τον Α′ Παγκόσμιο Πόλεμο.