Σχεδόν τέσσερα χρόνια από τότε που η Covid-19 έγινε πρωτοσέλιδο, τώρα γνωρίζουμε ότι η ασθένεια δεν είναι απλώς ένα αναπνευστικό πρόβλημα. Θέματα που δεν σχετίζονται με την αναπνοή, όπως πόνος στις αρθρώσεις, κόπωση, ακόμη και εξανθήματα, είναι όλα τεκμηριωμένα συμπτώματα της Covid -19. Αλλά ένα πιθανό αποτέλεσμα που είναι λιγότερο γνωστό στους ανθρώπους είναι η απώλεια ακοής.
Η μειωμένη ακοή μπορεί να οδηγήσει σε πολλά ζητήματα σωματικού, κοινωνικού και συναισθηματικού τύπου και σε γενικά χαμηλότερη ποιότητα ζωής, ιδιαίτερα για όσους βασίζονται στην ικανότητά τους να ακούν ως προς το εργασιακό τους περιβάλλον. Ο μουσικός Πολ Σάιμον μίλησε πρόσφατα για την ξαφνική απώλεια ακοής στο αριστερό του αυτί και τον αντίκτυπο αυτού στην καριέρα του ως ερμηνευτής.
«Κάτι συμβαίνει σε εσένα όταν έχεις κάποιο είδος αναπηρίας που αλλάζει την αντίληψή μας ή τον τρόπο που αλληλεπιδρούμε με τη ζωή», ανέφερε την περασμένη εβδομάδα.
Ο Σάιμον σημείωσε νωρίτερα φέτος ότι είχε επιβιώσει από μια δύσκολη περίοδο αφού διαγνώσθηκε με Covid-19, αλλά ούτε ο ίδιος ούτε κάποιος γιατρός που τον θεραπεύει έχει δηλώσει ότι η απώλεια ακοής του σχετίζεται με την ασθένεια. Ωστόσο, τα σχόλιά του έχουν πυροδοτήσει συζήτηση για τη λιγότερο γνωστή σχέση μεταξύ της Covid-19 και των προβλημάτων ακοής.
Λοιπόν, πόσο «καθαρή» είναι αυτή η σύνδεση; Ακολουθεί ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε:
Ορισμένες περιπτώσεις απώλειας ακοής έχουν συνδεθεί με λοιμώξεις από την Covid.
«Υπάρχουν αναφορές περιπτώσεων απώλειας ακοής που σχετίζονται με την Covid-19 και είναι γνωστό ότι ο ιός μπορεί να εισέλθει στα κύτταρα του αυτιού», δηλώνει στην HuffPost ο δρ Αμες Αντάτζια, ειδικός σε μολυσματικές ασθένειες και ανώτερος μελετητής στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins για την υγεία.
Ωστόσο, ο ίδιος λέει ότι παραμένουν πολλά ερωτήματα σχετικά με το πώς μπορεί να συμβεί αυτή η σπάνια επιπλοκή. «Η ανησυχία είναι ότι ο SARS-CoV-2 – ή η ανοσολογική απόκριση σε αυτόν – μπορεί να βλάψει τα κύτταρα του αυτιού που είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση ηχητικών πληροφοριών στον εγκέφαλο», αναφέρει.
Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών έχει ρίξει λίγο φως στην πιθανή σύνδεση, όπως και ανεπίσημες αναφορές.
«Ενώ η σχέση μεταξύ της Covid και της απώλειας ακοής δεν έχει αποδειχθεί οριστικά, έχουν υπάρξει αρκετές μελέτες που υποδηλώνουν ότι τα προβλήματα με την ακοή μπορεί να είναι παρενέργεια της Covid», δηλώνει ο δρ Τζον Σούμαν, ειδικός εσωτερικής ιατρικής στην Oak Street Health στο Τάλσα, Οκλαχόμα. «Για παράδειγμα, μια μελέτη νωρίτερα αυτό το έτος που εξέτασε 58 ενήλικες ηλικίας μεταξύ 23 και 75 ετών που είχαν Covid-19 τους προηγούμενους έξι μήνες διαπίστωσε ότι είχε σημειωθεί κάποια απώλεια ακοής στο 12-13% από αυτούς».
Σύμφωνα με την μελέτη, η Covid-19 «μπορεί να βλάψει το εσωτερικό αυτί καθώς και την ακουστική οδό». Ενώ η απώλεια ακοής μπορεί να είναι το μοναδικό σύμπτωμα που βιώνει κάποιος, αυτή η επιπλοκή μπορεί επίσης να εμφανιστεί αργότερα «λόγω μεταμολυσματικής φλεγμονής του νευρικού ιστού ως σύμπτωμα Covid-19 μακράς διαρκείας».
Οπότε, βασικά, η επίδραση της Covid-19 στο νευρικό σύστημα σημαίνει ότι ο ιός μπορεί να βλάψει το κοχλιακό νεύρο, το οποίο συνδέει τον εγκέφαλο με το εσωτερικό αυτί, ή να προκαλέσει επιβλαβές οίδημα και φλεγμονή γύρω από αυτήν την περιοχή. Ως αποτέλεσμα, η ακοή θα μπορούσε να μειωθεί.
Η Σέλερι Μπόργια, γιατρός ωτολογίας και ιδρύτρια της NYC Hearing Associates, έχει πει παλιότερα στη HuffPost ότι έχει δει ασθενείς που βίωσαν «ολική, ξαφνική απώλεια και άλλους που δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν την ομιλία» αφού μολύνθηκαν από την Covid-19.
«Συνηθέστερα, οι ασθενείς μου αντιμετωπίζουν επίμονους ήχους ”κουδουνίσματος” ή συριγμού στα αυτιά τους, γνωστούς και ως εμβοές», είχε πει χαρακτηριστικά εκείνη την εποχή. «Ως κάτι που δεν είναι χειροπιαστό χωρίς να υπάρχει εξωτερική πηγή, κάθε άτομο βιώνει με μοναδικό τρόπο αυτές τις εμβοές».
Ο Σούμαν σημειώνει επίσης ότι οι εμβοές και η απώλεια ακοής που συνδέονται με την Covid-19 μπορεί να είναι περισσότερο θέμα συσχέτισης παρά αιτιώδους συνάφειας. «Αλλά επειδή η Covid δεν είναι απλώς ένας ιός του αναπνευστικού και έχουμε δει να επηρεάζει τις διόδους που συνδέουν τη μύτη με το αυτί, δεν αποκλείεται να προκαλέσει προβλήματα με την ακοή», είπε.
Σε γενικές γραμμές, το σύμπτωμα είναι σπάνιο, αλλά οι γιατροί εξακολουθούν να ψάχνουν για λύσεις.
Τα συμπτώματα της Covid-19 που σχετίζονται με την ακοή μπορούν να εξαφανιστούν με την πάροδο του χρόνου, αν και ορισμένα άτομα με μακροχρόνια Covid-19 έχουν αναφέρει μια φαινομενικά πιο μόνιμη επίδραση.
Η Μπόργια επισημαίνει την επίδραση της Covid-19 στη ροή του αίματος, σημειώνοντας ότι όπως «η επαρκής κυκλοφορία του αίματος είναι απαραίτητη σε όλο το υπόλοιπο σώμα μας, είναι εξίσου σημαντική στον κοχλία μας (σ.σ. ελικοειδής σωλήνας και μέσα σε αυτόν βρίσκεται το αισθητήριο όργανο της ακοής), ή στην κοιλότητα του εσωτερικού αυτιού. Όταν αυτή η ροή του αίματος έχει καταστραφεί ή επιβραδυνθεί, μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια ακοής».
Πρόσθεσε: «Επομένως, εάν ένας ασθενής έχει μολυνθεί από Covid-19, η έλλειψη αίματος και οξυγόνου σε όλα τα συστήματά του μπορεί επίσης να περιορίσει την ικανότητά του να ακούει».
H Covid μακράς διαρκείας είναι γνωστό ότι προκαλεί χρόνια προβλήματα που σχετίζονται με τη ροή του αίματος, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών προβλημάτων, επομένως δεν είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι η εξασθένηση της ακοής θα μπορούσε επίσης να είναι μια σπάνια παρενέργεια της πάθησης.
Οι ερευνητές συνεχίζουν να μελετούν τη σχέση μεταξύ της Covid-19 και της απώλειας ακοής. Αλλά ακόμα και όταν μαθαίνουμε περισσότερα γι′ αυτό, αυτή η επίδραση του ιού δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Και δεν είναι πάντα κάτι μόνιμο, ιδιαίτερα για όσους απευθύνονται σε γιατρό και λαμβάνουν θεραπεία - η οποία περιλαμβάνει στεροειδή για τη μείωση του οιδήματος γύρω από το κοχλιακό νεύρο.
«Κάποιος που αντιμετωπίζει ξαφνική απώλεια ακοής θα πρέπει να αναζητήσει ιατρική βοήθεια», λέει ο Αντάτζια.
Ο Σούμαν συνιστά να υπάρχει ένας γιατρός να ελέγχει την ακοή μας τουλάχιστον μία φορά το χρόνο ως γενική πρακτική.
«Οι εξετάσεις ακοής αποτελούν σημαντικό σημείο αναφοράς», είπε. «Εάν εμφανίσει κάνείς απώλεια ακοής κάποια στιγμή αργότερα, ο γιατρός σου θα έχει με κάτι να τη συγκρίνει. Αυτές οι ετήσιες εξετάσεις είναι επίσης σημαντικές για τον έλεγχο της ανοιας, ειδικά σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας».