Με μπόλικη ένταση και πολλά ευφάνταστα σενάρια για την κρίση στην Ουκρανία ξεκίνησε το 2022. Ανατολή και Δύση βρίσκονται σε ένα νέο «ψυχρό ανταγωνισμό», εντός του συστήματος των καπιταλιστικών δομών, αφού, ούτως ή άλλως, στα οικονομικά δεδομένα τουλάχιστον η Ανατολή μετακινήθηκε προς την οικονομία της αγοράς.
Πολύ σωστά, όμως, έχει επισημανθεί ότι το κυρίαρχο τεστ στην πολιτική είναι πώς τελειώνει μια κρίση και όχι πώς ξεκινά. Το ουκρανικό ζήτημα, κακώς, τίθεται ως αναμέτρηση: είτε δηλαδή η Ουκρανία να ενταχθεί στην Ανατολή είτε στη Δύση.
Αν η Ουκρανία θέλει να επιβιώσει και να ευδοκιμήσει, δεν πρέπει να είναι το φυλάκιο της μιας πλευράς ενάντια στην άλλη — θα πρέπει να λειτουργεί ως γέφυρα προσέγγισης μεταξύ τους ώστε να κρατήσει την εθνική της ταυτότητα
Ειδικά στο ζήτημα αυτό η αλαζονεία, κατά τη γνώμη μου, στην άσκηση διπλωματίας, ισοδυναμεί με αυτοκτονία.
Μετράει πιο πολύ, με λίγα λόγια, στην εξωτερική πολιτική, ο καθορισμός προτεραιοτήτων από την τυφλή εμμονή σε δήθεν «συμφέροντα».
Στην πρόσφατη συνάντηση του Πεκίνου ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν χαιρέτισε τις “πρωτόγνωρης ποιότητας” σχέσεις της χώρας του με την Κίνα... Οι «διμερείς μας σχέσεις, προχώρησαν με πνεύμα φιλίας και στρατηγικής συνεργασίας. Έχουν φτάσει σε πραγματικά πρωτόγνωρα επίπεδα» είπε.
Επιπλέον ο Ρώσος πρόεδρος χαιρέτισε «ένα παράδειγμα αξιοπρεπούς σχέσης, στην οποία ο κάθε ένας βοηθά και στηρίζει τον άλλο στην ανάπτυξή του».
Σύμφωνα με τη Μόσχα, Πούτιν και Σι παρουσίασαν, στη διάρκεια της επίσκεψης του Ρώσου προέδρου, «το κοινό τους όραμα» για τη διεθνή ασφάλεια, την ώρα που η ένταση μεταξύ Ρωσίας και Δύσης είναι ιδιαίτερα τεταμένη λόγω της Ουκρανίας. Το Πεκίνο έχει εκφράσει τη στήριξή του προς τη Μόσχα στην κρίση αυτή.
Παράλληλα το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι στη διάρκεια της επίσκεψης του Πούτιν υπεγράφησαν πολλές σημαντικές συμφωνίες, κυρίως στον στρατηγικό τομέα του φυσικού αερίου.
Ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε στον Σι ότι η Ρωσία έχει ετοιμάσει μια νέα συμφωνία για να παρέχει στην Κίνα 10 δισεκ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου από τη Ρωσική Άπω Ανατολή. Πρόσθεσε μάλιστα ότι οι ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες έχουν «νέες λύσεις» για την παροχή υδρογονανθράκων στην Κίνα.
Θυμήθηκα τις απόψεις του Χένρι Κίσινγκερ ο οποίος δεν ήθελε την Κριμαία να γίνει έδαφος της Ρωσίας, αλλά ούτε και την Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
«Για τη Δύση, η δαιμονοποίηση του Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι πολιτική αλλά άλλοθι.
Ο Πούτιν θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι, όποια και αν είναι τα παράπονά του, μια πολιτική στρατιωτικών επιβολών θα προκαλούσε έναν άλλο Ψυχρό Πόλεμο. Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αποφύγουν να αντιμετωπίζουν τη Ρωσία ως παρεκκλίνουσα για να διδαχθούν υπομονετικά κανόνες συμπεριφοράς που θεσπίστηκαν από την Ουάσιγκτον.
Ο Πούτιν είναι ένας σοβαρός στρατηγός — στις εγκαταστάσεις της ρωσικής ιστορίας. Η κατανόηση των αξιών και της ψυχολογίας των ΗΠΑ δεν είναι τα δυνατά του κοστούμια. Ούτε η κατανόηση της ρωσικής ιστορίας και ψυχολογίας ήταν ένα ισχυρό σημείο των πολιτικών των ΗΠΑ.
Οι ηγέτες όλων των πλευρών θα πρέπει να επιστρέψουν στην εξέταση των αποτελεσμάτων, όχι να ανταγωνίζονται σε στάσεις. Εδώ είναι η ιδέα μου για ένα αποτέλεσμα συμβατό με τις αξίες και τα συμφέροντα ασφάλειας όλων των πλευρών».
Συμπέρασμα: Ας ψάχνουμε προσεκτικότερα και με ικανά επαγγελματικά στελέχη το πως εξελίσσονται τα διεθνή πράγματα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ας αναγνωρίσει ότι η γραφειοκρατική της διαστολή σε θέματα «υπακοής» πρέπει να υπερβεί τις διπλωματικές της συστολές να αναλάβει ουσιαστικές και έξυπνες διπλωματικές πρωτοβουλίες.
Είναι κανόνας ότι σε όλες τις συγκρούσεις το τεστ δεν είναι η απόλυτη ικανοποίηση αλλά η ισορροπημένη δυσαρέσκεια. Η εξωτερική πολιτική δεν αλλάζει στο να θεωρείται, δικαίως, ως η τέχνη του καθορισμού των αξιακών προτεραιοτήτων.