Αντιδράσεις προκαλεί η απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου του Ναυπλίου να μην αναγνωρίσει την αυτοάμυνα απέναντι σε σεξουαλική επίθεση με αποτέλεσμα να καταδικάσει την 22χρονη Π.Α σε 15 χρόνια κάθειρξη και 4 μήνες.
Καταδίκη 15 χρόνια και 4 μήνες για την κοπέλα που αμύνθηκε με μαχαίρι σε σεξουαλική επίθεση
Ειδικότερα στην 22χρονη επιβλήθηκε η συγκεκριμένη ποινή για το κακούργημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση σε βάρος του 46χρονου Ν.Ζ., έπειτα από σεξουαλική επίθεση που, όπως κατέθεσε στην απολογία της, δέχτηκε μαζί με την 17χρονη φίλη της σε πεζόδρομο της Κορίνθου.
Σύμφωνα με στοιχεία από τα ρεπορτάζ του τοπικού τύπου ο Ν.Ζ. βρέθηκε νεκρός τις πρώτες πρωινές ώρες στις 22 Ιουνίου του 2016 σε πεζόδρομο στη Κόρινθο, έχοντας ένα αλλά μοιραίο τραύμα στον θώρακα από μαχαίρι οικιακής χρήσης το οποίο και εντοπίστηκε στο σημείο.
Το τμήμα Ασφαλείας Κορίνθου εξιχνίασε μέσα σε λίγη ώρα την υπόθεση αξιοποιώντας υλικό από κάμερα της περιοχής καθώς και μια μαρτυρία που οδήγησαν στην σύλληψη της 22χρονης κοπέλας. Η ίδια ομολόγησε την πράξη της εξηγώντας πως βρισκόταν σε αυτοάμυνα καθώς πέρα από την σεξουαλική επίθεση που δέχτηκε μαζί με την ανήλικη φίλη της θεώρησε (εσφαλμένα όπως προκύπτει από τα ευρήματα) ότι ο 46χρονος άνδρας κρατούσε μαχαίρι. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι το θύμα, όπως προκύπτει από την τοξικολογική έκθεση, βρισκόταν εκείνη τη στιγμή σε κατάσταση προχωρημένης μέθης, αφού το ποσοστό αλκοόλ στο αίμα του προσδιορίστηκε σε 2,8 γραμμάρια ανά λίτρο αίματος.
Οι πρώτες αντιδράσεις στην απόφαση προέκυψαν εντός της αιθούσης του δικαστηρίου η οποία ήταν κατάμεστη από φεμινιστικές οργανώσεις και άλλες ομάδες, καθώς η έδρα παρά την κατανόηση που έδειξε σε σχέση με τις τραγικές συνθήκες στις οποίες είχε μεγαλώσει η 22χρονη κοπέλα, αναγνωρίζοντας της μάλιστα ελαφρυντικό, αρνήθηκε, τόσο η έδρα όσο και η εισαγγελέας, να δεχτεί ότι προηγήθηκε απόπειρα βιασμού. Έκρινε ότι η πράξη της δεν ήταν στο πλαίσιο της αυτοάμυνας, στηριζόμενο στο γεγονός ότι τελικά το θύμα αποδείχτηκε ότι δεν κρατούσε μαχαίρι, όπως αρχικά θεώρησαν οι δυο κοπέλες.
Ως πρώτη μάρτυρας κατηγορίας κατέθεσε η μητέρα του θύματος η οποία αναφέρθηκε στην ζωή και τον χαρακτήρα του αρνούμενη να δεχτεί ότι ο γιος της αποπειράθηκε να βιάσει τις δυο κοπέλες.
Αμέσως μετά κατέθεσε η φίλη και περιστασιακή ερωμένη του θύματος η οποία εισέφερε στην διαδικασία ότι από τη μία τα μεσάνυχτα μέχρι και τις τρεις παρά τέταρτο - ελάχιστα λεπτά πριν το περιστατικό - της τηλεφωνούσε ζητώντας της να επανασυνδεθούν ερωτικά. Σε αυτό το σημείο στάθηκε η συνήγορος υπεράσπισης η οποία τόνισε την ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση υπό το καθεστώς επίμονης αναζήτησης ερωτικού συντρόφου στην οποία βρίσκονταν το θύμα εκείνη την ώρα.
Έπειτα ο αστυνομικός Μ.Δ. κατέθεσε ότι 20 μέτρα από την σωρό του θύματος βρέθηκε ένα μαχαίρι κουζίνας με εμφανή ίχνη αίματος και ότι το θύμα είχε πάνω του όλα του τα υπάρχοντα, όπως το κινητό του τηλέφωνο και το πορτοφόλι του. Αφού στην υπηρεσία του επισκόπησαν το υλικό από τις κάμερες και εντόπισαν σε αυτό δυο κοπέλες να τρέχουν, ρώτησαν τα γύρω μαγαζιά και όταν μια μάρτυρας κατονόμασε τις δυο κοπέλες, οδηγήθηκαν τελικά στην σύλληψη τους. Με δεδομένα τα παραπάνω στοιχεία η συνήγορος υπεράσπισης ρώτησε τον αστυνομικό αν διακρίνει κάποιου είδους επαγγελματισμό για να πάρει την απάντηση: «κατά την κρίση μου όχι».
Επιπλέον σύμφωνα με το omniatv.com
κατέθεσαν επίσης η μητέρα και ο αδελφός της 17χρονης καθώς επίσης και οι γονείς της 22χρονης. Από το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεων προέκυψε η εφιαλτική κατάσταση στην οποία ζούσε η Π.Α. τα τελευταία τουλάχιστον δέκα χρόνια αφού ο πατέρας της κακοποιούσε τόσο την ίδια όσο και την μητέρα της καταλήγοντας να μένει για μεγάλα διαστήματα στον δρόμο.
Κατέθεσε επίσης η Ι.Τ. που δήλωσε ότι επικοινωνεί δια αλληλογραφίας με την 22χρονη από την στιγμή της σύλληψης καθώς ξέρει ότι θα μπορούσε αυτή ή οποιαδήποτε γυναίκα να βρίσκεται σε αυτή τη θέση δεδομένου ότι τέτοια περιστατικά σεξουαλικών επιθέσεων συμβαίνουν κάθε μέρα. Αφού περιέγραψε τον τρόμο -όπως της τον περιέγραψε μέσω της αλληλογραφίας τους- που βίωσε η Π.Α. εκείνο το βράδυ κατέληξε στην επισήμανση ότι είναι συνηθισμένο οι γυναίκες να έχουν μαχαίρι ή άλλα μέσα αυτοπροστασίας πάνω τους καθώς πρέπει να αμύνονται αν χρειαστεί. Στην ερώτηση του προέδρου της έδρας για το αν θεωρεί την επίθεση αυτή απόπειρα βιασμού η απάντηση ήταν σαφής: “Δεν μπορείς να ξέρεις πότε ξεκινάει και που φτάνει. Το επιθετικό άγγιγμα προφανώς μπορεί να αποτελεί αρχή”.
Τέλος κατέθεσε η Σ.Β. η οποία της συμπαραστέκεται στην Π.Α. και την επισκέπτεται στην φυλακή. Αναφέρθηκε στο δύσκολο περιβάλλον στο οποίο ζούσε και έκανε λόγο για καθεστώς ακραίας βίας και φτώχειας που βίωνε στο σπίτι της η 22χρονη. Συγκεκριμένα περιέγραψε ένα σπίτι γεμάτο σπασμένα πιάτα και ποτήρια. Εξήγησε ότι όταν μιλάμε για αυτοάμυνα προφανώς δεν εννοούμε τον φόνο αλλά πως στην συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για ατύχημα. Είπε επίσης ότι όνειρο της Π.Α., όταν βγει από τη φυλακή, είναι να βρει μια δουλειά και να φύγουν με την μητέρα της από το σπίτι.
Η απολογία
Η Π.Α ξεκίνησε την απολογία της λέγοντας: “Φοβήθηκα πολύ εκείνο το βράδυ. Είδα τον Ζ. να πιάνει το στήθος της φίλης μου. Σηκωθήκαμε να φύγουμε. Μου είπε (η 17χρονη φίλη της) κρατάει μαχαίρι. Δεν κατάλαβα που τον χτύπησα με το μαχαίρι μου.
Δεν τον είχα ξαναδεί.”
Ακολούθησαν οι εξής ερωτήσεις από τον πρόεδρο της έδρας
Πρόεδρος: Γιατί δεν φύγατε;
Π.Α.: Με τράβηξε από το μαλλί.
Πρόεδρος: Ήταν μεθυσμένος, δεν μπορούσατε να τον σπρώξτε;
Π.Α.: Ήταν σωματώδης. Δεν ήθελα να τον σκοτώσω.
Πρόεδρος: Γιατί δεν χτυπήσατε ποτέ τον πατέρα σας που σας κακοποιούσε;
Π.Α.: Τον φοβόμουν.
Επανερχόμενη πάλι στην περιγραφή του περιστατικού ανέφερε: «Φοβήθηκα πολύ. Η φίλη μου είπε ότι κρατάει μαχαίρι. Είπε στην φίλη μου “ξέρω τον μπαμπά σου, τι ρούχα είναι αυτά που φοράς; Θα σας γαμήσω”. Πραγματικά λυπάμαι για ότι έγινε. Θέλω να ζητήσω συγνώμη από την οικογένεια. Ζητάω μια δεύτερη ευκαιρία.»
Ιδιαίτερο το σκεπτικό της εισαγγελέως
Επίσης, όπως μεταδίδει το omniatv, προβληματισμό στο ακροατήριο προκάλεσε η αγόρευση της εισαγγελέως η οποία διατύπωσε ορισμένες μάλλον νεολομπροσικές απόψεις όπως ότι η κατηγορούμενη λόγω του περιβάλλοντος φτώχειας στο οποίο έχει μεγαλώσει “δεν μπορεί να αντιληφθεί την αξία της ανθρώπινης ζωής όπως εμείς που είμαστε άλλου μορφωτικού επιπέδου” και ότι “δεν σέβεται την ζωή μπροστά στο ένστικτο επιβίωσης” καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι “το θύμα πρέπει να παραδοθεί λευκό χωρίς το στίγμα που το αποδίδει η κατηγορούμενη”.
Πρότεινε ωστόσο το ελαφρυντικό το μη ταπεινών ελατηρίων καθώς ενήργησε με βάση τον αξιακό της κώδικα όπως περιγράφηκε παραπάνω και δεδομένου ότι στο θύμα βρέθηκαν όλα τα προσωπικά του αντικείμενα και η πράξη δεν συνδέεται με κλοπή.
Ενδιαφέρον, παρουσιάζει και η αγόρευση του συνηγόρου πολιτικής αγωγής ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε ότι αφού δεν υπάρχουν ίχνη πάλης δεν υπάρχει και απόπειρα βιασμού στενεύοντας κατά πολύ την έννοια της απόπειρας καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως “αν το σενάριο του βιασμού είναι αληθές, τα δυο έννομα αγαθά, της λεκτικής κακοποίησης και της ανθρωποκτονίας είναι αναντίστοιχα”. Πρότεινε τελικά να καταδικαστεί η κατηγορούμενη γι ανθρωποκτονία από πρόθεση μεταξύ άλλων γιατί “καθώς βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση η κοινωνία πρέπει να πάρει το μήνυμα ότι δεν μπορεί να επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας”.
Στην αγόρευση της η συνήγορος υπεράσπισης ξεκαθάρισε ότι κανείς δεν αρνείται ότι πρόκειται για μια τραγωδία. Για το θύμα, για την οικογένεια του αλλά και για την κατηγορούμενη. Κανείς δεν αμφισβητεί την αξία της ανθρώπινης ζωής, πρόσθεσε.
Στάθηκε αρκετά στο σημείο της διαγνωσμένης νοητικής ανεπάρκειας της κατηγορούμενης όχι για να της αναγνωριστεί, όπως είπε, μειωμένος καταλογισμός αλλά για να γίνει σαφές ότι αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο πιο έντονα. Κανείς δεν ξέρει πού ξεκινάει και πού τελειώνει μια σεξουαλική επίθεση.
Σημείωσε επίσης ότι κινήθηκαν κάτω από κάμερες, άφησαν DNA και το μαχαίρι με τα αποτυπώματα τους. Δεν πήραν μέτρα αυτοπροστασίας κάτι που δείχνει ότι δεν υπήρχε δόλος και ότι δεν προκύπτει ούτε σχεδιασμός ούτε εμπειρία. Νόμιζε ότι βρισκόταν σε άμυνα και ακόμα και αν δεχτούμε ότι δεν υπήρχε άμυνα είναι σίγουρα νομιζόμενη γιατί πίστευε ότι υπάρχει μαχαίρι. Δεν προσπάθησε καν να διαφύγει. Κάθε γυναίκα θα είχε τρομοκρατηθεί, κατέληξε.
Μετά από διακοπή περίπου μιάμισης ώρας ο πρόεδρος της έδρας ανακοίνωσε την απόφαση λέγοντας πως το δικαστήριο έλαβε υπόψιν του τους ισχυρισμούς της κατηγορούμενης σε σχέση με τις κατηγορίες και την εν γένει συμπεριφορά της δράσης της σε σχέση με το θύμα και το κατά πόσο το θύμα οδήγησε εκεί τα πράγματα. Έλαβε επίσης υπόψιν τους ισχυρισμούς της σε σχέση με την άμυνα και κατέληξε ομόφωνα πως δεν πείστηκε ότι βρίσκονταν σε άμυνα ή νομιζόμενη άμυνα ή από δικιά της πλάνη που θα οδηγούσε σε μείωση του καταλογισμού. Πείστηκε όμως ότι τέλεσε τις πράξεις όχι από ταπεινά αίτια. Όχι στο πλαίσιο άμυνας αλλά για να προστατέψει τα αγαθά όπως τα κατανοεί μέσα από τον δικό της κώδικα. Διέκρινε τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτή την πράξη και την έκρινε ένοχη για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, οπλοφορία και οπλοχρησία αναγνωρίζοντας το ελαφρυντικό των μη ταπεινών ελατηρίων επιβάλλοντας της τελική ποινή κατά συγχώνευση 15 έτη και 4 μήνες.
Η ανακοίνωση του Τμήματος Φεμινιστικής Πολιτικής/Φύλου του ΣΥΡΙΖΑ:
Με απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Ναυπλίου η 22χρονη Π.Α. καταδικάστηκε σε 15ετή κάθειρξη επειδή αμυνόμενη σκότωσε άνδρα που της επιτέθηκε σεξουαλικά. Τί γίνεται άραγε όταν γυναίκες φθάνουν ενώπιον της δικαιοσύνης είτε καταγγέλλοντας ομαδικό βιασμό που είχαν υποστεί είτε σε μία περίπτωση όπως η τωρινή που η 22χρονη δήλωσε αυτοάμυνα σε σεξουαλική επίθεση; Τι γίνεται όταν αυτή η γυναίκα εγκλωβισμένη σε ένα σπιράλ βίας μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον βιώνει ταυτόχρονα τη φτώχεια που την οδηγεί στο περιθώριο και στο σκληρό δρόμο της επιβίωσης;
Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ναυπλίου – Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καβάλας πέρυσι τον Απρίλη: Τώρα η γυναίκα καταδικάστηκε σε 15ετή κάθειρξη, τότε οι δράστες του ομαδικού βιασμού αθωώθηκαν. Δύο διαφορετικές υποθέσεις, πολλά διδάγματα. Η μοίρα των γυναικών βρίσκεται συχνά στο περιθώριο και τη σιωπή ενώ οι γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας, βιασμών και σεξουαλικών επιθέσεων πολλαπλασιάζονται καθημερινά στη χώρα μας. Οι βιασμοί και οι σεξουαλικές επιθέσεις αποτελούν τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα έμφυλης βίας που θίγουν την αξιοπρέπεια και την ανθρώπινη υπόσταση των γυναικών παραβιάζοντας τα δικαιώματά τους. Καμία γυναίκα δεν μπορεί να το ανεχθεί αυτό! Κανένας άνδρας δεν θα πρέπει να το ανέχεται αυτό!
Καλούμε τη δικαιοσύνη να εξαντλήσει τα περιθώρια επιείκειας που της παρέχει ο νομικός μας πολιτισμός. Άλλωστε το άρθρο 22 του ποινικού κώδικα ορίζει με σαφήνεια ότι η άμυνα αποτελεί λόγο άρσης του άδικου χαρακτήρα μιας πράξης, βάση της αρχής «το δίκαιο δεν είναι υποχρεωμένο να υποχωρεί μπροστά στο άδικο» και επίσης ότι η άμυνα είναι η αναγκαία προβολή του επιτιθέμενου στην οποία προβαίνει το άτομο, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους.
Καλούμαστε όλες να σπάσουμε το φράγμα της σιωπής και του περιθωρίου με ενότητα και κοινή δράση. Δεν θα σταματήσουμε να καταγγέλλουμε τα περιστατικά και να ζητάμε δικαιοσύνη.
Καλούμε τα κόμματα, τις φεμινιστικές οργανώσεις και τα κινήματα να συντονίσουν τις δυνάμεις τους σε ένα κοινό μέτωπο αγώνα ενάντια στη βία κατά των γυναικών.
Η ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων:
Η 22χρονη γυναίκα που σκότωσε σε άμυνα τον 45χρονο άνδρα στην Κόρινθο βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα, όταν το θύμα, σύμφωνα με τις μαρτυρικές καταθέσεις, παρενοχλούσε, επιτιθόταν, πρόσβαλλε και απειλούσε την ίδια και την ανήλικη (17χρονη) φίλη της.
Με τη χθεσινή απόφαση της Δικαιοσύνης, η γυναίκα που προσπάθησε να αμυνθεί από τη σεξουαλική επίθεση και να σώσει τον εαυτό της και την ανήλικη φίλη της από τον επιτιθέμενο, βρίσκεται καταδικασμένη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, παρά το γεγονός ότι δε γνώριζε το θύμα και για παράβαση της νομοθεσίας για τα όπλα, ενώ δήλωσε ότι το μαχαίρι το έφερε στην τσάντα της για να το χρησιμοποιήσει για την αυτοάμυνά της, σε περίπτωση ανάγκης.
Είναι φανερό ότι οι δικαστικές αρχές δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη τον αγώνα που γίνεται παγκοσμίως για την εξάλειψη της σεξιστικής βίας κατά των γυναικών και με την απόφαση που απήγγειλαν δε λαμβάνουν υπόψη το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοάμυνά τους, έστω και αν σ’ αυτή την περίπτωση είχε τραγική κατάληξη.
Και δυστυχώς έχουμε πάμπολλες περιπτώσεις, που οι φορείς της Δικαιοσύνης αρνούνται με τον τρόπο τους το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοπροστασία τους.
Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) θα επιμείνει να λάβει υπόψη του το Δευτεροβάθμιο Ποινικό Δικαστήριο τον σοβαρό ισχυρισμό της αυτοάμυνας, την οποία επικαλείται η κατηγορούμενη γυναίκα και η οποία προκύπτει από τα πραγματικά στοιχεία της υπόθεσης και να κριθεί εκ νέου ο βαθμός επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης που απειλούσε, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις λοιπές περιστάσεις.
Δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας, στην οποία προβαίνει το άτομο, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους.
H ΓΓΙΦ ζητά τον κατά προτίμηση προσδιορισμό της κατ’ έφεση δίκης, ώστε να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας για τη διεξαγωγή μιας δίκαιης δίκης για την κατηγορούμενη, καθώς με κανένα τρόπο δε μπορεί να μην αίρεται ο άδικος χαρακτήρας μιας καθ’ όλα, κατά τα άλλα, καταδικαστέας ποινικής πράξης, ΟΧΙ όμως όταν η γυναίκα βρίσκεται αμυνόμενη μετά από σοβαρή σεξουαλική επίθεση σε βάρος της.
Η εν δυνάμει αδικία στο πρόσωπο μιας αμυνόμενης γυναίκας είναι αδικία εναντίων όλων μας και μας αφορά όλες.
Καμία γυναίκα δε μπορεί να στέκεται αδιάφορη μπροστά στο δικαστικό «Γολγοθά» μιας νεαρής γυναίκας, που από θύμα μετατρέπεται σε θύτη και προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά της.
Ως ΓΓΙΦ, υψώνουμε τη φωνή συμπαράστασής μας και ζητούμε για άλλη μια φορά την άμεση επανεξέταση της υπόθεσης αυτής και ζητούμε να χυθεί άπλετο φως στα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης και την απονομή ουσιαστικής δικαιοσύνης.
Ας μην επιτρέψουμε να καταστραφεί η ζωή μιας νέας γυναίκας, γιατί κάθε χαμένη ζωή μας αφορά όλες και όλους.
Η συμπαράστασή μας είναι πράξη βαθύτατης πολιτικής και κοινωνικής ευθύνης και μας αφορά όλες, ενώ δηλώνουμε την βέβαιη πεποίθηση και εμπιστοσύνη μας στους δικαστικούς λειτουργούς, που θα επανεξετάσουν την ποινική υπόθεση.