Mετά το θάνατό του ένας άνθρωπος κατά πάσα πιθανότατα θα θαφτεί στο χώμα ή σε κάποιες περιπτώσεις -και στις χώρες που το επιτρέπουν- θα αποτεφρωθεί. Πώς θα σας φαινόταν όμως η ιδέα της κομποστοποίησης του ανθρώπινου σώματος αφότου εκπνεύσει; Την ιδέα προτείνει δημοσίευμα του BBC, τονίζοντας πως ο τελευταίος χώρος ανάπαυσης ενός ατόμου θα μπορούσε να είναι οι ρίζες ενός δέντρου, μια γλάστρα ή ένα παρτέρι με λουλούδια.
Σαφώς στην Ελλάδα κάτι τέτοιο φαντάζει στα μάτια μας απίθανο τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική στιγμή, η Ουάσινγκτον ωστόσο μάλλον ετοιμάζεται να το νομιμοποιήσει. Το συγκεκριμένο κράτος ως εκ τούτου κατά πάσα πιθανότητα θα είναι το πρώτο που θα επιτρέψει την ανθρώπινη κομποστοποίηση ως επιλογή ταφής.
Γιατί όμως κάποιοι άνθρωποι θα επιλέξουν τη συγκεκριμένη πρακτική; Ο καθηγητής Γουέσκοτ από το Texas State University μελετά συστηματικά την αποσύνθεση των ανθρώπινων οργάνων στο μεγαλύτερο εγκληματολογικό ερευνητικό κέντρο της χώρας. Όπως εξηγεί, το σώμα πολλών ανθρώπων μετά το θάνατό τους μπορεί να αποσυντεθεί μέσα σε ένα μήνα, αυτό όμως σπάνια συμβαίνει στις μέρες μας.
Οι περισσότεροι θα αποτεφρωθούν, θα βρεθούν μέσα σε ένα φέρετρο το οποίο θα καταλήξει στη γη. Στο βορειοδυτικό Ειρηνικό όμως υπάρχουν πολλές φωνές που λένε πως δεν αρκεί αυτό. Η Νίνα Σοέν είναι μία από τις γυναίκες που θα ήθελε το σώμα της να κομποστοποιηθεί μετά το θάνατό της. Η ίδια επισημαίνει πως η φύση ξέρει από μόνη της πως θα μεταμορφώσει το σώμα μας στο έδαφος. Για το λόγο αυτό αναζητά τους πιο πράσινους τόπους στην πόλη της για να πεθάνει.
«Είναι σημαντικό για μένα αφότου πεθάνω, το σώμα μου να είναι σε θέση να προσφέρει πίσω στη γη και μέσω εμού να δημιουργηθεί νέα ζωή», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Η Κατρίνα Σπέιντ, ο άνθρωπος που οραματίστηκε και υλοποιεί το Urban Death Project κάνει λόγο για «ένα σύστημα βιώσιμης απόθεσης των νεκρών με τη διαδικασία της κομποστοποίησης».
«Το σύστημα βασίζεται στη διαδικασία της κομποστοποίησης για να μετατρέψει τις σορούς σε εδαφοβελτιωτικό υλικό με τρόπο ασφαλή και αειφόρο. Στη συνέχεια το υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εμπλουτίσει τα καλλιεργήσιμα εδάφη της περιοχής ή τους κοινοτικούς κήπους. Το Urban Death Project μεταμορφώνει έναν κλάδο όπου κυριαρχεί η απόρριψη υλικών και η ρύπανση του περιβάλλοντος», δηλώνει η Σπέιντ.
«Πρόκειται απλά για μια γρήγορη διαδικασία φυσικής αποσύνθεσης», υπογραμμίζει η Νόρα Μένκιν, διευθύντρια του People’s Memorial, μιας ΜΚΟ που ειδικεύεται στα θεάματα ταφής. «Οι φίλοι, οι συγγενείς και άλλα μέλη της κοινότητας παίρνουν το κομπόστ στο σπίτι και τους κήπους τους. Με αυτό τον τρόπο οι νεκροί εντάσσονται εκ νέου στο κοινοτικό υφάδι και συμβάλλουν στη δημιουργία νέας ζωής», αναφέρει το Urban Death Project.