Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) μεταμορφώνουν ήδη τον σύγχρονο πόλεμο, και στρατοί και αμυντικές βιομηχανίες ανά τον κόσμο σπεύδουν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, μεταξύ άλλων αξιοποιώντας τη «φθηνή» και μεγάλη ισχύ πυρός που παρέχουν τα περιφερόμενα πυρομαχικά (loitering munitions), γνωστά και ως drones αυτοκτονίας- και ιδιαίτερα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της φιλοσοφίας είναι concept της γερμανικής Rheinmetall με drones της «οικογένειας» Hero, της ισραηλινής Uvision.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του The War Zone, πρόκειται στην ουσία για ένα τροποποιημένο εμπορευματοκιβώτιο (κοντέινερ) με 126 κελιά για drones αυτοκτονίας, με σχετικές εικόνες να περιλαμβάνονται σε φυλλάδιο της Rheinmetall. Η γερμανική εταιρεία είχε υπογράψει στρατηγική συμφωνία με τη UVision για την «οικογένεια» Hero το 2021, που περιλαμβάνει την παραγωγή κάποιων εκδόσεων στην Ευρώπη μέσω της ιταλικής θυγατρικής της Rheinmetall, RWM Italia S.p.A.
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για το επίμαχο σύστημα εκτόξευσης περιφερόμενων πυρομαχικών. Φαίνεται να είναι ένα εκ πρώτης όψεως κανονικό κοντέινερ με συνολικά 126 κελιά σε τρεις διατάξεις των 42- αυτό υποδεικνύει πως το σύστημα θα μπορούσε να είναι αρθρωτό, ώστε να αυξάνεται ή μειώνεται η κλίμακά του, σε μεγαλύτερα ή μικρότερα κοντέινερ. Είναι άγνωστο ποιος ακριβώς θα είναι ο τύπος των drones που θα εκτοξεύονται, μα φαίνεται να πρόκειται για Hero-120.
Τo Hero-120 έχει μέγιστη εμβέλεια 40-60 χιλιομέτρων και μπορεί να μείνει εν πτήσει για μέχρι και 60 λεπτά, σύμφωνα με τη Rheinmetall και τη Uvision. Η βασική έκδοση έχει μια κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας των 4,5 κιλών, ενώ υπάρχουν κεφαλές και για πιο εξειδικευμένη χρήση (πχ κατά τεθωρακισμένων). Στο όλο «κύκλωμα» υπάρχει άνθρωπος-χειριστής, που μπορεί να βλέπει αυτά που βλέπει το πυρομαχικό μέσω καμερών καθ’όλη τη διάρκεια της πτήσης και να προβαίνει σε διορθώσεις. Παράλληλα οι αισθητήρες βοηθούν στην ταυτοποίηση στόχων, ενώ παρέχουν στο drone και αυξημένες δυνατότητες αναγνώρισης/ παρατήρησης. Ο έλεγχος των Hero-120 μπορεί να περαστεί από έναν χειριστή σε άλλον- όπως πχ προσωπικό σε ελικόπτερα ή άλλα οχήματα, έτσι ώστε να «δίνονται πάσα» και να επιχειρούν σε μεγάλη απόσταση από την πλατφόρμα εκτόξευσης. Υπάρχει επίσης δυνατότητα για λειτουργία «με υψηλό επίπεδο αυτοματισμού», περιλαμβανομένης της δυνατότητας επίθεσης σε συντεταγμένες χωρίς περαιτέρω επέμβαση από χειριστή, κατά την UVision- ενώ μπορεί να χρησιμοποιείται από μεγάλο εύρος πλατφορμών.
Η όλη ιδέα της χρήσης ενός κοντέινερ- εκτοξευτή γεμάτου με drones μπορεί να παρέχει εντυπωσιακά μεγάλη ισχύ πυρός σε μια μικρή κατά τα άλλα δύναμη, εξαπολύοντας έναν μεγάλο αριθμό περιφερόμενων πυρομαχικών σε μια μεγάλη περιοχή- αρκεί ένα φορτηγό για τη μεταφορά του κοντέινερ για να εξαπολυθεί ολόκληρο σμήνος, ενώ τέτοια συστήματα θα μπορούσαν να εγκατασταθούν και σε πιο συμβατικές πλατφόρμες, αυξάνοντας την ισχύ πυρός τους (πχ πολεμικά πλοία ή τρένα- ακόμα και πλοία που δεν είναι σχεδιασμένα για μάχη θα μπορούσαν να αποκτήσουν «δόντια», όπως, για παράδειγμα, ένα πλοίο γενικής υποστήριξης). Ακόμη, η εμφάνισή του, που παραπέμπει σε ένα «κανονικό» κατά τα άλλα κοντέινερ θα μπορούσε να το κάνει ακόμα πιο «πολύπλευρο εργαλείο»: Τέτοια συστήματα θα μπορούσαν να παριστάνουν «αθώα» κοντέινερ, σε ξηρά ή θάλασσα (πχ σε κάποιο φαινομενικά «αθώο» πλοίο μεταφοράς κοντέινερ) μέχρι να ανοίξουν πυρ. Σημειώνεται πως το συγκεκριμένο concept έχει εμφανιστεί και αλλού- πχ υπάρχει και ένα κινεζικό παρόμοιο σχέδιο.
Αξίζει να σημειωθεί πως η όλη ιδέα αποκτά επίσης έντονο ενδιαφέρον αν αναλογιστεί κανείς τι συμβαίνει στην Ουκρανία, όπου μεγάλοι αριθμοί φθηνών, διαθέσιμων στο εμπόριο drones που μετατρέπονται σε drones αυτοκτονίας, χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά εναντίον συμβατικών χερσαίων μηχανοκίνητων/ τεθωρακισμένων δυνάμεων, σε ένα θέατρο επιχειρήσεων όπου πανταχού παρόντες αισθητήρες κάθε είδους καθιστούν πολύ δύσκολο να κρυφτεί κανείς από τον εχθρό. Όσον αφορά στις πιθανές εφαρμογές, φαντάζουν σχεδόν ανεξάντλητες, όπως έχει φανεί στα θέατρα πολεμικών επιχειρήσεων όπου χρησιμοποιούνται drones/περιφερόμενα πυρομαχικά αυτή τη στιγμή: Πέραν της Ουκρανίας, υπάρχει και η περίπτωση της Ερυθράς Θάλασσας και του Κόλπου του Άντεν, όπου οι Χούθι της Υεμένης προκαλούν μεγάλα προβλήματα στη διεθνή ναυτιλία.