Ο γορίλας Ντακάσι που έμεινε ορφανός πριν 13 χρόνια και η φωτογραφία του είχε γίνει viral το 2009, πέθανε σε ηλικία 14 ετών.
Η Ντακάσι έχασε την μάχη που έδινε με μια χρόνια πάθηση, στα τέλη του περασμένου μήνα, σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε την Τρίτη, το Εθνικό Πάρκο Βιρούνγκα, στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
«Με θλίψη το Εθνικό Πάρκο Βιρούνγκα ανακοινώνει τον θάνατο του αγαπημένου γορίλα Ντακάσι, ο οποίος βρισκόταν υπό την φροντίδα του κέντρου Senkwekwe, για περισσότερο από μια δεκαετία. Η Ντακάσι άφησε την τελευταία του πνοή στα χέρια του αγαπημένου της φίλου και φροντιστή, Αντρέ Μπομά».
Η Ντακάσι ήταν μόλις δύο μηνών το 2007 όταν οι δασοφύλακες της Βιρούνγκα, την βρήκαν προσκολλημένη στη νεκρή μητέρα της, η οποία είχε σκοτωθεί από ένοπλους πολιτοφύλακες.
Μεταφέρθηκε σε κέντρο διάσωσης στη Γκόμα, όπου συνάντησε για πρώτη φορά τον Μπομά, ο οποίος θα γινόταν ο φροντιστής της για περισσότερο από μια δεκαετία. «Όλη τη νύχτα, ο Αντρέ κρατούσε το μωρό κοντά του, με το μικροσκοπικό κορμί της σφιχτά στο γυμνό στήθος του, προκειμένουν να παραμένει ζεστή», ανέφερε το Εθνικό Πάρκο Βιρούνγκα.
Αν και η Ντακάσι επέζησε, θεωρήθηκε πολύ ευάλωτη για να επιστρέψει στην άγρια φύση και μεταφέρθηκε μαζί με άλλο ορφανό γορίλα στο Κέντρο Senkwekwe μέσα στο Εθνικό Πάρκο Βιρούνγκα. Το κέντρο είναι το μοναδικό στο είδος του στον κόσμο που φροντίζει ορφανούς γορίλες.
Η Ντακάσι εμφανίστηκε σε πολλά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένου ενός ντοκιμαντέρ για την Βιρούνγκα. Αλλά ο γορίλας με την εξαιρετική φωτογένεια άγγιξε τις ψυχές του κόσμου το 2019 από μια selfie του δασοφύλακα, Ματιέ Σαμαβού, που έγινε viral την Ημέρα της Γης.
Όπως αναφέρει το Πάρκο, «Η παιχνιδιάρικη φύση τους ήταν μια υπενθύμιση στον κόσμο πόσο πολύ βλέπουμε τον εαυτό μας σε αυτά τα ζώα και είναι ένας από τους λόγους που θα του λείψει τόσο πολύ του Αντρέ Μπομά».
Ο Αντρέ Μπομά είπε ότι ήταν προνόμιο να στηρίζει και να φροντίζει την Ντακάσι κατά την διάρκεια της ζωή της και η φιλία τους τον βοήθησε να καταλάβει τη σχέση μεταξύ ανθρώπων και Μεγάλων Πιθήκων.
«Την αγαπούσα σαν παιδί και η χαρούμενη προσωπικότητά της έφερνε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου κάθε φορά που είμασταν μαζί. Θα λείψει σε όλους μας στο Εθνικό Πάρκο Βιρούνγκα, αλλά είμαστε για πάντα ευγνώμονες για τον πλούτο που έφερε η Ντακάσι στη ζωή μας κατά την διαμονή της στο Senkwekwe».
Πηγή: The New York Times