Στενό μου πρόσωπο, για το οποίο η μόνη λέξη που μου έρχεται στο νου για αυτό είναι ”θαυμασμός”, έδινε πέρσι μέσα στην πανδημία το δικό του αγώνα για να αντιμετωπίσει τον καρκίνο. Σε μια από τις χημειοθεραπείες του, στο διπλανό δωμάτιο ήρθε μια γυναίκα γύρω στα 45 η οποία συνοδευόταν από το σύζυγό της κι η οποία είχε πάρα πολλά νεύρα. Όχι πολλά. Πάρα - πάρα πολλά.
Στο επόμενο επισκεπτήριο μου το ρώτησα σχετικά και μου εξήγησε: ”Μην σου κάνει εντύπωση. Είχε καρκίνο στο στήθος πριν δύο χρόνια, εγχειρίσθηκε, της είπε ο ιατρός της να κάνει χημειοθεραπείες, εκείνη ανέφερε ότι είχε διαβάσει άλλες θεωρίες κι είχε ακούσει άλλη άποψη, δεν έκανε και σήμερα δύο χρόνια μετά ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση παντού. Ήρθε να ανακουφιστεί από τον πόνο γνωρίζοντας ότι έχει μόνο λίγους μήνες ζωής”.
“Η λογική σχεδόν πάντοτε λειτουργεί υπέρ της επιβίωσης, υπέρ της ζωής.”
Αμέσως μόλις συνήλθα από το σοκ κι αφού κατανόησα απόλυτα την αιτία των νεύρων της επισκέπτριας του διπλανού δωματίου, συνέχισα τη συζήτηση σκεπτόμενος πάντα ότι η πορεία της ζωής είναι γεμάτη από επιλογές. Άλλες είναι στα χέρια μας, σε άλλες αναγκαζόμαστε. Αλλά πολλές φορές οι επιλογές μας είναι αυτές που καθορίζουν τη ζωή μας.
Πάω στοίχημα (κι ας διαβάζεται παράξενα) ότι όποιος, όποια, είχε στο στενό του περιβάλλον άνθρωπο με θέμα υγείας ή άνθρωπο που νόσησε από τον κορoνοϊό δεν διανοήθηκε να μην εμβολιαστεί. Διότι φεύγει το θυμικό και μπαίνει η λογική. Κι η λογική σχεδόν πάντοτε λειτουργεί υπέρ της επιβίωσης, υπέρ της ζωής.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του δυστυχώς, αποφάσισε από την εποχή των μνημονίων, είτε να επενδύσει, είτε να επιτρέψει τη δημιουργία της φοβικής κοινωνίας.
“η Ελλάδα, που θα μπορούσε να πάρει τα παράσημα που έχει από την περίοδο των μνημονίων και να κάνει θαύματα, αντιμετωπίζει πάλι ένα πρόβλημα με την ίδια λογική των ετών των μνημονίων: επενδύοντας στη φοβική κοινωνία”
Το σοκ του 2015 δεν άλλαξε πολλά διότι η πρακτική λογική έχασε κατά κράτος από τον φανατισμό. Είτε αυτός ερχόταν από τα αριστερά είτε από τα δεξιά. Η μόνη κοινή συνισταμένη στην πολιτική ζωή του τόπου: ο χαμηλός βαθμός στην συναισθηματική νοημοσύνη. Ελάχιστοι σκέπτονταν και συσκέπτονταν με βάση τα συναισθήματα των πολιτών της Ελλάδας.
“Η λύση είναι η Επιχειρηματολογία. Κι η Επιχειρηματολογία θα έρθει μόνο μέσα από την Ειλικρίνεια...καμία αντίθετη άποψη δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στην πρακτική λογική: O εμβολιασμός σώζει ζωές. Τη δική μας και των δικών μας.”
Σήμερα, με δομικά πλέον προβλήματα στο σύνολο του πλανήτη, η Ελλάδα, που θα μπορούσε να πάρει τα παράσημα που έχει από την περίοδο των μνημονίων και να κάνει θαύματα, αντιμετωπίζει πάλι ένα πρόβλημα με την ίδια λογική των ετών των μνημονίων: επενδύοντας στη φοβική κοινωνία.
Δεν είναι η ορθή λύση. Τουναντίον, μπορεί να είναι μία λύση που θα ξυπνήσει δαίμονες.
Η λύση είναι η Επιχειρηματολογία. Κι η Επιχειρηματολογία θα έρθει μόνο μέσα από την Ειλικρίνεια. Η Ειλικρίνεια είναι κι η μόνη λύση σε μια Εκστρατεία Επικοινωνίας.
Περιγράψτε, εξηγήστε κι επικοινωνήστε. Και δώστε σημασία στην Επιλογή. Διότι καμία αντίθετη άποψη δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στην πρακτική λογική: O εμβολιασμός σώζει ζωές. Τη δική μας και των δικών μας.