Η εικόνα, μεσημέρι Κυριακής στα λιμανάκια της Βουλιαγμένης, ήταν ευτυχώς πολύ διαφορετική από αυτήν που μας άφησε άφωνους 24 ώρες νωρίτερα. Από τις ρακέτες και την ...ανοιξιάτικη ηλιοθεραπεία, ευτυχώς περάσαμε σε μία εικόνα άδειας παραλίας με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ο μουντος, συννεφιασμενος καιρός ασφαλώς έχει παίξει το δικό του ρόλο. Ας ελπίζουμε, όμως, ότι δεν καθόρισε μόνον αυτός την συμπεριφορά των Αθηναίων σε σχέση με τον κορονοϊό.
Δηλαδή, ότι δεν ήταν μόνον η συννεφιά, το ψυχρό αεράκι και οι λίγες σταγόνες βροχής, που έκαναν πολλούς να κρατηθούν μέσα στο σπίτι τους, αλλά ότι αρχίζουμε να παίρνουμε στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις, εκκλήσεις και παρακλήσεις όσων αγωνιούν για την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου και φέρουν το βάρος των δύσκολων αποφάσεων αυτή την ώρα.
Σε μία γρήγορη «αυτοψία» με την φωτογραφική μηχανή στο χέρι, επί περίπου μία ώρα σε αυτή την περιοχή και σε όλες τις παραλίες από τη Βουλιαγμένη έως τη Βάρκιζα. Γενικά, παντού ο φακός κατέγραψε ελάχιστο κόσμο
Στους υπαίθριους χώρους στάθμευσης εκατέρωθεν του παραλιακού δρόμου, δεν υπήρχαν παραπάνω από δέκα Ι.Χ. (σε κάθε έναν από αυτούς). Στις παραλίες, συνήθως ελάχιστοι ή κανένας λουόμενος. Σε δυο ή τρεις από αυτές, πάνω από 4 έως 10 άτομα. Οι περισσότεροι έδιναν την εντύπωση πως είναι χειμερινοί κολυμβητές/δύτες/ασχολούμενοι με water sports, ενώ κάποιοι άλλοι έκαναν απλώς τη βόλτα τους. Ευτυχώς, όχι ηλικιωμένοι - οι περισσότεροι πιστεύω μεταξύ 35 - 50 ετών. Ορισμένα ζευγάρια και κάποιες οικογένειες με μικρά παιδιά.