Καθώς η φουσκωτή βάρκα πλησίαζε την προβλήτα ο νεαρός ψαράς φώναξε από μακριά «Πετάξτε το σχοινί κι εγώ θα το δέσω». Ο ίδιος λίγο αργότερα σέρβιρε με ένα φαρδύ χαμόγελο τους πελάτες της ταβέρνας «Άγγελος». Αρωματικό κρασί χύμα, φρέσκα ψάρια, χωριάτικη, πατάτες κομμένες στο χέρι και μια σαλάτα σαν αλοιφή με τριμμένο καρότο, μια παραδοσιακή συνταγή που φτιάχνει η γιαγιά της οικογένειας. Τόσο απλά και τόσο γευστικά. Κι αφού ολοκλήρωσε την παραγγελία φόρεσε το μαγιό του κι άρχισε να κάνει μακροβούτια στη θάλασσα… σαν να βγήκε από ταινία του ’60 με τίτλο «Η ζωή αλλιώς»... και η ζωή είναι πράγματι αλλιώς στο ψαροχώρι Κόττες που βρίσκεται κοντά στο χωριό Τρίκερι στο νότιο Πήλιο, εκεί στην άκρη του Παγασητικού κόλπου.
Τόσο γραφικό σαν να μην το έχει αγγίξει η τεχνολογία και τόσο αυθεντικό σαν να ξεχάστηκε στο πέρασμα των δεκαετιών κι έμεινε αλώβητο από οποιαδήποτε είδους εξέλιξη. Οι λιγοστοί κάτοικοι, που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, το ονομάζουν Όρμος Κόττες, μια και ο μικρός κόλπος όπου βρίσκεται προσφέρει ασφάλεια στα εντός αυτού αγκυροβολημένα σκάφη.
Η αρχική του ονομασία ήταν Σκότες, από το σκότος, το σκοτάδι που το πνίγει καθώς ο ήλιος βασιλεύει γρηγορότερα λόγω του βουνού που το σκεπάζει. Αντίστοιχα όμως και η Ανατολή λούζει νωρίτερα τον κόλπο στο φως. Ψαράδες, συλλέκτες σφουγγαριών και τολμηροί καπεταναίοι ήταν οι άντρες του χωριού. Η αλιεία ήταν το οικογενειακό επάγγελμα που περνούσε από γενιά και γενιά κι οι λίγοι που έχουν παραμείνει συνεχίζουν να ασχολούνται με την παραδοσιακή ασχολία.
Το ψαροχώρι είναι για τους περισσότερους άγνωστο μια και βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο του παγασητικού κόλπου, 73 χιλιόμετρα από την πόλη του Βόλου. Η διαδρομή αποζημιώνει τον επισκέπτη καθώς αντικρύζει όλη την πολυμορφία της πηλιορείτικης φύσης, ενώ ο τελικός προορισμός, περιτριγυρισμένος από ελαιώνες, θυμίζει πίνακα ζωγραφικής μιας άλλης εποχής.