Ηταν ένα από τα δώρα που έλαβα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και παρ′ όλο που η Επιστημονική Φαντασία δεν ανήκει στα λογοτεχνικά είδη που προτιμώ, το διάβασα σε τρεις μέρες. Και το ευχαριστήθηκα απ′ όλες τις πλευρές.
Καθηλωτική πλοκή, πολυδιάστατοι χαρακτήρες, ολοζώντανα εφιαλτικό περιβάλλον, βιοτεχνολογικά μεταλλαγμένη - και θανατηφόρα - τροφή για σκέψη, στρωτή μετάφραση της Κωνσταντίνας Γεωργούλια, μα πάνω απ′ όλα η Εμίκο. Το Κουρδιστό Κορίτσι από την Ιαπωνία, που, όπως όλα τα ζώα εκτός από τον άνθρωπο, δεν ιδρώνει. Και σ΄έναν κόσμο καυτό, βρωμερό και απάνθρωπο, κινδυνεύει να πεθάνει από υπερθέρμανση κάθε μέρα.
Ο Paolo Bacigalupi, που γεννήθηκε το 1972 στο Κολοράντο των ΗΠΑ, κέρδισε πέντε βραβεία με το Κουρδιστό Κορίτσι του, μεταξύ των οποίων τα κορυφαία Sci-Fi: Hugo, Nebula και Locus. Ο κόσμος που έφτιαξε για την Εμίκο έχει ξεμείνει από ορυκτά καύσιμα και φυσικούς πόρους και το ανθρώπινο είδος προσπαθεί να επιζήσει με τη βοήθεια της βιοτεχνολογίας, που σπέρνει θανατηφόρες πανδημίες, αντικαθιστά τις μηχανές με ανθρώπινα χέρια και βιοτεχνολογικούς ελέφαντες και δημιουργεί οργανισμούς που μιμούνται τους ανθρώπους και τις γάτες.
Στον κόσμο της Εμίκο όλες οι γάτες είναι Τσεσάιρ. Η πρώτη γάτα του Τσεσάιρ βγήκε από την ”Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων” χάρη στη βιοτεχνολογία κι όπως όλα τα δημιουργήματά της, βγήκε θανατηφόρα. Εφαγε όλες τις κανονικές γάτες του πλανήτη και τώρα προσπαθεί να επιβιώσει τρώγοντας ο,τι μπορεί. Οπως και οι άνθρωποι.
Η επιβίωση του ανθρώπινου είδους όταν όλα γύρω του είναι διαφορετικά εκτός από την φύση του, είναι το αγαπημένο θέμα του Bacigalupi. Στο ″Υδάτινο Μαχαίρι” (SELINI) έχουμε ξεμείνει από νερό και στα ″Νεκροταφεία Καραβιών” (Μεταίχμιο) έχουν λειώσει οι πάγοι και η Νέα Ορλεάνη είναι υποβρύχια.