Ο Λεωνίδας Οικονομάκης ειναι μέλος τους συγκροτήματος Social Waste , με διδακτορικό στις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες, ο οποίος έχει διδάξει και διδάσκει σε ξένα και ντόπια πανεπιστήμια στο τμήμα Κοινωνιολογίας και το ΕΑΠ (μεταπτυχιακό: Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία), με μακροχρόνια έρευνα στην περιοχή των Τσιάπας (Μεξικό) και την Τσαπάρε (Βολιβία).
- Πώς γνωριστήκατε με τον Παύλο;
Ξεκινήσαμε τη ραπ όταν ήμασταν 16-17 χρονών. Συνεργαστήκαμε με τους Active Member, που ήταν ήδη εκεί ο Παύλος με το όνομα «Γαμπρός», με τους «Κακά Μαντάτα» και το «Τοτέμ» στα πλαίσια του Free Style Productions. Σε αυτή την ομάδα γνωριστήκαμε πολύ καλά μεταξύ μας. Ήμασταν μαζί, ομάδα, μέχρι το 2005. Μετά βγήκα εξωτερικό, όλο λέγαμε να βγούμε, δεν ερχόμουν συχνά Αθήνα και μάθαινα τα νέα του από τρίτους.
- Επτά χρόνια μετά, τι σημάδι έχει αφήσει στη ραπ σκηνη η δολοφονία του;
Σε όλη την ελληνική κοινότητα, όχι μόνο στη ραπ σκηνή. Ο Παύλος δεν ήταν πολύ γνωστός, τον ήξεραν οι πολύ μυημένοι, αλλά ήταν γνωστός στη γειτονιά του. Ήταν γεμάτος ζωντάνια, φιλικός. Με την δολοφονία του καταδικάστηκε μια ολόκληρη νεοναζιστική οργάνωση, αλλά αυτό είναι ντροπή για τον ελληνικό λαό. Έπρεπε να δολοφονηθεί ένας Έλληνας για να συμβεί. Με την δολοφονία του Λουκμάν ή τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών και προσφύγων δεν συνέβη ποτέ.
Κι επειδή η ραπ έχει αντιρατσιστικό χρώμα, επειδή ξεκίνησε ως μουσική των μαύρων, από τότε είναι απολύτως ξεκάθαρο, ότι δεν θα ανέβει ποτέ φασιστικό συγκρότημα στη σκηνή.
Η ελληνική κοινότητα έχει εκφασιστεί ξανά. Αυτό με τρομάζει. Έχει γίνει ξανά ξενοφοβική, έχον συσπειρωθεί ξανά γύρω από φράσεις του στιλ «Να καείτε στη Μόρια«. Και οι γείτονες στο Νταχάου τα ίδια λέγανε.
-Πώς θυμάσαι τον Παύλο; Τι είναι αυτό που δεν θα ξεχάσεις;
- Θυμάμαι ότι στην αρχή ο Παύλος δεν το έβρισκε με τον ρυθμό. Ήταν πλακατζής, με τρόπους, η ψυχή της παρέας, θα σκιζόταν για τους φίλους του - όπως και το απέδειξε - αλλά τον χαλούσε που έχανε τον ρυθμό. Ήρθε μια μέρα και με βρήκε. Προσπάθησα να του δειξω μερικές τεχνικές. Όταν τον άκουσα μετά από μερικά χρόνια, είχε τον καλύτερο ρυθμό από τους περισσότερους ράπερ.
- Ποιά δικαστική απόφαση θα σας δικαίωνε; (θα μας δικαίωνε);
- Προφανώς κάθε άλλο παρά μια απερίφραστη καταδίκη κατά αυτής της νεοναζιστικής οργάνωσης είναι απλά ντροπή. Πρέπει, όμως, να γίνει και κάτι άλλο πιο σημαντικό. Να καταδικαστούν στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας μια για πάντα. Και για τον Παύλο και για όλο το αντιφασιστικό κίνημα.
- Ο φασισμός υπάρχει ακόμα. Ποιό μήνυμα θες να περάσεις στη νέα γενιά;
- Να μάθουμε να έχουμε μνήμη, να μην ξεχνάμε το παρελθόν. Για αυτό με τρομάζει ο εκφασισμός, γιατί τα βάζουμε πάντα με τον αδύναμο, τυφλωνόμαστε, γινόμαστε θηρία. Δεν είναι ο εχθρός μας ο αδύναμος. Αλλού είναι. Αυτό πρέπει να βάλουν οι νέες γενιές καλά στο μυαλό τους.
- Θέλω να μου πεις πώς βιώνεις την ΜΑΝΑ, Μάγδα Φύσσα, αυτά τα χρόνια
- Δεν την ήξερα. Την έμαθα μετά. Δεν έχω λόγια για να πω πολλά για αυτή την γυναίκα. Εκφράζω τον απεριόριστο σεβασμό μου. Θεωρώ ότι ο Παύλος θα ήταν πολύ περήφανος για εκείνη, όπως είμαστε όλοι.
- Θέλω να μου πεις αυτό που θα ήθελε να ακούσει ο Παύλος από σένα, αλλά δεν πρόλαβες να του το πεις
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Αγαπούσε τη μπάντα μας, θα γούσταρε να δει έτσι όπως εξελιχθήκαμε με την πάροδο των χρόνων. Αυτό θα ήθελα, να μας καμαρώσει. Για αυτό και ο πρώτος μας δίσκος, «Στη Γιορτή της Ουτοπίας» , είναι αφιερωμένος σε εκείνον.