Η Parsvottanasana είναι μια άσανα που συναντάμε συχνά στις τάξεις της γιόγκα. Γιατί; Καταρχήν είναι μια μπροστά κάμψη που περιέχει μια δυναμική apanic (προς τα κάτω και προς τα έξω) ροή ενέργειας. Οι μπροστά κάμψεις και ιδιαίτερα η Parsvottanasana, είναι οι τέλειες θέσεις για να πειραματιστούμε με τη δημιουργία ορίων, προκειμένου να φτάσουμε στην εσωτερική ελευθερία. Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο ότι η οριοθέτηση οδηγεί στην ελευθερία αλλά αυτός είναι ο δρόμος που «δείχνει» ο Πατάντζαλι στα οχτώ στάδια της γιόγκα (Ashtanga). Επίσης, οι μπροστά κάμψεις θεωρούνται κατευναστικές και ηρεμιστικές θέσεις. Στρέφουν την προσοχή προς τα μέσα και, άρα, μακριά από τα εξωτερικά ερεθίσματα.
Γιατί, τότε, όταν μιλάω στην τάξη για τα ηρεμιστικά αποτελέσματα της Parsvottanasana οι μαθητές μου γελάνε; Μήπως γιατί το να βρεθεί η ευθυγράμμιση αυτής της θέσης αποτελεί μεγάλη πρόκληση για έναν μαθητή; Το να βρεθεί η σωστή στροφή των μηρών, να δουλέψει σωστά ο κορμός, προκειμένου να επιτρέψει αλλά και να υποστηρίξει τη φυσική κλίση της μέσης και να διατηρηθεί η ευθυγράμμιση των ισχίων και των μηρών μερικές φορές μοιάζει άπιαστο όνειρο. Ακόμα και οι μαθητές που, λόγω ευλυγισίας, μπορούν να κάνουν με άνεση την κάμψη, δυσκολεύονται με την σταθερότητα που απαιτείται στην Parsvottanasana. Το κερασάκι στην τούρτα: στην κλασσική θέση οι παλάμες είναι ενωμένες πίσω από την πλάτη σε Paschima Namaskarasana, αφήνοντας μας να βρούμε την ισορροπία μόνο με τα πόδια μας.
Η Parsvottanasana δεν αποκαλείται τυχαία και Πυραμίδα, ένα όνομα που υπονοεί την ισχυρή βάση και δύναμη που δημιουργεί. Είναι, επίσης, γνωστή και ως Έντονο Πλάγιο Τέντωμα, γιατί όπως λέει και ο B.K.S. Iyengar, το όνομα της «υπονοεί μια άσανα στην οποία οι πλευρές του θώρακα εκτείνονται έντονα».
Ένα λεπτό! Ας είμαστε ειλικρινής. Οι περισσότεροι από εμάς δεν νιώθουν τέντωμα στις πλευρές του θώρακα, το νιώθουν στην πίσω μεριά των ποδιών τους. Και η τάση είναι να μην νιώθουμε γεροί και ισορροπημένοι. Παρότι εξαρτόμαστε από τη δύναμη των ποδιών μας προκειμένου να ισορροπήσουμε, απαιτούμε από τα πόδια και τον κορμό μας να είναι και «ρευστά», προκειμένου να διατηρήσουμε την ευθυγράμμιση. Ο φόβος της πτώσης μπορεί να οδηγήσει σε σφίξιμο του κορμού και του πίσω ποδιού, κάτι που στην ουσία μας βγάζει από την θέση. Πως μπορούμε, λοιπόν, να βρούμε την διαύγεια και να οδηγηθούμε στο μονοπάτι της δύναμης, της ευλυγισίας και της σταθερότητας; Λοιπόν, η απάντηση δεν έχει σχέση με τους τένοντες στο πίσω μέρος των ποδιών μας ούτε με την τοποθέτηση τους, αλλά με την προσέγγιση μας στην πρακτική.
Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε την Parsvottanasana μαρτυρά το πώς προσεγγίζουμε την πρακτική μας στο σύνολο και ίσως, και τη ζωή μας (όπως συχνά συμβαίνει). Αν βρίσκουμε την ισορροπία σε αυτή τη θέση να είναι μια πρόκληση τότε, ίσως αυτό να σημαίνει ότι έχουμε αδύναμη βάση σε αρκετές άσανας και, ως εκ τούτου, ένα γενικότερο αίσθημα μη-γείωσης στη ζωή μας. Ίσως παραιτούμαστε από την ισορροπία για να πάμε για την βαθιά μπροστά κάμψη, θυσιάζοντας την υποστήριξη που μπορούμε να δημιουργήσουμε για τον εαυτό μας και στη συνέχεια, με την ολοκλήρωση της άσανας, ή της πρακτικής, ή της κατάστασης που ζούμε, νιώθουμε ένα ξόδεμα. Άδειοι από κάθε όφελος και μάλλον, λίγο «σπαταλημένοι».
Όπως όλες οι βαθύτερες εργασίες, έτσι και εδώ, η διαδικασία απαιτεί χρόνο και υπομονή και δεν μπορούμε να προσπεράσουμε τη σπουδαιότητα της δημιουργίας ισχυρής βάσης αν θέλουμε να φτάσουμε στο επεκτατικό συναίσθημα της καρδιάς αυτής της θέσης (έντονο πλάγιο τέντωμα). Το να χτίσουμε την Parsvottansana από ένα μέρος δυνατό και σταθερό μας προσφέρει τη σταθερή βάση που χρειαζόμαστε προκειμένου να προχωρήσουμε και να επεκταθούμε σε νέα μέρη.
Η πρακτική των άσανας αφορά την προετοιμασία μας για τη βαθύτερη και πιο έντονη δουλειά της Γιόγκα. Να βουτήξουμε, δηλαδή, βαθιά στα μέρη που φρουρούμε ή κρύβουμε από τον εαυτό μας με την ελπίδα να βρούμε την ελευθερία. Όταν προχωράμε πέρα από την τελειοποίηση των άσανας και επιτρέπουμε στη στάση να ξεδιπλωθεί, βρίσκουμε ότι η δύναμη και η σταθερότητα αναδύονται από μέσα μας. Ελευθερωνόμαστε από το μοτίβο του επιφανειακού ζορίσματος και της εξωτερικής εκτέλεσης. Με αυτή τη μετάβαση η προσπάθεια για την άσανα μειώνεται και εμφανίζεται η χάρη στην ουσία της.
Τελικά, η πρακτική της Parsvottanasana μας οδηγεί στην κατεύθυνση αυτής της χάρης. Μας οδηγεί στην σταθερότητα, στη δύναμη και στην ισορροπία, προκειμένου να τεντωθούμε στο έπακρο. Δεν διασπάται η προσοχή μας από τους τένοντες στο πίσω μέρος των ποδιών ούτε αποθαρρυνόμαστε από την ευθυγράμμιση της λεκάνης μας. Αντίθετα, είμαστε έτοιμοι να τεντώσουμε το στέρνο μας και το πάνω μέρος του κορμού μας και να ανοιχτούμε στα σημεία εκείνα που τόσο γρήγορα «κλείνουμε» προς τον κόσμο και τον εαυτό μας. Ανακαλύπτοντας αυτή την αλήθεια, κινούμαστε από το χαλάκι στη ζωή μας με μια αίσθηση άνεσης και χάρης. Χορεύουμε με τη ζωή αντί να παλεύουμε με αυτή.
(Για κάθε πληροφορία, ερώτηση ή διευκρίνιση μπορείτε να επικοινωνείτε με τη Μαρία Χρυσοχεράκη στο maria@pureyoga.gr)