Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Ξέρετε ποιοι κυβερνούν πραγματικά; Όχι οι πολιτικοί. Όχι οι πολίτες. Οι λομπίστες. Αυτοί που έχουν τα μέσα, τις διασυνδέσεις και την εξουσία να επηρεάζουν αποφάσεις.
Και μην έχετε καμία αμφιβολία: οι λομπίστες δεν δρουν για το καλό της κοινωνίας. Δεν ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους, τους πολίτες που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να εξασφαλίσουν τα κέρδη των ισχυρών, των μεγάλων εταιρειών, των συμφερόντων που δεν λογοδοτούν σε κανέναν.
Και ξέρετε πώς το πετυχαίνουν; Με έναν πολύ απλό τρόπο: αποφασίζουν πίσω από κλειστές πόρτες και φροντίζουν να μην ακούγεται καμία αντίθετη φωνή.
Πολιτικές κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των εταιρειών
Ό,τι βλέπετε να αλλάζει γύρω σας – στη δουλειά, στις τιμές, στην καθημερινότητά σας – δεν γίνεται τυχαία. Οι λομπίστες βρίσκονται εκεί, πίσω από κάθε μεγάλο νομοσχέδιο, πίσω από κάθε απόφαση που «τυχαία» ωφελεί πάντα τους ίδιους.
Κι αν κάποιος φωνάξει «Μα αυτό είναι άδικο!», ξέρετε τι θα ακούσει; Ότι «δεν καταλαβαίνει», ότι «είναι επικίνδυνος», ότι «μπλοκάρει την πρόοδο».
Όποιος δεν συμφωνεί στοχοποιείται.
Όταν η αντίθετη άποψη γίνεται εχθρός
Αν διαφωνήσεις, αν αμφισβητήσεις την κυρίαρχη αφήγηση, γίνεσαι «ενοχλητικός». Σε αποκαλούν «υπερβολικό», «αδαή», «εχθρό της προόδου». Σε χτυπούν επικοινωνιακά, σε απαξιώνουν, σε κάνουν να φαίνεσαι γραφικός.
Και αν αυτό δεν πιάσει, σε απομακρύνουν.
Έχουμε δει δημοσιογράφους να απολύονται επειδή έθιξαν θέματα που δεν έπρεπε. Έχουμε δει υπαλλήλους να πιέζονται να παραιτηθούν επειδή τόλμησαν να πουν την αλήθεια. Έχουμε δει εταιρείες να τιμωρούν εργαζόμενους επειδή εξέφρασαν άποψη.
Αυτό είναι το παιχνίδι: να φοβηθείς να μιλήσεις.
Δεν μας πληρώνουν για να σωπαίνουμε
Το ερώτημα είναι: μέχρι πότε;
Μέχρι πότε θα δεχόμαστε ότι κάποιοι αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς; Μέχρι πότε θα αφήνουμε να μας πείθουν ότι «έτσι λειτουργεί το σύστημα» και ότι «δεν αλλάζει»;
Αν είσαι σίγουρος για όσα πιστεύεις, πες τα.
Αν βλέπεις αδικία, αντέδρασε.
Μας πληρώνουν για τη δουλειά μας, όχι για τη σιωπή μας. Η συνεργασία δεν σημαίνει υποταγή. Η ελευθερία δεν είναι δεδομένη, είναι κάτι που υπερασπίζεσαι κάθε μέρα.
Και αν νομίζουν ότι θα μας φιμώσουν, ας τους αποδείξουμε το αντίθετο.
Οι εταιρικοί λομπίστες και η επιρροή τους
Οι εταιρικοί λομπίστες δεν είναι απλά διαμεσολαβητές. Είναι μηχανισμοί εξουσίας, άριστα εκπαιδευμένοι στο να διαμορφώνουν πολιτικές προς όφελος των εργοδοτών τους. Δεν παρουσιάζονται ως πιεστές, αλλά ως «σύμβουλοι», «τεχνοκράτες» και «αναλυτές» που γνωρίζουν τι είναι καλύτερο για την οικονομία. Όμως, το πραγματικό τους καθήκον είναι να εξασφαλίζουν ότι οι μεγάλες εταιρείες θα συνεχίσουν να κυριαρχούν, χωρίς εμπόδια, χωρίς αντίλογο.
Αυτό δημιουργεί μια αγορά άνιση και ελεγχόμενη. Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα σύστημα που δεν τις ευνοεί. Ο ανταγωνισμός δεν είναι δίκαιος, αλλά χειραγωγημένος, με τους ισχυρούς να απολαμβάνουν προνόμια που κανείς άλλος δεν μπορεί να αποκτήσει. Αν κάποια επιχείρηση ή ομάδα εργαζομένων επιχειρήσει να αμφισβητήσει το κατεστημένο, δέχεται αποκλεισμό, πίεση και εκφοβισμό.
Πώς σταματάμε την παντοδυναμία τους;
Η αλλαγή δεν έρχεται από μόνη της. Έρχεται όταν οι πολλοί σταματήσουν να φοβούνται τους λίγους.
Αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό στην πράξη;
Πρώτον, ενημερώσου. Οι εταιρικοί λομπίστες κερδίζουν όταν οι πολίτες παραμένουν αδιάφοροι ή παραπληροφορημένοι. Αναζήτησε ανεξάρτητες πηγές ενημέρωσης, μάθε ποιος επηρεάζει τις αποφάσεις και πού πηγαίνουν τα χρήματα.
Δεύτερον, στήριξε όσους μιλούν. Οι δημοσιογράφοι, οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι που τολμούν να σταθούν απέναντι στο σύστημα χρειάζονται φωνές να τους ενισχύσουν. Μην αφήνεις τη λάσπη και την απαξίωση να τους απομονώνουν.
Τρίτον, απαίτησε διαφάνεια. Όταν εταιρείες και πολιτικοί λειτουργούν στο σκοτάδι, η εξουσία τους δεν έχει όρια. Ζήτησε ανοιχτές διαδικασίες, ενημέρωση για τις πιέσεις που ασκούνται στα κέντρα αποφάσεων και έλεγχο στη νομοθεσία που εξυπηρετεί λίγους.
Τέλος, μη σωπαίνεις. Αν δεις κάτι που δεν είναι σωστό, μίλα. Οι λομπίστες και τα μεγάλα συμφέροντα ποντάρουν στο ότι κανείς δεν θα αντιδράσει. Όμως η ιστορία έχει δείξει πως ακόμα και οι ισχυρότεροι μηχανισμοί εξουσίας καταρρέουν όταν οι πολίτες αρνούνται να φοβηθούν.
Η δύναμη δεν ανήκει σε εκείνους που επιβάλλονται, αλλά σε εκείνους που δεν δέχονται να χειραγωγηθούν. Και αυτή η δύναμη μπορεί να αλλάξει τα πάντα.