Ό,τι και να έχεις ακούσει για τη Βενετία είναι λίγο. Όσα πλάνα από ταινίες και να έχεις δει, όσες εντυπώσεις και να έχεις ακούσει, είναι λίγα, μπροστά στο θέαμα που αντικρίζεις μόλις αποβιβαστείς από την αποβάθρα του τρένου. Η Βενετία είναι η πιο ρομαντική πόλη. Είναι έρωτας με την πρώτη ματιά. Την επισκέφτηκα μετά το Μιλάνο. Έφτασα εκεί με τρένο.
Κατεβαίνω από το τρένο και οδεύω προς τα έξω. Αυτό ήταν. Θυμάμαι ήμουν και λίγο άρρωστη εκείνες τις ημέρες, ε, μόλις αντίκρισα αυτό το θέαμα, μου πέρασαν όλα. Ενθουσιάζομαι και σχεδόν χοροπηδώ. Ακριβώς όπως ένα 10χρονο. Μπαίνω σε ένα θαλάσσιο ταξί και ξεκινάω για την πλατεία του Σαν Μάρκο. Τα θαλάσσια ταξί είναι σαν μικρά γιοτ. Με καναπεδάκια μέσα και ανοιχτή οροφή. Εννοείται ότι σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής είμαι μισή μέσα, μισή έξω, για να απαθανατίζω τις στιγμές. Στη θαλάσσια αυτή "λεωφόρο" υπάρχουν ταξί, βαπορέτα, λεωφορεία, γόνδολες. Όλα κινούνται οργανωμένα, σα να είσαι πραγματικά σε κλασικές λεωφόρους.
Φτάνω στην πλατεία του Σαν Μάρκο, βρίσκω το ξενοδοχείο μου, αφήνω βαλίτσα και είμαι έτοιμη να χαθώ στους δρόμους της Βενετίας. Θαλάσσιους και μη. Στενάκια και χρώματα! Μάσκες και γεφυρούλες! Η πλατεία του Σαν Μάρκο είναι μια φανταστική πλατεία, με το ναό να στέκει επιβλητικός, τα καφέ να έχουν ορχήστρα και ο κόσμος να περπατά με πλατιά χαμόγελα. Κάθομαι στο φημισμένο και παραδοσιακό Florian και πίνω καφέ υπό τους ήχους της ορχήστρας. Ιδιαίτερα ακριβή επιλογή, αλλά δεν με νοιάζει! Αξίζει! Είμαι στη Βενετία! Η Πλατεία αποτελούσε το κέντρο της κοινωνικής ζωής της πόλης, ενώ συχνά πλήττεται από παλίρροιες. Όταν είδα σχετικές φωτογραφίες, δεν πίστευα ότι σε αυτή τη "θάλασσα" περπατούσα.
Συνεχίζω με βόλτα στο Παλάτι των Δόγηδων. Είναι ένα από τα παλαιότερα κτίρια της Βενετίας και πλέον λειτουργεί ως μουσείο. Μετά, περπατώ προς τη Γέφυρα των Στεναγμών, εκεί όπου μεταφέρονταν οι κρατούμενοι από το δικαστήριο και έπαιρναν την τελευταία τους ανάσα. Γι αυτό άλλωστε και ονομάζεται έτσι.
Όντας λάτρης της τέχνης, επισκέπτομαι και το "Χρυσό Σπίτι", το Cad'Oro. Είναι ένα πολύ όμορφο παλάτι, που πλέον φιλοξενεί πίνακες και γλυπτά, ενώ από ένα μπαλκόνι του χαζεύω το Μεγάλο Κανάλι.
Συνεχίζω με βόλτα στην Santa Maria della Salute, την υπέροχη λευκή εκκλησία, χτισμένη το 1630, λίγο μετά την ασθένεια της πανούκλας που έπληξε τη Βενετία. Βρίσκεται στην είσοδο του Μεγάλου Καναλιού και είναι αναμφισβήτητα, ένα πολύ όμορφο αξιοθέατο της πόλης με έργα διάσημων καλλιτεχνών να κοσμούν περίτεχνα το εσωτερικό της.
Η Γέφυρα Ριάλτο είναι κι αυτή ένα κόσμημα και η πιο δημοφιλής γέφυρα της Βενετίας. Αρχικά ήταν ξύλινη, αλλά έπειτα, χτίστηκε στη σημερινή της μορφή. Ανέκαθεν, ήταν σημαντικό κοινωνικό κέντρο. Αδύνατον να μην παρασυρθώ από την γοητεία της, περπατώ στην αγορά της, χαζεύοντας μαγαζάκια και μικροπωλητές.
Ο περίπατος συνεχίζεται με βόλτα στα δρομάκια. Χάνομαι, αλλά δεν με νοιάζει. Ανακαλύπτω πανέμορφες γωνιές και άλλωστε, στο έχω πει πολλές φορές και στο ξαναλέω. Αν δεν χαθείς στα σοκάκια μιας πόλης, δεν θα την μάθεις, δεν θα την γευτείς! Έρχεται και η ώρα της γόνδολας. Μισή ώρα βόλτα στο Μεγάλο Κανάλι και σε στενάκια. Το αντίτιμο τσιμπημένο, κάνω ένα σύντομο παζάρι, δεν πετυχαίνω και πολλά, αλλά επιλέγω να υποκύψω. Ε ναι! Είμαι στη Βενετία! Δε γίνεται να μην κάνω βόλτα με γόνδολα και να μην φωτογραφηθώ όλο χάρη με τον γονδολιέρη. Στη Βενετία, το επάγγελμα του γονδολιέρη θεωρείται ευγενές και περνά από γενιά σε γενιά.
Παίρνω το θαλάσσιο λεωφορείο και επισκέπτομαι το Μουσείο "Πέγκυ Γκουγκενχάιμ". Το μέρος είναι σα νησάκι και αφού περπατώ στα πλακόστρωτα δρομάκια, κατευθύνομαι στο μουσείο. Υπέροχα έργα τέχνης κοσμούν το χώρο κι εγώ απλά απολαμβάνω. Πικάσο, Μιρό, Πόλοκ, είναι κάποιοι μόνο από τους καλλιτέχνες που "συναντάς" εκεί.
Έχει πια βραδιάσει. Περιφέρομαι στην Πλατεία του Σαν Μάρκο. Η νύχτα δίνει άλλο χρώμα στο μέρος, πιο ατμοσφαιρικό, πιο ρομαντικό. Ζευγαράκια χορεύουν υπό τους ήχους της ορχηστρικής μουσικής και εγώ παρατηρώ, χαμογελώ, αισθάνομαι και όλες αυτές οι στιγμές καταγράφονται στο μυαλό μου.
Επιστρέφω στην Αθήνα και μιλώ με κόσμο. Υπήρξαν κάποιοι που μου είπαν «Εμένα η Βενετία δεν μου άρεσε και τόσο. Εντάξει, απλά όμορφη».
«Μα τι λες» απάντησα. ΟΛΟΚΛΗΡΗ η Βενετία είναι ένας πίνακας ζωγραφικής! Γι αυτό, αν βρεθούν στο δρόμο σου άνθρωποι που θα σου πουν το αντίθετο, απλά αγνόησέ τους. Η Βενετία είναι ένα μέρος όπου η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία.
*Κείμενο δημοσιευμένο αρχικά στο mylandingrunway.com