Δεν έπεσα απο τα σύννεφα όταν διάβασα ότι ο Μακρόν στην προσπάθειά του να το παίξει politically correct αράδιασε νέα οδηγία στα σχολεία, να μην αναγρέφεται η ερώτηση πατέρας, μητέρα στις σχολικές αιτήσεις αλλά γονέας 1 και γονέας 2 προκειμένου τα παιδιά των γκέι ζευγαριών να απολαμβάνουν μια «παραποιημένη» ισότητα.
Αλλωστε στον Καναδά η κυβέρνηση Τρυντώ προσπάθησε να κάνει το ίδιο πράγμα δίνοντας το Μάρτιο του 2018 οδηγίες στο κρατικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό CBC όταν οι δημοσιογράφοι απευθύνονται σε γονείς να μην αναφέρονται σε πατέρα, μητέρα αλλά σε γονέα 1 και 2 και να μην απευθύνονται στους άντρες με το «κύριε» και το «κυρία» διότι αυτό δημιουργεί άνιση μεταχείριση στα γκέι άτομα και τις εν λόγω οικογένειες.
Ο νόμος που κατατέθηκε στη Βουλή αλλά αποσύρθηκε λόγω της κατακραυγής της αντιπολίτευσης αλλά και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος πρότεινε σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες «να χρησιμοποιούν ουδέτερους όρους διότι απευθύνονται σε ένα ποικιλόμορφο πληθυσμό και πρέπει οι θέσεις όλων των Καναδών να λαμβάνονται υπόψην όταν αναπτύσσονται πολιτικές, προγράμματα, υπηρεσίες και πρωτοβουλίες». Ο εν λόγω νόμος έλεγε επίσης «ότι η νέα γραμμή είναι να υιοθετηθεί ο όρος γονέας και όχι σύμφωνα με το γένος του».
Φυσικά έγινε σκληρή ειρωνική αντιπολίτευση και ο νόμος κρύφτηκε στα συρτάρια ίσως για να χρησιμεύσει κάποια άλλη φορά. Η εγκύκλιος η νόμος του Μακρόν φαίνεται ότι τείνει στην εφαρμογή της/του.
Πραγματικά βρίσκω παράλογο να καταργούνται τα αυτονόητα στην κοινωνική γραμμή επειδή υπάρχουν κοινωνικές ιδιαιτερότητες, όπως οικογένειες γκέι με παιδιά. Αν η πολιτική ήταν τόσο ευαίσθητη θα είχε προνοήσει να μην υπάρχει καν αναγραφή των γονιών, διότι υπάρχουν παιδιά που είναι ορφανά απο μητέρα ή πατέρα και νιώθουν μοναξιά μέσα στο κοινωνικό σύνολο των γονέων. Θα έπρεπε να είχε προνοήσει για τα παιδιά των ορφανοτροφείων όπου δεν αναγράφονται γονείς (αγνώστου πατρός, άγνωστης μητρός) , θα έπρεπε να είχε περιποιηθεί αλλοιώς τα παιδιά των χωρισμένων οικογενειών και ούτως καθεξής.
Η πολιτική κορεκτίλα όμως μένει στους τύπους, που προσπαθούν να διαβρώσουν την βιολογική πραγματικότητα . Η λέξη μητέρα έχει τη δική της ιστορία μέσα στους αιώνες, η λέξη πατέρας έχει το δικό της ειδικό βάρος στην ανθρωπότητα. Η λέξη γονέας και κηδεμόνας μπορεί να προστεθεί ως τρίτη επιλογή για τα παιδιά των ομοφιλόφυλων ζευγαριών στα σχολεία ή αλλαχού.
Για όσους νομίζουν ότι γεννηθήκαμε απο τον πελαργό θα πρέπει να το ξαναπούμε- πως όλοι έχουμε γεννηθεί απο μια μητέρα (μήτρα) κι απο ένα πατέρα (σπέρμα) κι αυτό δεν μπορεί να το αφαιρέσει καμιά πολιτική κορεκτίλα. Το να αλλάξεις τον τίτλο απο μητέρα και πατέρα σε γονέας δεν καταργεί τη φύση ούτε θα την καταργήσει ποτέ. Ούτε θα πληγώνονται λιγότερο τα παιδιά των γκέι γονέων τα οποία έτσι κι αλλοιώς βρέθηκαν σε καταστάσεις που τα ίδια δεν αποφάσισαν όπως κανένα παιδί δεν διαλέγει την οικογένειά του.
Ως προς το κύριος και κυρία που προσπαθεί να ισοπεδώσει η λαίλαπα της πολιτικής κορεκτίλας κι αυτό μια απολύτως υποκριτική δράση είναι. Η γυναίκα είναι κυρία παρά τη σεξουαλική της προτίμηση και ο άντρας είναι κύριος παρά τη σεξουαλική του προτίμηση.
Το κύριος και το κυρία ενέχουν ένα βάρος ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, μια στάση ζωής που περικλείει την ευθυγράμμιση με τις ευθύνες και την προσαρμογή στο κοινωνικό σύνολο. Δεν σώζεται η δημόσια διοίκηση ούτε οι γκέι ταλαιπωρούνται απο μια προσφώνηση που έχει γένος αρσενικό και θηλυκό.
Εν τοιαύτη περιπτώσει να καταργηθούν και όλα τα ονόματα που είναι γένους αρσενικού ή θηλυκού και να παίρνουν τα παιδιά ονόματα γένους ουδετέρου για να μην πληγώνονται οι γκέι, οι διεμφυλικοί και άλλοι...όταν αργότερα στη ζωή ανακαλύψουν την σεξουαλική τους ταυτότητα.
Πιστεύω πως είμαστε μια κοινωνία ανοιχτή στις σεξουαλικές και κοινωνικές επιλογές αλλά θα πρέπει να μπει ένα φρένο στην πολιτική κορεκτίλα που θέλει να κάνει τα πάντα ουδέτερα για να αρέσει σε μια μικρή ομάδα.
Δεν υπάρχουν άτομα ουδετέρου γένους, υπάρχουν άτομα με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις. Κι αυτά τα άτομα έχουν φύλο, αρσενικό ή θηλυκό κι ας έχουν επιλέξει την ομόφυλη σεξουαλική ζωή.