Πριν μερικές εβδομάδες, ο Κ. Ιορδανίδης, μέλος του «ΕΛΙΑΜΕΠ» και των ομάδων εργασίας για την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και βραβευμένος της Γερμανικής πρεσβείας, με πρωτοσέλιδο άρθρο του («Καθημερινή» Αθηνών) για τους ηγέτες στην Ευρώπη, αποφάνθηκε ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν ”διέψευσε τις ελπίδες Ευρωπαίου ηγέτη” και επιβιώνει χάριν του λαϊκισμού του, ενώ εξέφρασε θαυμασμό για ”την Γερμανία της Μέρκελ”.
Συμμετέχοντας εγώ ο ίδιος στο Ευρωκοινοβούλιο, έχω ζήσει καυτά εθνικά ζητήματα, όπως την επιδίωξη της Γερμανίας να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη, καθώς και την ισχυρή στήριξη της Γαλλίας, ιδιαίτερα του Μακρόν, στα εθνικά μας δίκαια στην Αν. Μεσόγειο. Πώς μια στρεβλωτική άποψη τυγχάνει τόσης προβολής, παραμένει αναπάντητο.
Το θέμα της ηγεσίας επανήλθε στο προσκήνιο με την πρόσφατη υποτιμητική συμπεριφορά του Ερντογάν προς την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Το συμβάν δεν αλλοιώνει συμφέροντα και πολιτικές, αλλά ανέδειξε ένα ουσιαστικό συμβολισμό.
Η προσβλητική συμπεριφορά προς κορυφαίους αξιωματούχους της ΕΕ, αποτυπώνει την ουσία των πραγμάτων.
Από την μια η νεο-οθωμανική επεκτατική πολιτική και από την άλλη η ευρωπαϊκή πολιτική του κατευνασμού, όπως στα τέλη της δεκαετίας 30’ προς το χιτλερικό καθεστώς.
Ίδια αδίστακτη συμπεριφορά και ίδια ατιμωτική στάση.
Πήγαν στον ισλαμοφασίστα Ερντογάν με νέα «δώρα» της ΕΕ για αναβάθμιση του εμπορίου και χρηματοδότηση για πρόσφυγες.
Η ίδια ΕΕ έχει διαπιστώσει κατ΄επανάληψη ότι η Τουρκία παρανομεί και καταδυναστεύει τους λαούς εντός της χώρας, ενώ ταυτοχρόνως εισβάλλει και παρανομεί εις βάρος κρατών της ΕΕ, ιδιαιτέρως Κύπρου και Ελλάδας.
Απέναντι στην παραβατική τουρκική συμπεριφορά, η «θετική ατζέντα» έπρεπε να είναι ανάποδη: εφαρμογή κυρώσεων πρώτα και αναστροφή τους βάσει οδικού χάρτη, που θα τις συνδέει με την συμπεριφορά της Τουρκίας.
Είναι όντως δύσκολη η αναστροφή της κατευναστικής πολιτικής, αλλά ευρισκόμαστε στην ευνοϊκότερη συγκυρία για επιβολή κυρώσεων σε μια αιμορραγούσα τουρκική οικονομία, που Λευκωσία και Αθήνα αποτυγχάνουν να αξιοποιήσουν.
Καθώς η ΕΕ έχει παγώσει κάθε σχέδιο για κυρώσεις σε σχέση με τις παρανομίες στα Κυπριακά ύδατα ενόψει του «διαλόγου» για το Κυπριακό, η ευρωπαϊκή πολιτική δεν αλλάζει, εκτός και αν οι ηγέτες της υποχρεωθούν.
Ενώ η Τουρκία και ο κατοχικός της εγκάθετος κορυφώνουν την «επίθεσή» τους απαιτώντας «κυριαρχική ισότητα» για συντριβή της Κυπριακής Δημοκρατίας, πράγμα που απαιτεί εθνική σύμπνοια, στο εσωτερικό εξελίσσεται μια πολιτική κίνηση αντιπερισπασμού.
Κομματικοί αρχηγοί μιλούν ως η Κυπριακή Δημοκρατία να κατέχει μέρος της Τουρκίας και θα πρέπει να … υποχωρήσουμε.
Επιπλέον, επανεμφανίστηκαν οι διάφοροι της γνωστής πλατφόρμας του ΔΗΣΥΑΚΕΛ, οι οποίοι στρέφονται τώρα εναντίον και του ιδίου του Ν. Αναστασιάδη, αφού εκείνος διαπραγματεύεται το Κυπριακό. Αυτόν θέλουν να «γωνιάσουν» και να αποδυναμώσουν πλήρως ο Αβ. Νεοφύτου σε «συμμαχία» με την ηγεσία του ΑΚΕΛ.
Σε κάθε επιχείρηση υποταγής μας στον ισλαμοφασίστα, απαντάμε ότι είμαστε μικροί για να δεχτούμε μια τέτοια μεγάλη ατιμία.
***
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο