Η επετειακή ρητορική αναμενόμενη. Σκεφτείτε πως θα ενταθεί ή θα αρχίσει να υλοποιείται σε περίπτωση που η γείτονα απομακρυνθεί από ΝΑΤΟ & ΗΠΑ, (που κακώς επιχαίρονται στη χώρα μας σε μια τέτοια εξέλιξη). Αν η Τουρκία στραφεί σε Ρωσία, Κίνα, Ιράν, με σκοπό συν τω χρόνω να αυτονομηθεί, επηρεάζοντας εξελίξεις και όχι επηρεαζόμενη από αυτές, θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα.
Αν σήμερα είμαστε σε τέτοια κατάσταση όντας ”σύμμαχοι” τι θα γίνει αν βρεθούμε σε αντίπαλα στρατόπεδα ; Οι σύμμαχοι μας , δεν θα μας συμπαρασταθούν, ούτε θα βγάλουν το ”φίδι από την τρύπα”, αν πρωτίστως δεν έχουμε δική μας αυτάρκεια αποτροπής και ηθικής αξιοπρέπειας.
Το μη πόλεμος, δεν σημαίνει Ειρήνη, αλλά ύβρι κατ′ έλλειψη / υποχώρηση, αφήνοντας τον αντίπαλο να κάνει ύβρι καθ′ υπερβολή. Είναι επιλογή μας η υποχώρηση; ο συμβιβασμός; και εάν Ναι, μέχρι ποίου σημείου;
Τέλος σε περίπτωση που αποσταθεροποιηθεί η Τουρκία και γίνει πεδίο συγκρούσεων, το πεδίο αυτό θα συμπεριλάβει και εμάς. Είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε τον έντονο αντιαμερικανισμό του γειτονικού πληθυσμού (κοντά στο 80%) και τη στροφή της χώρας σε άλλες συμμαχίες, που παρά τα ”χαστούκια” ΗΠΑ - ΕΕ, όχι μόνο δεν θα ωφεληθούμε, αλλά σε βάθος χρόνου θα βλαφτούμε;
Μήπως πρέπει ΗΠΑ & Ισραήλ να διατηρήσουν την Τουρκία στην από ’δω πλευρά; Θέματα που ”σκάνε” τώρα και θα τα βρούμε έντονα μπροστά μας.
* Σημ. Τα παραπάνω δεν είναι μόνο θέματα Erdoğan αλλά ευρύτερα Τουρκίας.