Οι ραγδαίες εξελίξεις στη ρωσο-ουκρανική κρίση με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να ανακοινώνει ότι η Μόσχα αναγνωρίζει τις δύο αυτοανακηρυχθείσες αποσχιθείσες «δημοκρατίες» του Ντονμπάς, στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας, ως ανεξάρτητα κράτη όπως επίσης και τη διαταγή για την αποστολή ρωσικών στρατευμάτων εκεί ως «ειρηνευτικών δυνάμεων» θα μπορούσαν να εκληφθούν ως μαθήματα για την εξωτερική μας πολιτική
Πρώτον αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία δείχνουν χαρακτηριστικά το τι παθαίνουν οι χώρες που βασίζονται παθητικά σε ”συμμαχίες” και ”φιλίες” και υποσχέσεις για εξωτερική συνδρομή, αντί της εσωτερικής ενδυνάμωσης, δηλαδή της δημιουργίας αξιόμαχων ενόπλων δυνάμεων, και της πεποίθησης σκληρής απάντησης με κόστος για τον αντίπαλο σε περίπτωση πλήγματος.
Δεύτερον, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιός θα είναι ο επόμενος που θα αναγνωρίσει τις περιοχές που μόλις αναγνώρισε ο Πούτιν...
Τρίτον, όσον αφορά τη ροή ρωσικού φυσικού αερίου, όχι δεν θα σταματήσει. ΤοΚρεμλίνο χρειάζεται τα λεφτά περισσότερο από ποτέ, και η ΕΕ δεν είναι έτοιμη να ζήσει χωρίς ρωσικό φυσικό αέριο ακόμα.
Τέταρτον, η κίνηση του Κρεμλίνου επαναφέρει πλέον μόνιμα πίσω στο τραπέζι τις πολιτικές ενεργειακής ασφάλειας που η ΕΕ είχε ξεχάσει απορροφημένη από την απανθρακοποίηση.
Αυτό σημαίνει:
(α) Ο ρόλος της Τουρκίας στα ενεργειακά της ΕΕ ενισχύεται
(β) Η Ελλάδα έχει μια τελευταία ευκαιρία να αξιοποιήσει κοιτάσματα και δίκτυα ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο
(γ) Η Κίνα έχει ευκαιρία να παίξει τα ρέστα της με τη διείσδυση της μέσω λιγνιτικών εργοστασίων στα Βαλκάνια.
(δ) Στα Βαλκάνια ας ξεχάσουμε τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και τα όποια όνειρα της ΔΕΗ για επενδύσεις εκεί.
Πέμπτον, Να περιμένουμε και αυτούς που θα πουν πως αν η ΕΕ είχε υποχωρήσει στο θέμα του Nord Stream 2, η Ρωσία δεν θα είχε τραβήξει τα πράγματα ως εδώ. Σημειώστε ποιοι θα τα πούνε αυτά και θα καταλάβετε τι να περιμένετε και στην Ελλάδα από συγκεκριμένους.
Έκτον, όπως επανειλημμένα έχω τονίσει αν προσέξει κανείς στο χάρτη, θα δει ότι οι αγωγοί φυσικού αερίου Nord Stream 2 και Turkish Stream δημιουργούν μια ”δαγκάνα” ακριβώς πάνω στις περιοχές του παλαιάς ζώνης σοβιετικής επιρροής, μερικοί έβρισκαν τις προσεγγίσεις αυτές υπερβολικές. Δυστυχώς τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αδιαφορία μας για την ενεργειακή στρατηγική.
Έβδομον, υπενθυμίζω δύο σημεία από το πρόσφατο άρθρο μου στη HuffPost Greece με τίτλο «Τι να περιμένουμε από την Ουκρανία»:
(α) Το Κρεμλίνο έχει ανάγκη τις buffer zones, οπότε όπου μπαίνει, δεν βγαίνει.
(β) Το Κρεμλίνο θέλει να δείχνει ότι μετράει ως παγκόσμια δύναμη, οπότε δεν μπορεί να φαίνεται ότι υποχωρεί στις εξωτερικές πιέσεις.
Ογδοον, Αν δεν αρκεί όλο αυτό με τη Ρωσία για την αδιαφορία της διεθνούς νομιμότητας και της Δύσης, ας αρχίσουμε τώρα να κοιτάμε προς την Τουρκία....