Συγκλονισμένη η ευρωπαϊκή κοινωνία παρακολουθεί τις εξελίξεις ενός πολιτικού σκανδάλου, το οποίο είναι πρωτόγνωρο στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προκαλεί τριγμούς στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Σε αυτή την πολιτική αναταραχή και την ολοένα και περισσότερο αμφισβητούμενη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξεχωρίζει ένα μικρό ευρωπαϊκό κράτος, το Βέλγιο, το οποίο στην ιστορία του υπέφερε από συνεχείς πολέμους και διαδοχικούς κατακτητές και κατάφερε να κερδίσει την ανεξαρτησία του την ίδια χρονιά με την Ελλάδα, το 1830. Έκτοτε, η εξέλιξη και η ανάπτυξη αυτής της μικρής δημοκρατίας υπήρξε ταχύτατη, αναδείχθηκε σε ιδρυτικό μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης και σήμερα αποτελεί την έδρα πολλών διεθνών οργανισμών.
Μία, λοιπόν, μικρή πολυπολιτισμική κοινωνία δίνει αυτή τη χρονική περίοδο μαθήματα δημοκρατίας και δικαιοσύνης σε ολόκληρο τον κόσμο. Αναδεικνύει την λειτουργία των θεσμών ως την πεμπτουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος, με προεξάρχοντα τον θεσμό της δικαιοσύνης.
Η Βελγική Δικαστική Αστυνομία, αποτελώντας κυρίαρχο συστατικό μέρος της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας του Βελγίου, αναδεικνύεται ως ο κυρίαρχος πρωταγωνιστής των εξελίξεων με επεμβάσεις χειρουργικής ακριβείας, χωρίς καμία απολύτως υποχώρηση και δισταγμό και ανεξαρτήτως θέσεων και βαθμών των πολιτικών προσώπων που αποτελούν αντικείμενο των ερευνών τους.
Μία από τις χώρες που πρέπει να μελετήσει προσεκτικά την λειτουργία του θεσμού της δικαιοσύνης στο Βέλγιο είναι και η Χώρα μας. Η ελληνική πολιτεία οφείλει να εγκύψει στον τρόπο και στη λειτουργία του θεσμού της δικαιοσύνης και να προβεί στις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις που θα αναβαθμίσουν την ποιότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος και θα οδηγήσουν στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο θεσμό της δικαιοσύνης.
Νομικές διατάξεις που κατοχυρώνουν την ασυλία πολιτικών προσώπων για ποινικά αδικήματα παραβιάζουν κατάφωρα το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο όλοι οι Έλληνες πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, ενώ το δικαίωμα της Ελληνικής Βουλής να ασκεί ανακριτικά καθήκοντα για αδικήματα πολιτικών, παραβιάζουν κατάφωρα τη συνταγματική αρχή περί διάκρισης των εξουσιών που ορίζεται στο άρθρο 26 του Συντάγματος.
Ας αποτελέσει, λοιπόν, η Βελγική δικαιοσύνη παράδειγμα προς μίμηση και συγχρόνως το έναυσμα για την ελληνική πολιτεία να ενισχύσει τη λειτουργία και την ανεξαρτησία του θεσμού της δικαιοσύνης, στην οποία η εμπιστοσύνη ενός μεγάλου μέρους των πολιτών, είναι καταφανώς κλονισμένη.
Διότι η δικαιοσύνη θεωρείται η πιο μεγάλη, η πιο θαυμαστή, η πιο τέλεια αρετή σε μία δημοκρατική πολιτεία και «ούτε ο αποσπερίτης ούτε το άστρο της αυγής δεν είναι τόσο λαμπερά και θαυμαστά»!. [Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια, 1129b-1130a]
***
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας.