Υπάρχει ένας βασικός κανόνας στην αεροναυπηγική σύμφωνα με τον οποίον όταν το φτερό του αεροπλάνου πάρει επικίνδυνη κλήση, η ροή του αέρα που του δίνει ώθηση διακόπτεται με αποτέλεσμα να υποστεί απώλεια στήριξης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει δίπλωμα πιλότου, στο υποθετικό σενάριο ωστόσο που καλούνταν να πετάξει ένα αεροσκάφος με συγκυβερνήτη τον Άδωνι δεν θα ήθελα να ήμουν επιβάτης. Το ζήτημα ωστόσο είναι ότι ακόμα και στο έδαφος δυσκολεύεται να κρατήσει τις ισορροπίες, έστω και αν ο αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να λιμάρει τις γωνίες μοιράζοντας δεξιά και αριστερά δηλώσεις μετάνοιας και αποδίδοντας την εποχή που έχτιζε πολιτική καριέρα αποκαλώντας τους Εβραίους μιάσματα μάλλον σε κάποιο μετεφηβικό καπρίτσιο.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει χάσει το χιούμορ του, το αποδεικνύει περίτρανα η πρόσφατη συμμετοχή του στο Πανευρωπαϊκό συνέδριο κατά του λαικισμού. Αυτό που μάλλον έχει χάσει είναι ο ιδεολογικός προσανατολισμός και το target group από το οποίο προσδοκά να ψαρέψει ψηφοφόρους για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Το ψάρεμα σε θολά νερά πάντως ενίοτε, και ειδικά στην πολιτική, μπορεί να αποδειχτεί και ιδιαιτέρως αποτελεσματικό. Μια με τους «φιλελεύθερους», μια με τους μακεδονομάχους , μια με τους νοικοκυραίους, μια με τον αστυνόμο μια με τον τροχονόμο. Πόσω μάλλον τώρα που η ολοκλήρωση της δίκης του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής θα στείλει τα πρωτοπαλίκαρα της στο φυσικό τους περιβάλλον, δηλαδή στη φυλακή.
Παρόλα αυτά δυσκολεύομαι να υπολογίσω πόσους από τους «αποπροσανατολισμένους» ψηφοφόρους της θα στείλει στην αγκαλιά του. Μέχρι την ώρα της αλήθειας πάντως τα προβεβλημένα στελέχη του εξακολουθούν να μοιράζουν διαπιστευτήρια «πατριωτικού ουγκανισμού». Το τελευταίο κρούσμα με τον Βασίλη Κικίλια που στο άκουσμα της λέξης «ψωροκώσταινα» αποχώρησε, με μπόλικη δόση θεατρινισμού, από το πλατό πρωινής εκπομπής μάλλον δεν προβλέπεται να είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο, αν και ο ίδιος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ο χαρακτηρισμός ούτε μειωτικός είναι, ούτε προσβλητικός και επιπλέον επινοήθηκε από τον ίδιο τον σοφό λαό και όχι τίποτα ξένα κέντρα που απεργάζονται τον αφανισμό μας.
Το βέβαιο είναι ότι με την Μακεδονική υστερία στο απόγειο της η σπέκουλα φαντάζει μονόδρομος, γιατί αν η λύση ήταν η αυτοκριτική τότε μάλλον ο τιμονιέρης της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα όφειλε μια συγγνώμη για τους καταστροφικούς χειρισμούς της δικιάς του παράταξης αλλά και τα κατοπινά διαγγέλματα της σχετικά με το ζήτημα. Προς το παρόν η ανάλωση στο φτηνό εντυπωσιασμό και η ροπή προς το λαικισμό και ενίοτε την άκρα δεξιά θα συνεχίζει να μονοπωλεί την επικαιρότητα και τα τηλεοπτικά πάνελ. Και το ανάθεμα θα πέφτει πάντα στον κακό Αντώναρο…