Μια διεθνής ομάδα παλαιοντολόγων, υπό την ηγεσία των Institut Català de Paleontologia Miquel Crusafont (ICP-CERCA) και Museu Balear de Ciències Naturals (MUCBO | MBCN), προχώρησε σε μια σημαντική ανακάλυψη που αναθεωρεί μέρος της εξελικτικής ιστορίας.
Πρόκειται για απολιθώματα ενός αρχαίου είδους γοργονοψίων, τα οποία εντοπίστηκαν στη Serra de Tramuntana στη Μαγιόρκα της Ισπανίας. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications, παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για την εξέλιξη των συναψιδών, της ομάδας ζώων από την οποία προήλθαν τα πρώτα θηλαστικά.
Οι γοργονοψίες ήταν μια εξαφανισμένη ομάδα συναψιδών που έζησαν κατά την Πέρμια περίοδο, πριν από 270 έως 250 εκατομμύρια χρόνια. Σε αντίθεση με τα ερπετά, οι γοργονοψίες αποτελούν μέρος της εξελικτικής πορείας που οδήγησε στα θηλαστικά.
Ήταν θερμόαιμα ζώα, γεννούσαν αυγά και διέθεταν χαρακτηριστικά σπαθοειδή δόντια. Η μορφολογία τους ήταν μοναδική, μοιάζοντας με άτριχο σκύλο χωρίς αυτιά, ενώ η όρθια στάση τους τα καθιστούσε πιο αποτελεσματικά στην κίνηση συγκριτικά με τα ερπετά.
Το είδος που ανακαλύφθηκε στη Μαγιόρκα είχε μήκος περίπου ενός μέτρου και ήταν ένα μεσαίου μεγέθους σαρκοφάγο, πιθανότατα ένα κορυφαίο αρπακτικό στο οικοσύστημά του. Τα απολιθώματα που ανακαλύφθηκαν περιλαμβάνουν τμήματα κρανίου, σπονδύλων, πλευρών και ένα μηριαίο οστό σε εξαιρετική κατάσταση διατήρησης, επιτρέποντας στους ερευνητές να μελετήσουν λεπτομερώς τις κινήσεις και τη διατροφή του ζώου.
Η θέση των απολιθωμάτων θεωρείται αξιοσημείωτη. Ενώ μέχρι τώρα απολιθώματα γοργονοψίων είχαν εντοπιστεί κυρίως σε περιοχές όπως η Ρωσία και η Νότια Αφρική, η ανακάλυψη στη Μαγιόρκα παρέχει νέες πληροφορίες για τη γεωγραφική εξάπλωση των συναψιδών. Κατά την Πέρμια περίοδο, η Μαγιόρκα δεν ήταν νησί αλλά μέρος της υπερηπείρου Παγγαία, κοντά στον ισημερινό, με κλίμα που εναλλασσόταν μεταξύ υγρών και ξηρών εποχών.
Η περιοχή Banyalbufar, όπου βρέθηκαν τα απολιθώματα, ήταν πιθανότατα μια πλημμυρική πεδιάδα με προσωρινές λίμνες, προσφέροντας ιδανικές συνθήκες για την πανίδα της Πέρμιας. Ανάμεσα στα ευρήματα ξεχωρίζει ένα σχεδόν πλήρες πόδι, το οποίο αποκάλυψε περισσότερα για τον τρόπο κίνησης του ζώου. Η ενδιάμεση στάση των ποδιών του, πιο όρθια σε σχέση με τα ερπετά, υποδηλώνει έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο μετακίνησης, ιδανικό για τρέξιμο, ενώ δείχνει ένα σημαντικό εξελικτικό βήμα προς τα θηλαστικά.
Τα σπαθοειδή δόντια που εντοπίστηκαν επιβεβαιώνουν τη σαρκοφάγο φύση του ζώου. Ο επικεφαλής ερευνητής, Àngel Galobart, σημειώνει πως αυτά τα δόντια ήταν απαραίτητα για την επιβίωση του είδους ως αρπακτικού. Η παρουσία τέτοιων δοντιών σε διάφορους κυνηγούς ανά την ιστορία υποδεικνύει την αποτελεσματικότητά τους στον ρόλο τους ως κυρίαρχοι θηρευτές.
Η ανακάλυψη στη Μαγιόρκα ενισχύει τη φήμη των Βαλεαρίδων Νήσων ως παλαιοντολογικού θησαυρού. Παρότι τα περισσότερα απολιθώματα της περιοχής χρονολογούνται από την Πλειστόκαινο και την Ολόκαινο, έχουν βρεθεί και παλαιότερα ευρήματα, όπως το αρχαιότερο κουνούπι του κόσμου, γιγάντιοι καρχαρίες και συγγενείς των αλόγων και των ιπποπόταμων. Η περιοχή συνεχίζει να φωτίζει σημαντικές πτυχές της ιστορίας της ζωής στη Γη.
Πηγή: Labrujulaverde