Την πρώτη πίστα την τρέχουμε δεκαετίες τώρα: σώμα του λαού είναι μόνο το σώμα των Ελλήνων, οι υπόλοιποι ζουν μαζί μας κατά παραχώρηση, ξένοι, μειονοτικοί, αλλόγλωσσοι κι αλλόθρησκοι. Το υπόβαθρο, κρατική ιδεολογία και κοινωνική πρακτική, ήταν έτοιμο από παλιά. Βαδίζουμε πλέον γοργά στο δεύτερο στάδιο: ακόμα κι αν αποβάλουμε τους ξένους, το σώμα των Ελλήνων δεν θα περιλαμβάνει όλους τους Έλληνες αλλά μόνο όσους αναγνωρίζουν αυτό το σώμα. Ανθέλληνες, απάτριδες και «ελληνόφωνοι» πρέπει να αποβληθούν, σαν άρρωστα κύτταρα. Φιλελεύθεροι κοσμοπολίτες και αριστεροί διεθνιστές, ”δικαιωματιστές” αστοί κι αναρχικοί ή κομμουνιστές, όσοι τέλος πάντων δεν συντάσσονται εφ’ ενός ζυγού στα κρίσιμα «εθνικά θέματα». Ιδίως σε καιρούς συλλογικής έξαψης, η τομή εθνικού κορμού και αποδιοπομπαίων γίνεται κάθετη. Δείτε με τι ευκολία πολλοί μιλάνε σήμερα για «εθνική γραμμή» και στιγματίζουν όποιον αποκλίνει.
Διαβάζουμε για «ανεπάγγελτους, όργανα ξένων συμφερόντων με ύποπτους χρηματοδότες». Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είναι ανθελληνικές, μειοδοτικές, προδοτικές. Ο λόγος του νεοναζιστικού περιθωρίου αναπαράγεται πλέον από mainstream πολιτικό προσωπικό. Βγαίνουν βουλευτές και μιλάνε για «επαγγελματίες αντιρατσιστές», για «ύποπτους δικαιωματιστές και μετανάστες συνοδοιπόρους τους”. Αυτή είναι η κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου. Βασικός διδάξας ο Χριστόδουλος. «Όποιος δεν πιστεύει στην Ελλάδα, στην πατρίδα και την αξία του, δεν ξέρω αν έχει το δικαίωμα να ζει σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτή τη ζωή.»
Τις μέρες αυτές η αμφισβήτηση της εθνικής συνείδησης και οι κατηγορίες περί μειοδοσίας δίνουν και παίρνουν. Ο ένας δείχνει πρωτοσέλιδα της Αυγής και της Εφημερίδας των Συντακτών και τα χαρακτηρίζει τουρκικό τύπο. Ο άλλος, βουλευτής τρομάρα του και τρομάρα μας, λέει πως τουρκικό τεθωρακισμένο κινείται με τις πλάτες των συριζαίων. Κι έτσι, με Άδωνι, Μπογδάνο και Βούλτεψη, φτάσαμε στο ανήκουστο: ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση λειτουργεί ως «Δούρειος Ίππος» του Ερντογάν στην Ελλάδα.
Θα πει κανείς ότι ήταν πάντα ίδιον της ακροδεξιάς να κυνηγάει προδότες και μειοδότες.
Γύρνα ξανά
στην παλιά σου φωλιά βασιλιά.
Ο λαός σου εσένα ζητά
γύρνα ξανά.
Κι όταν θα ρθεις
κουκουέδες εδώ δεν θα βρεις
εθνοφύλακες θα ναι φρουροί
γύρνα ξανά.
Όμως τώρα το κυνήγι των προδοτών γίνεται, μετά από δεκαετίες, επίσημος, ισχυρός πολιτικός λόγος. Και από τις παλιότερες εξάρσεις αντιμνημονιακού οίστρου με χυδαίες κορόνες περί μειοδοσίας, περνάμε στην κυριολεκτική, τη σκληρή χρήση του όρου: οι πολιτικοί μας αντίπαλοι ή όσοι διαφωνούν μαζί μας είναι προδότες, συνεργάτες του εχθρού, πέμπτη φάλαγγα. Μετά γιατί μας εκπλήσσουν οι αυτόκλητοι εθνοφύλακες και οι μιλίτσιες; Γιατί ξαφνιαζόμαστε που η χώρα μετατρέπεται σε νεοφασιστική Disneyland και αποκτά «συνοριακό τουρισμό»;
Ο σκοπός προφανής: πρέπει να τρομοκρατηθούν όχι μόνο οι μετανάστες στα σύνορα αλλά και οι εντός, οι μειωμένης εθνικής συνείδησης, οι αλληλέγγυοι με τους μετανάστες: αντιφασίστες ακτιβιστές, μέλη εθελοντικών οργανώσεων, ξένοι δημοσιογράφοι, μέλη διεθνών οργανισμών. Όλοι είναι δυνάμει πράκτορες του εχθρού. Στοχοποίηση, αμφισβήτηση προθέσεων, κατασυκοφάντηση, επίθεση. Καίνε δομές εκπαίδευσης αιτούντων άσυλο, σπάνε αποθήκες με τρόφιμα, δέρνουν, προπηλακίζουν.
Έγραψε σωστά ο Αλέξανδρος Κεσόπουλος για τα στοιχεία γέννησης του φασισμού: κινηματικά χαρακτηριστικά με διαδρομή από τα κάτω προς τα πάνω, οργανωμένη άσκηση βίας από πολιτοφυλακές εναντίον ορισμένης φυλετικής ή πολιτικής ομάδας. Στάση ανοχής που κρατάνε οι μηχανισμοί του κράτους απέναντι σε φαινόμενα παράνομης βίας, αφού τα θύματα είναι ταυτόχρονα στοχοποιημένα και από το ίδιο το κράτος. Ανοιχτή ή συγκαλυμμένη στήριξη μιας ισχυρής μερίδας του οικονομικού κατεστημένου. Αυξημένη αντιπροσωπευτική διάσταση που προσλαμβάνει η οργανωμένη βία κατά του εσωτερικού εχθρού καθώς, αντί να δημιουργεί αισθήματα αποτροπιασμού, αποσπά την επιδοκιμασία μιας σημαντικής μερίδας της κοινωνίας.
Τι από αυτά δε βλέπουμε γύρω μας;