Τον βιασμό της σε ηλικία 16 ετών, και τους λόγους για τους οποίους επέλεξε να σιωπήσει όλα αυτά τα χρόνια, αποκάλυψε σε κείμενό της στους New York Times η 48χρονη διάσημη Αμερικανίδα τηλεπαρουσιάστρια του Top Chef και αρθρογράφος, Πάντμα Λάκσμι.
«Όταν ήμουν 16 ετών, έβγαινα με έναν τύπο που είχα συναντήσει στο Puente Hills Mall σε προάστιο του Λος Άντζελες. Δούλευα εκεί μετά το σχολείο σε ταμείο στα αξεσουάρ στο Robinsons-May. Αυτός δούλευε σε ένα ακριβό κατάστημα με ανδρικά. Ερχόταν με γκρι μεταξωτό κοστούμι και με φλέρταρε. Πήγαινε στο κολέγιο, και νόμιζα ότι ήταν γοητευτικός ωραίος. Ήταν 23 ετών. Όταν βγαίναμε, πάρκαρε το αυτοκίνητο και ερχόταν καθόταν στον καναπέ μας και μιλούσε με τη μητέρα μου. Ποτέ δεν με πήγε σπίτι αργά όταν είχα σχολείο. Είχαμε οικειότητα μέχρι ένα σημείο, αλλά ήξερε ότι ήμουν παρθένα και ότι δεν ήμουν σίγουρη πότε θα ήμουν έτοιμη να κάνω σεξ. Την Πρωτοχρονιά, μερικούς μόλις μήνες αφού αρχίσαμε να βγαίνουμε, με βίασε» γράφει στο κείμενό της.
Όπως λέει, αφορμή για το άρθρο της είναι οι καταγγελίες κατά του υποψηφίου του Τραμπ για το Ανώτατο Δικαστήριο, Μπρετ Κάβανο, από τις Κριστίν Μπλέιζι Φορτ και Ντέμπορα Ραμίρεζ, για απόπειρα σεξουαλικής επίθεσης και σεξουαλική παρενόχληση πριν πολλά χρόνια.
«Την Παρασκευή, ο πρόεδρος Τραμπ έγραψε στο Twitter πως αν αυτά που έλεγε η Δρ. Μπλέιζι ήταν αλήθεια, θα είχε κάνει καταγγελία πολλά χρόνια πριν. Αλλά καταλαβαίνω γιατί και οι δύο γυναίκες τα κρατούσαν αυτά μυστικά εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να εμπλέκουν την αστυνομία. Για χρόνια έκανα το ίδιο πράγμα».
Όπως γράφει, τονίζοντας πως «ούτως ή άλλως δεν έχει σημασία», δεν ήταν μεθυσμένη, ούτε φορούσε κάτι προκλητικό εκείνη τη νύχτα. «Είχαμε πάει σε μερικά πάρτι. Μετά, πηγαίναμε στο διαμέρισμά του. Ενώ μιλούσαμε, ήμουν τόσο κουρασμένη που έπεσα στο κρεβάτι και με πήρε ο ύπνος. Το επόμενο που θυμάμαι είναι να ξυπνάω από ένα πολύ έντονο διαπεραστικό πόνο, σαν ένα μαχαίρι ανάμεσα στα πόδια μου. Ήταν πάνω μου. Τον ρώτησα “τι κάνεις;”. Είπε “θα πονάει μόνο γα λίγο”. “Σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό” ούρλιαξα. Ο πόνος ήταν τρομακτικός, και καθώς συνέχιζε, τα δάκρυά μου ήταν φόβου. Μετά είπε “νόμιζα ότι θα πονούσε λιγότερο αν κοιμόσουν”. Μετά με πήγε σπίτι. Δεν το είπα πουθενά. Όχι στη μητέρα μου, όχι στους φίλους μου, και σίγουρα όχι στην αστυνομία. Είχα πάθει σοκ».
Όπως γράφει, σύντομα άρχισε να νιώθει πως έφταιγε η ίδια. «Φανταζόμουν τι θα έλεγαν οι ενήλικοι: “Τι έκανες στο διαμέρισμά του; Γιατί έβγαινες με κάποιον τόσο μεγαλύτερο;”. Δεν νομίζω ότι το είχα εκλάβει ως βιασμό- ή σεξ- στο μυαλό μου. Πάντα σκεφτόμουν πως, όταν έχανα την παρθενιά μου, θα ήταν μεγάλη υπόθεση, ή τουλάχιστον συνειδητή απόφαση. Η απώλεια ελέγχου ήταν αποπροσανατολιστική. Στο μυαλό μου, όταν κάποια ημέρα θα έκανα σεξ, θα ήταν για να εκφράσω αγάπη, να μοιραστώ ηδονή ή να κάνω μωρό. Αυτό δεν ήταν τίποτα από αυτά. Αργότερα, όταν είχα άλλους φίλους...τους έλεγα ψέματα, πως ήμουν ακόμα παρθένα. Συναισθηματικά, ήμουν».
Στη συνέχεια του κειμένου της περιγράφει ακόμα παλαιότερες εμπειρίες: «Όταν ήμουν επτά, συγγενής του παππού μου με άγγιξε ανάμεσα στα πόδια μου και έβαλε το χέρι μου στο πέος του, που ήταν σε στύση. Όταν το είπα στη μητέρα και τον πατριό μου, με έστειλαν στην Ινδία για έναν χρόνο, για να ζήσω με τους παππούδες μου. Το μάθημα ήταν: Αν μιλήσεις, θα εξοστρακιστείς. Αυτές οι εμπειρίες με επηρέασαν καθώς και τη δυνατότητά μου να εμπιστεύομαι».
Όπως γράφει, «κάποιοι λένε ότι ένας άνδρας δεν θα έπρεπε να πληρώνει τίμημα για κάτι που έκανε ως έφηβος. Αλλά η γυναίκα πληρώνει το τίμημα για το υπόλοιπο της ζωής της, και οι άνθρωποι που την αγαπούν, το ίδιο. Νομίζω πως αν είχα τότε χαρακτηρίσει αυτό που μου συνέβη ως βιασμό- και το είχα πει σε άλλους- μπορεί να είχα υποφέρει λιγότερο. Κοιτώντας στο παρελθόν, νομίζω πως άφησα τον βιαστή να ξεφύγει και απογοήτευσα τον 16χρονο εαυτό μου».
Όπως σημειώνει, δηλώνει τώρα δημόσια τι συνέβη χωρίς να έχει να κερδίσει κάτι, «αλλά όλοι έχουμε πολλά να χάσουμε αν θέσουμε χρονικό όριο στο να λέμε την αλήθεια για τη σεξουαλική επίθεση, και αν διατηρήσουμε τους κώδικες της σιωπής που για γενιές επέτρεπαν στους άνδρες να κάνουν κακό στις γυναίκες ατιμωρητί. Ένα στα τέσσερα κορίτσια και ένα στα έξι αγόρια σήμερα θα κακοποιηθεί σεξουαλικά πριν τα 18. Μιλώ τώρα επειδή θέλω όλοι μας να αγωνιστούμε έτσι ώστε οι κόρες μας να μη γνωρίσουν ποτέ αυτό τον φόβο και τη ντροπή και οι γιοι μας να ξέρουν πως τα σώματα των κοριτσιών δεν υπάρχουν για την ευχαρίστησή τους- και ότι η κακοποίηση έχει συνέπειες».