Όχι δεν μιλάμε για τη λίστα των καλεσμένων, ούτε για τη λίστα Σίντλερ, ούτε, φυσικά, τη λίστα με τα ψώνια. Οι εκλογικές λίστες των… μελλοθάνατων αργούν, η λίστα του μενού - ποιος τραπεζώνει τη σήμερον; - ξεχάστηκε, η λίστα φαρμάκων και η λίστα ανατιμήσεων μαζί με τη λίστα μη χορηγουμένων από τα Ταμεία αλλά πληρωτέων τοις μετρητοίς από τα κορόιδα, μεγαλώνει. Η λίστα των κεκοιμημένων μακραίνει την ώρα που η λίστα των ζώντων κονταίνει. Η λίστα βιβλίων ακούγεται ανέκδοτο ενώ οι λίστες αναμονής σε τράπεζες, αεροδρόμια και νοσοκομεία θυμίζουν ουρές απελπισμένων που περιμένουν στωικά την ευθανασία.
Δεν εννοούμε ούτε τη Μαύρη Λίστα των Δέκα, - που ήταν Έντεκα-, με σεναριογράφους και σκηνοθέτες του Χόλυγουντ που απολύθηκαν από τα μεγάλα στούντιο το 1947, - και που ίσχυε από τα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου μέχρι το 1960, - επειδή αρνήθηκαν να καταθέσουν στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων και να απολογηθούν για τις πολιτικές τους επιλογές. Ο Ενδέκατος ήταν ο Μπέρτολτ Μπρεχτ που κατέθεσε μεν, αλλά την επομένη έφυγε οριστικά για την Ευρώπη και δεν επανήλθε ποτέ. Αυτοί οι Δέκα, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, έσωσαν την τιμή των υπολοίπων αλλά το τίμημα για τους ίδιους και τις οικογένειες τους ήταν βαρύ. Το κυνήγι μαγισσών στην εποχή της υστερίας και της ψύχωσης μαζί και η σκοπιμότητα που αναδύθηκε μέσα από τα ερείπια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έκαναν κοινωνικά αποδεκτές τις πιο ακραίες και κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια χώρα που η Ελευθερία της Έκφρασης έτσι όπως εκφράζεται μέσα από το Σύνταγμα των ΗΠΑ, αποκτά έλλογο δικαίωμα στην πράξη.
Κάτι ανάλογο ζει ο πλανήτης μας και σήμερα. Όχι για το δικαίωμα της Ελευθερίας της Έκφρασης όπως την εννοούμε, αλλά για το δικαίωμα της προστασίας της αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας του εαυτού μας απέναντι σε κάθε προσπάθεια εκμετάλλευσης, σπίλωσης ή χειραγώγησης χωρίς συναίνεση. Έτσι με αφορμή το σκάνδαλο Weinstein, το κουτί της Πανδώρας –αυτής της αρχετυπικής μητέρας όλων των γυναικών,- άνοιξε, και μαζί με τα καλά της αφύπνισης, σκόρπισε σε όλο τον κόσμο τα δεινά και τις αρρώστιες που ταλαιπωρούν θύματα και θύτες, γεννώντας μια νέα κουλτούρα :Την Cancel Culture, την Κουλτούρα της Ακύρωσης.
Η αφορμή λοιπόν που γέννησε αυτό το κείμενο, ήταν η εκδίωξη ενός ογδοντατετράχρονου καλού ηθοποιού, υποψηφίου για Όσκαρ, με 60 χρόνια καριέρας, του Frank Langella από το πλατό της σειράς Η πτώση του Οίκου των Άσερ βασισμένης στο ομώνυμο έργο του Έντγκαρ Άλαν Πόε, για λογαριασμό του Netflix. Ο Langella απελύθη επειδή έκανε ακατάλληλα σχόλια για τη συμπρωταγωνίστρια του στο σετ, γεγονός που συνιστά σεξουαλική παρενόχληση σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, και δικαιολογεί κάθε πειθαρχική ή ποινική δίωξη είτε από την πλευρά του εργοδότη είτε από την πλευρά του θύματος.
Τι κι αν έβρισε, τι κι αν θύμωσε, τι κι αν ορκίστηκε εκδίκηση. Η πόρτα έκλεισε με πάταγο κι εκείνος αναζήτησε νομική προστασία σε μάνατζερ και δικηγόρους των 800 δολαρίων την ώρα. ΟΛΟΙ συνέκλιναν στο ίδιο πράγμα :
Μην παίξεις το θύμα, μη μπλέξεις με μηνύσεις. Θα σκαλίσουν το παρελθόν σου σε βάθος χρόνου. Υπόγραψε την απόλυση σου, πάρε το χρήμα και φύγε τρέχοντας. Δείξε συντριβή, προσποιητή ταπεινότητα και απολογήσου, απολογήσου, απολογήσου !...
Θέλετε να ακούσετε και τι προηγήθηκε της απόλυσης;
Στις 24 Μαρτίου o Langella και η συμπρωταγωνίστρια του που υποδύεται τη νεαρή σύζυγο του, είναι στο σετ για το γύρισμα μιας ερωτικής σκηνής. Αμφότεροι ντυμένοι μέχρι το λαιμό. Ο ηθοποιός κάθεται στον καναπέ και η ηθοποιός είναι όρθια μπροστά του. Stop φωνάζει ο σκηνοθέτης την ώρα που η νεαρή σύζυγος ουρλιάζει: Με άγγιξε στο πόδι! Αυτό δεν είναι στο σενάριο! … και φεύγει κλαίγοντας για το καμαρίνι της ακολουθούμενη από τον σκηνοθέτη και τον …Συντονιστή Οικειότητας (!) όπως ορίστηκε να λέγεται αυτός που ελέγχει όχι μόνο τα χέρια αλλά και τα μάτια όλων όσοι κινούνται στο σετ και ο οποίος μια μέρα πριν, είχε μετρήσει σχολαστικά τη θέση των χεριών με τη μεζούρα!
Τι άλλο υποστήριξε η παθούσα; Ότι ο Langella:
Της είπε ένα άσεμνο ανέκδοτο.
Την αποκάλεσε honey!
Tην άγγιξε στον ώμο ή την αγκάλιασε φιλικά.
Αυτή είναι η νέα Κουλτούρα της Ακύρωσης. Αυτές είναι οι νέες Λίστες . Κάτι βαθειά υποκριτικό, βαθειά αντιδημοκρατικό και πέρα για πέρα αντικαλλιτεχνικό. Κι αν οι παλιότεροι καλλιτέχνες υπέστησαν τα πάνδεινα για την ιδεολογία τους χωρίς να θυσιάσουν ούτε το ταλέντο ούτε την αξιοπρέπεια τους, σήμερα τα νέα φυντάνια σε κάθε χωράφι της Τέχνης, μετράνε την απόσταση από τον συνάδελφο τους με τη μεζούρα του fb και τον τιμοκατάλογο της πιάτσας…