Στο αλληγορικό παραμύθι με τον γυμνό βασιλιά, οι αυλοκόλακες γύρω του τον έπεισαν ότι τα καινούργια θαυμαστά του ρούχα ήταν αόρατα, που μόνο έξυπνοι μπορούσαν να τα βλέπουν. Όταν ο βασιλιάς βγήκε γυμνός σε πομπή με τα … «αόρατα» ρούχα, διάφοροι εξαρτώμενοι, πολιτικάντηδες και … επιστρατευμένοι της εποχής, διαλαλούσαν «πόσο θαυμαστά είναι τα καινούργια ρούχα του βασιλιά!». Δεν ήθελε κανένας τους να παραδεχτεί πως στην πραγματικότητα ήταν γυμνός. Έτσι, καθώς ο λαός έκπληκτος παρακολουθούσε, ένα αθώο παιδάκι φώναξε, «μα ο βασιλιάς είναι γυμνός». Ακολούθως, πολλοί ομολόγησαν την αλήθεια: Ο βασιλιάς ήταν γυμνός.
Στην αλληγορική αυτή ιστορία παραπέμπει η στάση της Προέδρου της Ευρ. Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σε κορυφαία ζητήματα της ΕΕ, από τις κινητοποιήσεις των αγροτών μέχρι το ριζοσπαστικό πολιτικό Ισλάμ.
Ενδεικτικά, η ακολουθούμενη πράσινη μετάβαση, είναι μια μεγαλόπνοη πορεία, που απαιτεί επενδύσεις και κόστος προσαρμογής, χωρίς όμως ανάλογη πολιτική ευελιξία και παροχή οικονομικών εργαλείων. Αυτή η άκαμπτη κι εμμονική στάση -που ο πολιτικός της περίγυρος υποστηρίζει ενθουσιωδώς-, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες, οδηγούν σε εξόντωση την εγχώρια γεωργική παραγωγή στην ΕΕ. Όσοι όμως το υποδεικνύαμε αποκαλύπτοντας ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός», δεν ήμασταν αρεστοί.
Τώρα, η Επιτροπή μελετά απόσυρση «θαυμαστών» προτεινόμενων μέτρων της, αφού πολλοί ομολογούν την αλήθεια. Άλλωστε, το θέμα δεν αφορά μόνο τους αγρότες, αλλά και την στρατηγική αυτονομία της ΕΕ. Στρατηγική αυτονομία με περισσότερη εξάρτηση της διατροφικής αλυσίδας εκτός ΕΕ δεν νοείται. Για αυτό, υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις, όπως ο αποκλεισμός του αθέμιτου ανταγωνισμού από προϊόντα εκτός ΕΕ, η σύσταση εργαλείων για στήριξη της απαιτούμενης πράσινης μετάβασης καθώς και η ευελιξία στους στενούς κανόνες της Ευρωζώνης, ώστε τα κράτη-μέλη να έχουν δυνατότητα επενδύσεων με μακροπρόθεσμο ορίζοντα και οφέλη.
Ένα άλλο παράδειγμα του «γυμνού βασιλιά» στην ΕΕ, αφορά το πολιτικό Ισλάμ. Όταν η τέως Γερμανίδα Καγκελάριος έκρινε ότι χρειαζόταν μαζικά φτηνό εργατικό δυναμικό, άφηνε την ΕΕ απροστάτευτη έναντι διαφόρων καθεστώτων, όπως το νεοσουλτανικό τουρκικό καθεστώς. Η μαζική, παράνομη κι εργαλειοποιημένη μετανάστευση, θεωρήθηκε «θεμιτή εξέλιξη» κι όποιος καταδείκνυε τους κινδύνους, κατατασσόταν στους «φοβικούς». Τις προάλλες, ο ευρωπαϊκός ειδησεογραφικός χώρος «EURACTIV» δημοσίευσε την ίδρυση νέου κόμματος στη Γερμανία, ελεγχόμενου από το τουρκικό κόμμα του Ερντογάν ΑΚΡ, με ενδεχόμενο τη συμμετοχή του στις ευρωεκλογές, προσελκύοντας τις ισλαμικές ψήφους. Πρόκειται για το πρώτο βήμα του πολιτικού Ισλάμ με επιδίωξη τη θεσμική επιρροή εκ των έσω της ΕΕ. Στο δημοσίευμα υποδεικνύεται ότι μια τέτοια εξέλιξη θα διευρύνει την τουρκική επιρροή στην ΕΕ, πράγμα που συμμερίζεται κάθε πολίτης με κοινή λογική αλλά όχι η «βασιλική αυλή»!
Το πολιτικό Ισλάμ είναι πλέον στο σπίτι μας και η αντιμετώπισή του δεν είναι υπόθεση της ακροδεξιάς. Είναι υπόθεση της δημοκρατίας και ζήτημα προάσπισης των αξιών μας, που ούτε οι υπάκουοι ευρωλάγνοι, ούτε οι ακραίοι μισαλλόδοξοι αντιευρωπαίοι μπορούν να αντιμετωπίσουν με ορθολογισμό. Όσο λοιπόν ο περίγυρος της Προέδρου της Ευρ. Επιτροπής εξαίρει τα «αόρατα ρούχα» της, τόσο αποκαλύπτεται η πολιτική της γύμνια. Για αυτό, οι πολίτες με κοινή λογική αντιλαμβάνονται ότι η απάντηση βρίσκεται στον ευρωπαϊκό ορθολογισμό, που οφείλουμε να προασπιστούμε με σθένος.
***
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής (ΔΗΚΟ - S&D), Πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο