Το χειρότερο, ξέρετε, δεν είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης διορίζει επικεφαλής της ΕΥΠ έναν τύπο από το πουθενά. Με βιογραφικό ιδιωτικού σεκιουριτά, δίχως να διαθέτει τα εκ του νόμου προβλεπόμενα προσόντα. Ούτε καν αναγνωρισμένο πτυχίο. Το χειρότερο δεν είναι ούτε ότι στήνει εκ των υστέρων, για χάρη του, φωτογραφικό νόμο, με «διεύρυνση» των αναγκαίων προσόντων, έως και σε … δεκαετή επαγγελματική προϋπηρεσία οπουδήποτε(!)
Το χειρότερο είναι ότι σχεδιάζεται η πρωτοφανώς επεκτατική λειτουργία της ΕΥΠ, με την δυνατότητα διασύνδεσής της με όλους τους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ακόμη και με τους ΟΤΑ. Με τον ορισμό συνδέσμων της ΕΥΠ κατά περίπτωση, ως επικεφαλής μικτών επιτροπών. Και με την υπογραφή ειδικών μνημονίων συνεργασίας. Τα οποία μάλιστα θα παραμένουν μυστικά...
Η ΕΥΠ λοιπόν, ο φορέας στον οποίον ανατίθεται η εθνική ασφάλεια έναντι του όποιας εξωτερικής απειλής, φαίνεται πως αλλάζει πλέον ρόλο. Με πιο … εσωστρεφή, ας πούμε, προσανατολισμό. Με δυνατότητα παρακολούθησης των πάντων από τους πάντες. Και με τις ανάλογες «εκθέσεις» συμπεριφοράς, εννοείται. Όχι, για φακέλους φρονημάτων δεν γίνεται λόγος. Προς το παρόν.
Αναβιώνει, μ’ άλλα λόγια, η θεωρία του «εσωτερικού εχθρού». Η θεωρία η οποία στοίχειωσε την πολιτική ιστορία της νεότερης Ελλάδας, με τον πιο άγριο τρόπο. Πάμε δηλαδή από την ΕΥΠ που ξέρουμε τα τελευταία πολλά χρόνια, στην ΚΥΠ των δεκαετιών του ’50 και του ’60, της εποχής του στρατηγού Νάτσινα. Ναι καλά θυμάστε, εκείνη που έστησε το ακροδεξιό παρακράτος. Και που, με τον τρόπο του, οδήγησε στην χούντα των συνταγματαρχών.
Ποιος ξέρει άραγε που ακριβώς το πάει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το βέβαιο είναι πως έστησε, περί αυτόν, «επιτελικό κράτος» τεραστίων διαστάσεων και πραγματικά απίστευτης πολιτικής λογικής. Το βέβαιο επίσης είναι πως έθεσε υπό τον απόλυτο προσωπικό του έλεγχο ό, τι έχει να κάνει με την πληροφορία, την επικοινωνία, την ενημέρωση. Το βέβαιο είναι ότι ως τώρα έχει επιδείξει συμπεριφορές ιδιαίτερου αυταρχισμού. Και τώρα η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας, η ΕΥΠ, σε αστυνομικό ρόλο. Στο πλαίσιο του δόγματος «νόμος και τάξη», όπως η Δεξιά το εννοεί. Απέναντι στην «εσωτερική απειλή», στον «εσωτερικό εχθρό». Αν θυμηθούμε δε πως ο ίδιος ο σημερινός Πρωθυπουργός έχει πει πως «η Αριστερά θα πρέπει να ηττηθεί όχι μόνο γι αυτά που κάνει, αλλά και γι αυτά που πιστεύει». Μήπως θα πρέπει ν’ αρχίσουμε ν’ ανησυχούμε στα σοβαρά;