Από το 2005, όταν η Ανγκελα Μέρκελ έγινε η πρώτη γυναίκα Καγκελάριος στην ιστορία της Γερμανίας, οι ΗΠΑ και η Γαλλία έχουν αλλάξει τέσσερεις προέδρους, η Βρετανία πέντε πρωθυπουργούς, η Ιταλία οκτώ - και η Ελλάδα επτά.
Ωστόσο, στη Γερμανία, μία ολόκληρη γενιά μεγάλωσε χωρίς μνήμη άλλου ηγέτη. Στις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου, τα 2,8 εκατομμύρια των Merkelkinder (Τα παιδιά της Μέρκελ), τα οποία αποτελούν το 5% του εκλογικού σώματος, θα έχουν δικαίωμα ψήφου για πρώτη φορά σε ομοσπονδιακές εκλογές.
Ο Βρετανικός Economist συνάντησε μερικά από αυτά τα παιδιά σε σχολείο του Ανόβερου. Σχεδόν όλα μόλις τελείωσαν την τελευταία τάξη του Λυκείου.
Για ορισμένους από αυτούς τους νέους ψηφοφόρους, η εμπειρία του κορονοϊού ήταν μία σκληρή υπενθύμιση της πολιτικής πραγματικότητας σε μία χώρα, στην οποία το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος αποτελείται από ανθρώπους άνω των 60.
«Η πανδημία έδειξε πόσο μικρή σημασία έχουν οι νέοι ψηφοφόροι» λέει η Μαρί Σόφι Σκόλτς. «Εκτός από τους δασκάλους μας, κανείς άλλος δεν ασχολήθηκε μαζί μας.»
Ολοι οι μαθητές έχουν να αφηγηθούν τρομακτικές ιστορίες αποτυχημένης τεχνολογίας, διαταραγμένης ζωής στο σπίτι, έλλειψης κινήτρων και μοναξιάς. Αρκετοί είναι εκείνοι που λένε ότι η εμπειρία της πανδημίας θα επηρεάσει την ψήφο τους.
Η ανησυχία για το κλίμα είναι μεγάλη. Πολλοί μαθητές έχουν συμμετάσχει στις πορείες Παρασκευές για το Κλίμα.
«Ο μέσος ψηφοφόρος είναι γύρω στα 50, οπότε για μας δεν αρκεί η ψήφος» λέει ο Τζούλιαν Κέπεν. «Αλλά μπορούμε να διαδηλώσουμε.»
Η Μαρί είναι πολύ θυμωμένη με τους πολιτικούς, που θεωρούν αυτές τις διαμαρτυρίες ως δικαιολογίες για κοπάνες.
«Αν δεν δράσουν τώρα, η πολιτική θα γίνει ένα πολύ σκοτεινό μέρος» λέει η Χάνα Σπρένγκελ. «Βλέπουν τι κάνουμε, αλλά δεν κάνουν τίποτα.»
Ο Τζούλιαν έχει ενθουσιαστεί με την απόφαση ενός δικαστηρίου, το οποίο επιτέθηκε εναντίον του νόμου για το κλίμα, υποστηρίζοντας ότι δεν λαμβάνει επαρκώς υπόψιν του τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών. Η προσέγγιση της βιωσιμότητας, πιστεύει, πρέπει να επεκταθεί πέρα από το κλίμα και σε τομείς όπως η ψηφιοποίηση των σχολείων.
Ο Μαξ Μπρίκμαν θέλει περισσότερη έμφαση στην ανισότητα και τις συντάξεις - και πιστεύει ότι η αλλαγή έρχεται μέσω ομαδικών κινημάτων (έγινε μέλος των Σοσιαλδημοκρατών του SPD).
Για τον Τζούλιαν, ένα μεγάλο θέμα είναι η «ασφάλεια», με την έννοια «της αποφυγής διεθνών συγκρούσεων και του να μην προκαλούμε άλλους ηγέτες.» Η κα. Μέρκελ είναι καλή σε αυτό, κατά την γνώμη του.
Ολοι οι μαθητές εκτιμούν την ήρεμη και λογική, πολιτική προσέγγιση της Καγκελαρίου, σε αντίθεση με αυτό που ο Μαξ φοβάται ότι έχει γίνει μία «συναισθηματική και λαϊκίστικη» καμπάνια.
«Θα μας λείψει» λέει, αν και παραδέχεται ότι η Καγκελάριος απέφυγε να λύσει τα πολύ δύσκολα προβλήματα.
Πολλοί νέοι ψηφοφόροι αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την άποψη ότι η αποχώρηση της Μέρκελ θα οδηγήσει την χώρα σε κατάρρευση.
«Δεν πρέπει να ανησυχούμε» λέει η Χάνα. «Κανένας άνθρωπος από μόνος του δεν μπορεί να φτιάξει ή να σπάσει ένα σύστημα.»
Ωστόσο, όπως προσθέτει η Μαρί, η ζωή μετά τη Μέρκελ «είναι μια ματιά στο άγνωστο.»
Πηγή: The Economist.