Επανακυκλοφορεί με επιτυχία το βιβλίο - μαρτυρία της Χριστιάννας Λούπα «Μετά την καταστροφή, Σμύρνη – Κατοχή», από τις εκδόσεις Ιωλκός. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της Ευτέρπης Μαυρουδή – Αμυρά, από τις σελίδες της οποίας παρελαύνει όλη σχεδόν η ελληνική ιστορία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, συνυφασμένη με τον ξεριζωμό του ελληνισμού από τις πατρογονικές εστίες, την πάλη για τη νέα ζωή στην Ελλάδα και το μήνυμα της αγάπης που τελικά κυριαρχεί.
Η συγγραφέας αναλαμβάνει μια δύσκολη αποστολή: Να καταγράψει τη μαρτυρία της ηρωίδας από τη Μικρά Ασία στην Ελλάδα του σήμερα. Και φαίνεται πως το κατορθώνει, καθώς το ενδιαφέρον του αναγνώστη παραμένει αμείωτο ως το τέλος του βιβλίου, προσφέροντας συγκινήσεις, μελαγχολία, αφύπνιση στην ιστορική μνήμη και εν τέλει αισιοδοξία.
1921 Η Σμύρνη ντύνεται στα γαλανόλευκα. Τα πλήθη ραίνουν τα ελληνικά στρατεύματα με δάφνες και ροδοπέταλα.
1922 Ένας πολιτισμός καταρρέει. Η Σμύρνη καίγεται. Έριδες ταλανίζουν την Ελλάδα. Η μικρή Ευτέρπη κατορθώνει να περάσει στην αντίπερα όχθη, για να ξαναρχίσει τη ζωή της στις φτωχογειτονιές του Πειραιά.
1940 Οι άνεμοι του πολέμου σαρώνουν την Ευρώπη. Πώς μπορεί μια γυναίκα μόνη να τα βάλει με το μένος των καιρών; Θα καταφέρει, άραγε, να σώσει τα παιδιά της από τη λαίλαπα του ναζισμού και να κρατήσει αναλλοίωτη την ανθρώπινή της ταυτότητα; (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αποσπάσματα από το βιβλίο:
«… Κάτι μύριζε άσχημα. Πολλά παράθυρα σπασμένα από σφαίρες. Τα μανουάλια αναποδογυρισμένα. Κάτι πάτησε, γλίστρησε κι έπεσε. Ακαθαρσίες αλόγων. Το παγκάρι σπασμένο σε χίλια κομμάτια. Τα στασίδια αναποδογυρισμένα, κατεστραμμένα. Οι τοιχογραφίες πασαλειμμένες με κόπρανα. Σπιρτάδα ούρων διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Οι εικόνες; Πού ήταν οι εικόνες; Προχώρησε προς το Ιερό. Η Ωραία Πύλη ήταν ανοιχτή. Το θέαμα αποκρουστικό. Η οσμή εμετική. Ένας διάκος σκοτωμένος κειτόταν αιμόφυρτος πάνω στην Αγία Τράπεζα, ανάμεσα σε ακαθαρσίες. Το αίμα σκούρο καφέ, σαπισμένο από μέρες. Το πρόσωπο εντελώς παραμορφωμένο, μελιτζανί, τα μάτια ορθάνοιχτα, μη μπορώντας, ωστόσο, να δουν το λεφούσι από μύγες που ήταν κολλημένο πάνω στα αίματα και τα σκουλήκια που κατάτρωγαν αργά, αλλά σταθερά τα τουμπανιασμένα άκαμπτα μέλη. Ο άνθρωπος αυτός δε σφαγιάστηκε απλώς, αλλά πρέπει να μαρτύρησε με το χειρότερο τρόπο, όπως τόσοι άλλοι κληρικοί που αποτελούσαν για τους υπανάπτυκτους Αγαρηνούς κόκκινο πανί…» [Σμύρνη, 1922]
«… «Πέσε μπρούμυτα», ουρλιάζω, αλλά μάλλον δεν πρόλαβε ν’ ακούσει τίποτα, αφού ένας φρικτός θόρυβος που κάλυπτε τα πάντα μ’ έκανε να ταρακουνηθώ από τη θέση μου. Ελάχιστα μέτρα παραπέρα είχε σκάσει βόμβα. Κλείνω τα μάτια, δεν αντέχω να βλέπω. Ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει! Άκουγα τζάμια να σπάνε, τούβλα, πέτρες να πέφτουν, φωνές. Θόρυβοι απροσδιόριστοι, εκκωφαντικοί, ανάκατοι με κραυγές και καπνούς. Κάποια στιγμή ο Θεός μας λυπήθηκε. Ο βομβαρδισμός σταμάτησε.
Δεν ξέρω πόσες μέρες, πόσα χρόνια ή πόσους αιώνες ήμουν χωμένη εκεί από κάτω. Δεν ήμουν βέβαιη αν ήμουν ζωντανή ή νεκρή. Όταν άνοιξα τα μάτια το μόνο που αντίκρισα ήταν χαλάσματα και σκόνη, πολλή σκόνη από τα σπίτια που κατέρρεαν. Κάνω να γυρίσω πίσω μου και τι να δω! Ο μικρός συγκάτοικός μου στο υποτυπώδες εκείνο καταφύγιο ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα με τα μάτια ορθάνοιχτα και το κασελάκι πάνω στο στήθος του. Τα παστέλια είχαν σκορπίσει ολόγυρα, καθώς και λίγα κέρματα: οι εισπράξεις της ημέρας. Ένα μεγάλο καδρόνι είχε πέσει από το μπαλκόνι και, χτυπώντας το παιδάκι κατακέφαλα, το είχε αφήσει αναίσθητο. Μέσα στους παγερούς δρόμους, κάτω από ένα μπαλκόνι, τελείωσε η σύντομη ζωή του, μέσα στον ορυμαγδό του πολέμου, δίπλα σε μια άγνωστη γυναίκα, κρατώντας τον αχώριστο σύντροφό του, το κασελάκι…» [Βομβαρδισμός Πειραιά, Ιανουάριος 1943]
Δύο λόγια για τη συγγραφέα
Η Χριστιάννα Λούπα αποφοίτησε από το Πάντειο Πανεπιστήμιο και τη Νομική Σχολή Αθηνών. Τα βιβλία της «Μετά την Καταστροφή, Σμύρνη-Κατοχή», «Στους Δρόμους του Πεπρωμένου, Μεσοπόλεμος-Κατοχή-Εμφύλιος» και η ποιητική της συλλογή «Απόπειρες» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ιωλκός. Το 2010 τιμήθηκε με το βραβείο του National Ethnic Press and Media Council of Canada για την προώθηση του Ελληνισμού στο εξωτερικό. Επίσης, ποιήματά της έχουν βραβευθεί σε διεθνείς ποιητικούς διαγωνισμούς. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες της Ελλάδας και της Ομογένειας και είναι ιδρύτρια της ηλεκτρονικής εφημερίδας www.palmografos.com.