Σήμερα, μετά από δύο χρόνια πολέμου και αιματοχυσίας, ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένκσι, εμφανίστηκε να τροποποιεί σημαντικά τους πιθανούς όρους ειρήνευσης. Δήλωσε ότι δέχεται να μην επιστραφούν στην Ουκρανία άμεσα τα εδάφη που κατέλαβε η Ρωσία μετά την εισβολή με αντάλλαγμα την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Παράλληλα, ο Ζελένσκι έχει κάνει μία πρόσφατη δήλωση για την Κριμαία που λέει ότι η Ουκρανία δεν μπορεί να την κερδίσει στρατιωτικά και γι′ αυτό επιθυμεί, αν είναι εφικτό, να την επανακτήσει διπλωματικά. Επίσης, πρόσφατα ο Ουκρανός πρόεδρος δήλωσε ότι ο πόλεμος μπορεί να τελειώσει μέσα στο 2025.
Δεδομένων, λοιπόν, των ανωτέρω, τίθεται το ερώτημα: Θα δεχόταν ποτέ ο Πούτιν τη συγκεκριμένη πρόταση, ενώ έχει θεωρήσει ως πακέτο τους όρους ”μη ένταξη Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και προσάρτηση των τεσσάρων περιοχών”; Μία πρώτη απάντηση είναι ότι τύποις η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία μόνο με το πρόσχημα της αποτροπής της ένταξης τη Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Επομένως, όλα τα υπόλοιπα ήταν και είναι καθαρή γαρνιτούρα στον επιθετικό πόλεμο του Πούτιν προς κατοχύρωση ”ζωτικού χώρου”.
Περαιτέρω, μήπως η πρόταση Ζελένκσι είναι πράγματι μία γέφυρα συνθηκολόγησης (προφανώς μέσω ΗΠΑ), αν διαβαστεί ανάποδα; Δηλαδή αν διαχωριστεί η ένταξη στο ΝΑΤΟ από τα προσαρτηθέντα εδάφη με σκοπό οι δύο πλευρές να καταλήξουν σε συνθήκη που θα επιστρέφει στην Ουκρανία τα χαμένα εδάφη της με αντάλλαγμα τη μη ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Φυσικά, μία τέτοια συμφωνία θα τελεί υπό το νομικό σχήμα του διεθνούς δικαίου, με όσες αδυναμίες και αιρεσιμότητες αυτό συνεπάγεται.
Αν θεωρήσουμε ότι όσα συμβαίνουν αυτό το διάστημα στον ευρωατλαντικό άξονα γίνονται με ορίζοντα την 20ή Ιανουαρίου 2025 και την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Ντόναλντ Τραμπ, η ”λύση” και λήξη του ουκρανικού ζητήματος είναι σίγουρα σε πρώτη προτεραιότητα για τους Αμερικανούς, πλέον ίσως ακόμα περισσότερο κι από το μεσανατολικό που γνωρίζει μία -εύθραυστη έστω- φάση αποκλιμάκωσης.
Είναι πια φανερό ότι όλος ο κόσμος ετοιμάζεται για τον πραγματικά παγκόσμιο πόλεμο, τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας, που ο Τραμπ αδημονεί να ξεκινήσει και η Ευρώπη αμήχανη παρακολουθεί. Η Κίνα, σύμφωνα με πολλές εμπορικές πηγές (βλ. Βρετανικό Κέντρο Εμπορικών και Επιχειρηματικών Ερευνών - CEBR), ενδέχεται να είναι η ισχυρότερη οικονομία του κόσμου το 2037, αναπτυσσόμενη αυτή τη στιγμή με ρυθμό 5% ετησίως.
Σε αυτό το πλαίσιο η πρόταση Ζελένσκι δίνει ένα αρκετά νόστιμο ”τυράκι” στον Τραμπ για να το χρησιμοποιήσει προς δελεασμό του Ρώσου δικτάτορα, ο οποίος σε περίπτωση νέας συνολικής άρνησης θα κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με τη δυτική πολεμική μηχανή και αυτή η φορά υπό την ηγεσία ενός νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου.
Οι καιροί στους οποίους ήδη ζούμε είναι ενδιαφέροντες. Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι αυτή είναι μία από τις γνωστότερες κινεζικές κατάρες.