Μεγάλη Παρασκευή, γλυκόπικρη όπως πάντα. Θολή όπως οι αναμνήσεις μας, καθαρή όπως οι απώλειες που μας έχουν σημαδέψει, λουσμένη στο χρώμα σαν την άνοιξη που πάντα προσδοκούμε.
Μεγάλη Παρασκευή, οι παιδικές μας αναμνήσεις, η φυγή στην ψευδαίσθηση της απλότητας του χωριού.
Μεγάλη Παρασκευή, η μέρα των αδυνάμων, του πένθιμου ήχου της καμπάνας που σχεδόν υπνωτιστικά οδηγεί σε μια άλλη διάσταση. Ημέρα νηστείας σαν πράξη αντίστασης ενάντια στην αθλιότητα και στην φτώχεια!
Μεγάλη Παρασκευή, η Αποκαθήλωση του Χριστού. Ακόμη και εάν δεν έχεις κηδέψει καταλαβαίνεις, όταν το βλέπεις. Μέρα βαριά αφιερωμένη σε εκείνους που δεν είναι πια κοντά μας.
Μεγάλη Παρασκευή, που η ελληνική ποίηση υμνεί χιλιάδες χρόνια τώρα.
Μεγάλη Παρασκευή και η μάχη της ζωής ενάντια στην απληστία και τον κυνισμό.
Η μόνη φυγή μας είναι προς τα πάνω. Διάβασμα, γράψιμο, σκέψη, δράση, είναι τα σκαλοπάτια που μας οδηγούν πάνω και έξω...
*
Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το θεατρικό έργο των αδελφών Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη «Φτωχοί και άγιοι»