Η ανακάλυψη μιας δεύτερης γιγαντιαίας δομής στο σύμπαν θέτει υπό αμφισβήτηση κάποια από τα βασικά πράγματα που θεωρούσαμε ότι γνωρίζαμε για την κοσμολογία: Το «Μεγάλο Δαχτυλίδι στον Ουρανό» βρίσκεται σε απόσταση 9,2 δισ. ετών φωτός από τη Γη, έχει διάμετρο περίπου 1,3 δισ. ετών φωτός και περιφέρεια περίπου τεσσάρων δισ. ετών φωτός.
Είναι η δεύτερη κολοσσιαία δομή που ανακαλύπτεται από την Αλέξια Λόπεζ, διδακτορική του University of Central Lancashire, που, πριν δύο χρόνια είχε επίσης ανακαλύψει τη «Γιγανταία Αψίδα στον Ουρανό». Και οι δύο δομές βρίσκονται στην ίδια κοσμολογική «γειτονιά».
Όπως είπε η ερευνήτρια, «καμία από αυτές τις δύο εξαιρετικά μεγάλες δομές δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί με βάση αυτά που κατανοούμε για το σύμπαν αυτή τη στιγμή. Και τα τεράστια μεγέθη τους, τα χαρακτηριστικά τους σχήματα και η κοσμολογική εγγύτητα πρέπει σίγουρα να μας λένε κάτι σημαντικό- μα τι ακριβώς;».
«Μία πιθανότητα είναι το Μεγάλο Δαχτυλίδι να σχετίζεται με ΒΑΟ (Baryonic Acoustic Oscillations). Τα ΒΑΟ προκύπτουν από ταλαντώσεις στο πρώιμο σύμπαν και σήμερα θα έπρεπε να εμφανίζονται, στατιστικά τουλάχιστον, ως σφαιρικά κελύφη στη διάταξη των γαλαξιών. Ωστόσο λεπτομερής ανάλυση του Μεγάλου Δαχτυλιδιού αποκάλυψε πως δεν είναι πραγματικά συμβατό με την εξήγηση των ΒΑΟ: Το Μεγάλο Δαχτυλίδι είναι πολύ μεγάλο και δεν είναι σφαιρικό».
Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως χρειάζονται άλλες εξηγήσεις, που απέχουν από αυτό που θεωρείται σε γενικές γραμμές σήμερα το κυρίαρχο μοντέλο κοσμολογίας. Ένα ενδεχόμενο είναι μια διαφορετική θεωρία η αποκαλούμενη CCC (Conformal Cyclic Cosmology), ενώ άλλη μια εξήγηση θα μπορούσε να είναι η επίδραση της διέλευσης κοσμικών χορδών.
Δομές τόσο τεραστίων διαστάσεων υπερβαίνουν το όριο μεγέθους που θα ήταν θεωρητικά βιώσιμο, και αμφισβητούν την Κοσμολογική Αρχή, βάσει της οποίας το τμήμα του σύμπαντος που μπορούμε να δούμε εκλαμβάνεται ως ένα καλό δείγμα αυτού με το οποίο θεωρούμε ότι θα μοιάζει το υπόλοιπο σύμπαν. Για παράδειγμα, αναμένουμε πως η ύλη θα είναι κατανεμημένη εξίσου παντού στο Διάστημα όταν βλέπουμε το σύμπαν σε μεγάλη κλίμακα, οπότε δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αντιληπτές «ατασθαλίες» από ένα συγκεκριμένο μέγεθος και άνω.
«Οι κοσμολόγοι υπολογίζουν το υπάρχον θεωρητικό όριο μεγέθους δομών να είναι 1,2 δισ. έτη φωτός, ωστόσο και οι δύο αυτές δομές είναι πολύ μεγαλύτερες- η Γιγαντιαία Αψίδα είναι περίπου τρεις φορές μεγαλύτερη και η περιφέρεια του Μεγάλου Δαχτυλιδιού είναι συγκρίσιμη με το μήκος της Γιγαντιαίας Αψίδας. Με βάση τις υπάρχουσες κοσμολογικές θεωρίες δεν πιστεύαμε πως δομές αυτής της κλίμακας ήταν δυνατές. Θα αναμέναμε ίσως μία εξαιρετικά μεγάλη δομή σε όλο το παρατηρήσιμο σύμπαν μας. Ωστόσο το Μεγάλο Δαχτυλίδι και η Γιγαντιαία Αψίδα είναι δύο τεράστιες δομές και είναι και κοσμολογικοί γείτονες, που είναι ασυνήθιστα συναρπαστικό» είπε η ερευνήτρια.