«… Ένα αγόρι που αγαπάει τον εαυτό του θα έχει το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη και να επανορθώσει, αντί να αφήνει πίσω του κατάλοιπα πικρίας και ανεπίλυτης αντιπαράθεσης. Θα σέβεται τους άλλους και θα είναι καλός μαζί τους, επειδή δεν θα έχει την ανάγκη να τους μειώνει ή να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες τους για να νιώθει καλά με τον εαυτό του. Θα έχει την αυτοπεποίθηση να ορθώσει ανάστημα σε όσους τον επικρίνουν - και στους φίλους του - όταν αυτό είναι το σωστό. Θα έχει τη δύναμη να αντιμετωπίζει και να διαχειρίζεται τον πόνο του, αντί να προσπαθεί να τον καταπιέζει ή να τον φορτώνει σε κάποιον άλλον…»
Με σημείο εκκίνησης την κοινή παραδοχή ότι «κάθε παιδί είναι διαφορετικό, κάθε γονέας είναι διαφορετικός και κάθε οικογένεια είναι διαφορετική», η Kasey Edwards και ο δρ Christopher Scanlon υπογράφουν μετά το «Μεγαλώνοντας κορίτσια που αγαπούν τον εαυτό τους», το «Μεγαλώνοντας αγόρια που αγαπούν τον εαυτό τους» (Bringing Up Boys Who Like Themselves, εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Χριστίνα Παναγιώτου).
Με χιούμορ και θετική προσέγγιση, οι δύο συγγραφείς επιχειρούν να μας δείξουν πώς να δώσουμε στον γιο μας γερά θεμέλια για να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητές του, να αντιμετωπίσει ό,τι του φέρει η ζωή και να γίνει ένας υγιής, συναισθηματικά ευφυής και ευτυχισμένος νέος άντρας.
Με την πολυσυζητημένη βρετανική σειρά «Adolescence» σε πρώτο πλάνο και τους γονείς εξαντλημένους από το multitasking της καθημερινότητας, το βιβλίο υπόσχεται να μας βοηθήσει:
Να μάθουμε στο αγόρι μας να υπερασπίζεται τον εαυτό του χωρίς να καταφεύγει στη βία.
Να το ενθαρρύνουμε να δοκιμάζει καινούρια και δύσκολα πράγματα.
Να δημιουργήσουμε μαζί του μια σχέση εμπιστοσύνης με διάρκεια.
Να του δώσουμε τα εφόδια για να αντιστέκεται στην πίεση από τις παρέες των συνομηλίκων του και στην τοξική αρρενωπότητα.
Να αποτρέψουμε τον υπερβολικό χρόνο μπροστά στην οθόνη και την έκθεσή του σε ακατάλληλο περιεχόμενο.
Να του μάθουμε να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του.
Να του προσφέρουμε, πάνω απ’ όλα, το δώρο της αυτοπεποίθησης.
Λίγες ημέρες πριν από την κυκλοφορία του βιβλίου που απευθύνεται σε γονείς αγοριών από τη νηπιακή μέχρι την εφηβική ηλικία -στα βιβλιοπωλεία 2 Απριλίου- η HuffPost προδημοσιεύει απόσπασμα.
Ακολουθεί το απόσπασμα:
Αντιμετωπίζοντας την πίεση από τους συνομηλίκους και την πίεση να ανήκει κάπου
Μαζί με τους φίλους έρχεται και η πίεση που νιώθουμε από τους συνομηλίκους. Η πίεση από συνομηλίκους και το να πηγαίνει ο γιος τους με τα νερά της παρέας για να ταιριάξει είναι δύο από τις μεγαλύτερες ανησυχίες που έχουν μοιραστεί μαζί μας οι γονείς. Οι ανησυχίες τους κυμαίνονταν από το πώς να ενσταλάξουν την αυτοπεποίθηση στους γιους τους ώστε να μην κάνουν ανόητα πράγματα για να εντυπωσιάσουν τους φίλους τους μέχρι το πώς να τους βοηθήσουν να νιώθουν σιγουριά για τη δική τους κρίση αντί για εκείνη των φίλων τους. Άλλοι γονείς ανησυχούσαν για το αν οι γιοι τους θα περνούσαν το όριο μεταξύ του να είναι χαλαροί και εξυπηρετικοί και του να γίνουν θύματα.
Αν αυτό ισχύει και για σας, επιτρέψτε μας να σας μιλήσουμε για τις απαγορευμένες και τις επιτρεπόμενες ζώνες.
Απαγορευμένες ζώνες
Ως ενήλικες, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τα όριά μας ως απαγορευμένες ζώνες. Ουσιαστικά, οι απαγορευμένες ζώνες είναι συμπεριφορές με τις οποίες ο γιος σας δεν αισθάνεται καλά αυτή τη στιγμή της ζωής του. Βοηθήστε τον να καταλάβει ότι όλοι έχουμε απαγορευμένες ζώνες και ο καθένας μας αποφασίζει για τον εαυτό του ποιες είναι οι δικές του. Οι δικές του απαγορευμένες ζώνες θα αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου και εξαρτώνται από το άτομο με το οποίο βρίσκεται, όμως το πιο σημαντικό είναι να ξέρει ότι επιτρέπεται να δηλώνει τι του αρέσει και τι δεν του αρέσει αυτή τη στιγμή. Οι απαγορευμένες ζώνες δεν είναι απλώς σημαντικές από την άποψη της ασφάλειας και της πίεσης των συνομηλίκων – είναι επίσης ένα αντίδοτο στις συμπεριφορές που αγόρια σαν τον Χάρβεϊ, όπως αναφέρθηκε στην αρχή αυτού του κεφαλαίου, επιδεικνύουν προκειμένου να ταιριάξουν. Θυμηθείτε: Όσον αφορά τους φίλους και τις φιλίες, ο γιος σας θα έπρεπε να στοχεύει στο να ανήκει και όχι απλώς να ταιριάζει κάπου. Ένας τρόπος για να καταλάβετε αν ανήκει κάπου ή αν απλώς ταιριάζει είναι να δείτε αν αυτοί που βρίσκονται γύρω του αναγνωρίζουν και σέβονται τις απαγορευμένες ζώνες του.
Ορισμένα παραδείγματα απαγορευμένων ζωνών μπορεί να είναι τα εξής:
- Δεν μου αρέσει να παίρνεις το μπισκότο μου από την τσάντα του φαγητού μου
- Δεν μου αρέσει όταν μιλάς άσχημα για τη μητέρα μου
- Δεν μου αρέσει όταν μου λες ότι δεν μπορώ να παίξω με κάποιον
- Δεν μου αρέσει όταν μου λες ότι δεν θα έπρεπε να μου αρέσει αυτό ή εκείνο
- Δεν μου αρέσει να κλέβω το γλειφιτζούρι από το δωμάτιο της αδερφής σου
- Δεν μου αρέσουν οι τρομακτικές ταινίες
- Δεν μου αρέσει να κοιμάμαι στα σπίτια άλλων ανθρώπων
- Δεν μου αρέσει να μου λες ότι δεν μπορώ να μιλάω με κορίτσια
- Δεν θέλω να κάνω αυτή τη φάρσα σε εκείνο το αγόρι
Ο σεβασμός είναι αδιαπραγμάτευτος όταν μιλάμε για υγιείς φιλίες. Αυτό συμπεριλαμβάνει τον σεβασμό στις απαγορευμένες ζώνες των άλλων. Σε έναν κόσμο όπου δεχόμαστε την πίεση από τους συνομηλίκους μας και την πίεση να βάζουμε τους άντρες πάνω από τις γυναίκες πρέπει να λέμε ξεκάθαρα στα αγόρια ότι επιτρέπεται να έχουν απαγορευμένες ζώνες. Το ίδιο ισχύει και για τους φίλους τους.
Η Ρεμπέκα Σπάροου λέει ότι βοηθάει να κάνετε πρόβα με τον γιο σας για το πώς να εφαρμόζει αυτές τις απαγορευμένες ζώνες. Συστήνει να βάλετε τον γιο σας να εξασκηθεί να λέει με δυνατή, αποφασιστική φωνή:
- «Δεν κάνω...»
- «Δεν μου αρέσει...»
Όταν ο γιος σας είναι ακόμα μικρός και όσο εσείς είστε η πιο επιδραστική φωνή στη ζωή του, κάντε μαζί του συζητήσεις για πράγματα τα οποία δεν του αρέσουν. Επιδοκιμάστε τις απόψεις του για να γνωρίζει ότι δεν χρειάζεται να είναι σαν όλους τους άλλους. Για παράδειγμα, στους φίλους του μπορεί να αρέσει να βλέπουν Χάρι Πότερ, αλλά είναι απολύτως θεμιτό σε εκείνον να μην αρέσουν αυτές οι ταινίες επειδή βρίσκει τον Βόλντεμορτ τρομακτικό. Επιτρέπεται να πει ο γιος σας: «Δεν μου αρέσει να βλέπω Χάρι Πότερ», και είναι λογικό να περιμένει ότι οι φίλοι του θα το σεβαστούν αυτό.
Επιτρεπόμενες ζώνες
Η αντίθετη πλευρά των απαγορευμένων ζωνών είναι, όπως πολύ σωστά μαντέψατε, οι επιτρεπόμενες ζώνες. Αυτές έχουν να κάνουν με συμπεριφορές και δραστηριότητες που αρέσουν στον γιο σας ή που είναι σημαντικές για εκείνον, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πιστεύουν άλλα παιδιά για αυτές. Όταν είναι μικρός, μπορεί να συμπεριλαμβάνουν τα εξής:
- Αγκαλιάζω την αδερφή μου στην πύλη του σχολείου το πρωί
- Μου αρέσει να κάνω γυμναστική
- Μου αρέσει να παίζω Roblox ακόμα κι αν τα άλλα παιδιά το θεωρούν βαρετό
- Θέλω να κρατάω το χέρι της μαμάς μου
Όταν είναι πιο μεγάλος, αυτές μπορεί να συμπεριλαμβάνουν τα εξής:
- Θα διαβάσω αντί να πάω στο πάρτι
- Προτιμώ να περάσω κάποιες ώρες με την οικογένειά μου παρά με τους φίλους μου
- Μου αρέσει να κάνω το τάδε πράγμα ακόμα κι αν οι φίλοι μου δεν το καταλαβαίνουν
Είναι σημαντικό για τον γιο σας να καταλάβει ότι οι καλοί φίλοι πρέπει να σέβονται τις επιτρεπόμενες ζώνες του, ακόμα και όταν δεν αρέσουν σε εκείνους. Ίσως χρειαστεί να εξηγήσετε με σαφήνεια στον γιο σας γιατί δεν χρειάζεται να του αρέσουν τα ίδια πράγματα που αρέσουν στους φίλους του για να είναι φίλος μαζί τους – όμως πρέπει κι εκείνος να σέβεται τις επιλογές τους. Αν ο γιος σας έχει έναν φίλο που επανειλημμένα προσπαθεί να παραβιάσει τις επιτρεπόμενες ζώνες του, ίσως είναι βοηθητικό να διαβάσετε άλλη μία φορά τη λίστα του «καλού φίλου» και να κάνετε μια κουβέντα για το τι κάνει κάποιον καλό φίλο, και για το ότι ο γιος σας αξίζει να περιστοιχίζεται από ανθρώπους που σέβονται τις επιλογές του, ακόμα και αν είναι διαφορετικές από εκείνες που κάνουν οι άλλοι.
Κάποιες φορές ο γιος σας μπορεί να χρειαστεί να επιβάλει τις επιτρεπόμενες ζώνες του στους φίλους του, καθώς και σε παιδιά που δεν είναι φίλοι του. Ένας πραγματικά αποτελεσματικός τρόπος για να τον βοηθήσετε να το κάνει αυτό είναι να του μάθετε μια απλή φράση: Μου αρέσει.
Για παράδειγμα, πρόσφατα είδαμε ένα παιδί να ρουφάει πουρέ μήλου από ένα σακουλάκι. Ένα άλλο αγόρι το πλησίασε και είπε: «Αυτό είναι φαγητό για μωρά». Το παιδί με το σακουλάκι σήκωσε απλώς τους ώμους του και είπε: «Εμένα μου αρέσει».
Μπορεί το παράδειγμα να ακούγεται πολύ ασήμαντο, όμως αυτό το παιδί ξέρει τι θέλει και δεν έχει πρόβλημα να θέσει τα όριά του. Η φράση «μου αρέσει» σημαίνει «σε άκουσα, αλλά αυτό που είπες δεν με επηρεάζει, επειδή εμένα μου αρέσει. Τέλος της συζήτησης».
Δυό λόγια για τους συγγραφείς
Ο Dr Christopher Scanlon είναι συγγραφέας, δοκιμιογράφος και ακαδημαϊκός. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στα The Age, The Sydney Morning Herald, The Australian, The Conversation, The Monthly και Overland. Ήταν για δέκα χρόνια υπεύθυνος του Arena Magazine. Μαζί με τη σύζυγό του Kasey Edwards έγραψαν τη νεανική σειρά φαντασίας «The Chess Raven Chronicles» με το ψευδώνυμο Violet Grace. Έχει διδακτορικό στις Πολιτικές Επιστήμες και διδάσκει στο Τμήμα Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Deakin.
Info
Το Σάββατο 5 Απριλίου (12:00 το μεσημέρι), στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Διόπτρα διοργανώνεται συζήτηση, με αφορμή το βιβλίο και ομιλητές τη δρα Δανάη Δεληγεώργη, ψυχοπαιδαγωγό και τον Γιάννη Σαρακατσάνη, ηθοποιό και youtuber.