Μια από τις μόνιμες στήλες του Guardian είναι η «My life in sex». Σε αυτή, αναγνώστες και αναγνώστριες, έχουν τη δυνατότητα να γράφουν ένα σύντομο κείμενο και να μοιράζονται σκέψεις, εμπειρίες, συναισθήματα που αφορούν στο σεξ, τη σεξουαλική τους ζωή, τους προβληματισμούς τους κ.λπ.
Στις 8 Μαρτίου, Ημέρα της Γυναίκας, το άρθρο που επιλέχθηκε να δημοσιευτεί το υπογράφει η Ρέιτσελ Ίνμπεργκ (δεν γνωρίζουμε εάν αυτό είναι το πραγματικό της όνομα). Μια 33χρονη γυναίκα η οποία μεγάλωσε μέσα στην οικογενειακή επιχείρηση που περιελάμβανε sex clubs, γυναίκες που κάνουν στριπτίζ, σεξουαλικά βοηθήματα και αποφάσισε να μοιραστεί αυτή την εμπειρία που τη στιγμάτισε.
Ακολουθεί το άρθρο της Ρ.Ίνμπεργκ όπως δημοσιεύτηκε στον Guardian.
«Ήμουν τεσσάρων ετών την πρώτη φορά που είδα σε ένα περιοδικό δύο ενήλικες να κάνουν σεξ και οκτώ ετών όταν έμαθα τι σημαίνει πεολειχία. Οι παιδικές μου διακοπές χαρακτηρίζονταν από έντονες συνομιλίες μεταξύ του πατέρα και του παππού μου σχετικά με το αυξανόμενο κόστος των δονητών πρωκτού και την ανθεκτικότητα που έχουν οι φουσκωτές κούκλες.
Μεγαλώνοντας μέσα στην οικογενειακή μας επιχείρηση – κέντρα διασκέδασης ενηλίκων με χορεύτριες και κέντρα μασάζ και sex clubs - σήμαινε πως αντιμετωπιζόμουν και εγώ ως αντικείμενο όπως και τα κορίτσια που προσλάμβανε ο παππούς μου για να λικνίζονται στη σκηνή. Όταν μεγαλώνοντας δεν ανέπτυξα μεγάλο στήθος ο πατέρας μου με ρώτησε αν σχεδίαζα να συμμετάσχω στην ”μικροσκοπική κοινότητα”.
Για ένα παιδί, η οικογένειά του είναι όλος του ο κόσμος. Οι εικόνες και τα σύνεργα που αντίκριζα όταν ήμουν μικρή, μετέτρεψαν το σεξ από κάτι που οι ενήλικες έκαναν ιδιωτικά σε κάτι που ήταν διαθέσιμο στο εμπόριο, κάτι που πωλείται και καταναλώνεται ως εμπόρευμα. Αυτή η απευαισθητοποίηση μπορεί και να εξηγεί γιατί ξόδεψα την τρίτη δεκαετία της ζωής μου αλλάζοντας τον ένα σεξουαλικό σύντροφο μετά τον άλλο, αναζητώντας διαρκώς ένα “νόημα” που μου διέφευγε με αποτέλεσμα να νοιώθω ξανά και ξανά ένα μούδιασμα, μια αδιαφορία.
Είμαι 33 ετών, και δεν έχω ιδέα τι είναι το σεξ ή τι υποτίθεται πως πρέπει να είναι. Έχω ξοδέψει την ενήλικη ζωή μου προσπαθώντας να το ορίσω. Αναρωτιέμαι πότε η επαφή θα πάψει να είναι μια συναλλαγή και θα γίνει ένδειξη οικειότητας. Δυσκολεύτηκα πολύ να ανακαλύψω τι μου αρέσει και τι μπορεί να χρειάζομαι από έναν σεξουαλικό σύντροφο. Όταν κάνω σεξ διαχωρίζω το μυαλό από το σώμα μου, η λαγνεία και στοργή διαλύονται και μετατρέπονται σε μια παράσταση, που πλέον γνωρίζω πως είναι και το προσωπείο της δυσφορίας που αισθάνομαι».
Πηγή: The Guardian